Σχόλια κι αναρτήσεις στο facebook και στις κλειστές ομάδες

Στη γνωστή σε όλους μας πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης Facebook, πέρα από τα προσωπικά προφίλ των ατόμων, υπάρχουν διάφορες «ομάδες», στις οποίες πραγματοποιούνται συζητήσεις. Ορισμένες από αυτές τις ομάδες είναι «κλειστές», τουτέστιν, αν κάποιος θέλει να γίνει μέλος και να έχει πρόσβαση στις αναρτήσεις ή να σχολιάσει / ξεκινήσει μια συζήτηση, θα πρέπει να αιτηθεί την εισαγωγή του στους λεγόμενους «διαχειριστές» εκάστης ομάδας.

 Ένα ζήτημα που τίθεται, είναι αν οι αναρτήσεις σε αυτές τις κλειστές ομάδες μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο απόδειξης ενώπιον Δικαστηρίου (δηλαδή να χρησιμοποιηθούν εναντίον κάποιων) και υπό ποιες προϋποθέσεις ενώ εύλογα προκύπτει και το ερώτημα αν υπάρχει ευθύνη των διαχειριστών.

Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την πρόσφατη υπ’ αριθμ. 2116/2020 απόφασή του, έδωσε απαντήσεις στα ζητήματα αυτά. Η συγκεκριμένη απόφαση αφορά σε αγωγή ενός γιατρού, ο οποίος στράφηκε κατά των διαχειριστών μίας τέτοιας κλειστής ομάδας και ενός ακόμη ατόμου, το οποίο, ως μέλος της παραπάνω ομάδας, προέβη σε συκοφαντικά και ψευδή σχόλια με σκοπό την προσβολή της τιμής και της υπόληψης του ενάγοντος, τόσο ως ανθρώπου όσο και ως ιατρού , όπως στη δίκη αποδείχθηκε.

Τα εν λόγω σχόλια έγιναν στα πλαίσια συζήτησης στην ενότητα «forum» της ομάδας, και κατά τους ισχυρισμούς του ενάγοντος, οι διαχειριστές παρότι μπορούσαν είτε να μην επιτρέψουν καθόλου την ανάρτησή τους είτε να τα «κατεβάσουν» μόλις αντιλήφθηκαν το περιεχόμενό τους, εκείνοι, από υστεροβουλία, δεν έπραξαν τίποτα από τα δύο.

Η αγωγή πρωτοδίκως έγινε εν μέρει δεκτή μόνο ως προς το τρίτο άτομο – μέλος της ομάδας, το οποίο υποχρεώθηκε να καταβάλει ως αποζημίωση ηθικής βλάβης στον ενάγοντα το ποσό των 5.000 ευρώ και να δημοσιεύσει, με δικά του έξοδα, το διατακτικό της απόφασης εντός της ομάδας αυτής, ενώ απορρίφθηκε ως αόριστη ως προς το μέρος που αφορούσε τους διαχειριστές.

Το Εφετείο, λοιπόν, αρχικά ξεκαθάρισε ότι δεν υφίσταται προσβολή της ιδιωτικότητας ή του απορρήτου από την προσκόμιση ενώπιον του δικαστηρίου των επίμαχων αναρτήσεων, λόγω του γεγονότος ότι η ομάδα ήταν «κλειστή» και αυτό διότι όπως εκφράζεται στη σκέψη του Δικαστηρίου «το ιστολόγιο αυτό μπορεί να ήταν κλειστό πλην όμως ήταν παντελώς ελεύθερο ως προς την εισαγωγή νέων μελών, ο αριθμός των οποίων δεν μπορούσε εκ των προτέρων να προσδιοριστεί (απροσδιόριστος) και πάντως δεν ήταν πεπερασμένος και επομένως ουδόλως μπορούσε να χαρακτηριστεί ως στενός. …..Μη συντρεχόντων επομένως των όρων ύπαρξης επικοινωνίας μεταξύ πεπερασμένου και περιορισμένου (στενού) κύκλου προσώπων (ήδη επρόκειτο για ομάδα 337 ατόμων με δυνατότητα αυτή να αυξηθεί σε απροσδιόριστο εκ των προτέρων αριθμό προσώπων) και άρα επικοινωνίας σε καθεστώς οικειότητας και εμπιστευτικότητας, δεν τίθεται, με τη χρήση και αξιοποίηση των εν λόγω αναρτήσεων, θέμα προσβολής της ιδιωτικής ζωής και του δικαιώματος απορρήτου του τρίτου εναγομένου».

Επίσης, το Δικαστήριο έκρινε πως ουδεμία παραβίαση προσωπικών δεδομένων υφίσταται από την προσκόμιση των αναρτήσεων, καθώς «η επεξεργασία των αναρτήσεών από τον ενάγοντα, συνιστάμενης τούτης στη δημοσιοποίησή και προσκόμισή τους ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του έννομου συμφέροντος του προς παροχή δικαστικής προστασίας από την προσβολή που υπέστη, ικανοποίηση που επιδιώκει με την παρούσα δίκη και το οποίο υπερέχει προφανώς των δικαιωμάτων και συμφερόντων του τρίτου εναγομένου στον οποίο αναφέρονται τα δεδομένα, ενόψει του ότι τα ως άνω στοιχεία είναι τα μοναδικά άμεσα αποδεικτικά μέσα που αποδεικνύουν την προσβολή σ΄ όλη την έκτασή της, υφίσταται δε αδυναμία απόδειξης, λόγω της μοναδικότητας, με άλλα ηπιότερα μέσα.».

Τέλος, αναφορικά με τους διαχειριστές και την ευθύνη αυτών ως ενδιαμέσων, το Εφετείο έκρινε πως η αγωγή είναι ορισμένη προς τα πρόσωπά τους, ωστόσο την απέρριψε ως ουσία αβάσιμη, δεχόμενο τον ισχυρισμό των εναγομένων ότι  «έχοντας χαλαρή εποπτεία στο ως άνω ιστολόγιο, δεν γνώριζαν τα γεγονότα και τις περιστάσεις από τα οποία προέκυπτε ότι οι ένδικες αναρτήσεις αφορούσαν ψευδή γεγονότα και είχαν δυσφημιστικό περιεχόμενο».

Υπόψιν ότι για τις αναρτήσεις αυτές επιφυλάσσεται και ποινική καταδίκη για  δυσφήμιση, εξύβριση ή και συκοφαντική δυσφήμιση ανάλογα με τις περιστάσεις.

Το δικηγορικό μας γραφείο ασχολείται με όλο το φάσμα του δικαίου και φροντίζει να ακολουθεί τις εξελίξεις.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο  – διαμεσολαβητή στα τηλ: 210 8811903 και 6932455478.

 

Προσωπικά δεδομένα

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ SOCIAL MEDIA – ΒΟΗΘΕΙΑ Ή ΠΑΓΙΔΑ;

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή social media είναι, αναμφίβολα, μέρος της καθημερινότητάς μας. Το Facebook κυριαρχεί στη ζωή μας εδώ και πάνω από μια δεκαετία, ενώ σχετικά πιο πρόσφατα τη σκυτάλη έχει πάρει το Instagram, με εκατομμύρια αναρτήσεις καθημερινά.

Όλο και συχνότερα πλέον, οι αναρτήσεις στα ανωτέρω μέσα αποτελούν μέρος της απόδειξης των μερών ενώπιον των Πολιτικών Δικαστηρίων και Ποινικών Δικαστηρίων, για σειρά υποθέσεων και κυρίως για υποθέσεις ρύθμισης οφειλών (3869/2010), διατροφής και επιμέλειας ανήλικων τέκνων και μισθωτικές διαφορές όπως βέβαια και για ποινικές υποθέσεις..

Το αν θα ληφθούν υπόψη τέτοιου είδους προσκομιζόμενες αναρτήσεις είναι στην απόλυτη κρίση του Δικαστηρίου, το οποίο σταθμίζει τα αγαθά και τα δικαιώματα που θίγονται ή προστατεύονται, ανά περίπτωση, και αποφασίζει αναλόγως, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει το αν η ανάρτηση προοριζόταν για συγκεκριμένη ομάδα ατόμων ή ήταν δημόσια.

Στην περίπτωση παραβίασης των προσωπικών δεδομένων μπορεί να ζητηθεί και αποζημίωση και ποινικές κυρώσεις.

Το δικηγορικό μας γραφείο ασχολείται με όλο το φάσμα του δικαίου και φροντίζει να ακολουθεί τις εξελίξεις. Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903 και 6932455478.

 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΠΟΥ. Ατιμώρητη;

vs.  ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Την ελληνική κοινή γνώμη συχνά απασχολούν εξωδικαστικές και δικαστικές διαμάχες μεταξύ προσώπων με «επιφάνεια», όπως πολιτικοί και celebrities του καλλιτεχνικού χώρου, με τον Τύπο, είτε με την πιο παραδοσιακή του μορφή (εφημερίδες, περιοδικά κλπ) είτε με πιο σύγχρονες φόρμες (π.χ. ηλεκτρονικές σελίδες δημοσιογραφικού ή/και σατιρικού περιεχομένου). Στις περιπτώσεις αυτές, θίγονται ζητήματα όπως η προστασία της προσωπικότητας, η προστασία των προσωπικών δεδομένων και συχνότατα, τίθεται αίτημα αποζημίωσης, ενίοτε κι αρκετά υψηλής.

            Αρχικά, πρέπει να ειπωθεί ότι η προσωπικότητα είναι ένα από τα σημαντικότερα έννομα αγαθά για τον Έλληνα Νομοθέτη, και η προστασία της επιτυγχάνεται είτε με την ποινικοποίηση των προσβλητικών συμπεριφορών (δυσφήμηση, εξύβριση κοκ.) είτε με την χορήγηση στον παθόντα του δικαιώματος να αξιώσει στα αστικά δικαστήρια την παύση της προσβλητικής συμπεριφοράς, την ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης είτε με πράξεις (όπως δημόσια συγγνώμη, ανασκευή δηλώσεων, απόσυρση δημοσιευμάτων) είτε με την καταβολή χρηματικού ποσού. Άλλωστε, πρέπει να θυμάται κανείς ότι αυτού του είδους οι προσβολές έχουν, όπως αναφέρθηκε, ποινικό χαρακτήρα, κι ως άδικες πράξεις (αδικοπραξίες) παρέχουν δικαίωμα στον παθόντα να αξιώσει ούτως ή άλλως, τη χρηματική του αποζημίωση.

            Χαρακτηριστικά παραδείγματα «παράνομων» συμπεριφορών είναι η ανάρτηση σχολίων με υβριστικό περιεχόμενο, η εκπομπή ειδήσεων με συκοφαντικό χαρακτήρα, η δημοσίευση άρθρου που στοχεύει και προσβάλει ένα πρόσωπο. Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, με την οποία δημιουργούνται διαρκώς νέες μορφές επικοινωνίας, νέες πλατφόρμες ανταλλαγής απόψεων και νέα φόρα που επιτρέπουν την διάδοση ειδήσεων και ιδεών, δημιουργεί ταυτόχρονα διαρκώς και νέες μορφές «προσβολών», υποβοηθούμενες συχνά από την ανωνυμία που τόσο εύκολα προσφέρει ιδιαίτερα το διαδίκτυο.

            Από την άλλη, τα προσωπικά δεδομένα αφορούν κάθε πληροφορία σχετική με συγκεκριμένο πρόσωπο και περιλαμβάνει μία πολύ μεγάλη γκάμα στοιχείων που αφορούν πχ. στη σωματική, γενετική, οικονομική, πολιτική ή κοινωνική ταυτότητα του προσώπου. Αυτά τα στοιχεία, ως άμεσα συνδεδεμένα με την ιδιωτική ζωή και την όλως προσωπική σφαίρα του εκάστοτε υποκειμένου, προστατεύονται όχι μόνον από τον Έλληνα, αλλά πλέον και από τον Ευρωπαίο Νομοθέτη, με τον γνωστό πλέον GDPR (Γενικό Κανονισμό για την Προστασία Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα). Έτσι, απαγορεύεται η συλλογή, καταχώριση, αποθήκευση, αλλά και χρήση και διαβίβαση τέτοιων στοιχείων από τρίτους. Στην προκείμενη θεματική, η χρήση πχ. φωτογραφιών του υποκειμένου δίχως τη συγκατάθεσή του υπάγεται στην προστασία αυτή, ιδίως εάν σκοπός της είναι η ανάδειξη σε δημόσιο φόρουμ κάποιου στοιχείου που αφορά στην ιδιωτική σφαίρα του υποκειμένου.

            Παρά ταύτα, πρέπει να γίνει μνεία και σε τούτο: τα πρόσωπα με ιδιαίτερη «επιφάνεια», δηλαδή αυτά τα οποία λόγω της εργασίας τους απολαμβάνουν εξαιρετικής, εν συγκρίσει με τον μέσο πολίτη, δημοσιότητας, δεν μπορούν να απολαμβάνουν της ίδιας προστασίας με τον μέσο ακριβώς πολίτη. Διότι, αυτή ακριβώς η δημοσιότητα που τους φέρνει στο επίκεντρο της προσοχής σημαίνει ότι συγκεκριμένες πτυχές της προσωπικότητάς τους τα ίδια τα πρόσωπα τις φέρνουν στο προσκήνιο. Ό, τι δημοσιοποιείται από το ίδιο το πρόσωπο δεν μπορεί αργότερα να προστατευθεί λόγω «ιδιωτικού χαρακτήρα». Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για πρόσωπα του πολιτικού χώρου, τα οποία, σε ένα ευνομούμενο κράτος, πρέπει να κρίνονται από τους πολίτες, ήτοι τους εκπροσωπούμενους από αυτά, για ζητήματα που αφορούν όχι μόνο για την πολιτική τους δραστηριοποίηση, αλλά και για το ήθος και τον χαρακτήρα τους.

             Η γραμμή είναι πάντα λεπτή, ιδίως όταν πρόκειται για σάτιρα. Από τη μία, η κριτική, ακόμη και σφοδρή, σε πρόσωπα που απολαμβάνουν δημοσιότητας, ιδίως λόγω απασχόλησής τους στον πολιτικό βίο της χώρας, είναι θεμιτή και ούτε μπορεί ούτε και πρέπει να λογοκρίνεται αδιακρίτως, αφού τούτο αντίκειται στην ελευθερία της έκφρασης. Από την άλλη, η προσωπικότητα και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου πρέπει πάντα να προστατεύεται, και υπό την κάλυψη της σάτιρας δεν είναι θεμιτό να προσβάλλεται, εντελώς κακοπροαίρετα και με κακόβουλη μόνο διάθεση, η τιμή και η αξία ενός προσώπου.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Μαγνητοφωνημένες Συνομιλίες-Φωτογραφίες- SMS-Facebook- Απόρρητα.
Προσωπικά δεδομένα. Επιτρέπεται η χρήση σε δίκες;

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Airbnb μίσθωση-εμπόδια

ΑΠΟΦΑΣΗ – ΦΡΕΝΟ στην  ΑΣΥΔΟΣΙΑ των  ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ AIRBNB

            Η τάση της λεγόμενης βραχυχρόνιας μίσθωσης (Airbnb) έχει ριζώσει στην ελληνική κοινωνία, καθώς ολοένα και περισσότεροι ιδιοκτήτες ακινήτων προτιμούν την λύση αυτή έναντι της κλασικής μίσθωσης. Και τούτο διότι, όπως αποδεικνύεται από την πρακτική, η βραχυχρόνια μίσθωση αποτελεί μία πολύ πιο προσοδοφόρα αξιοποίηση για τους ιδιοκτήτες. Παρά ταύτα, ιδιαίτερα όταν το ακίνητο που εκμισθώνεται βρίσκεται σε πολυκατοικία, είναι πολύ συχνό φαινόμενο οι υπόλοιποι ένοικοι να βρίσκονται στη δεινή θέση να ταλαιπωρούνται από φασαρία σε ώρες κοινής ησυχίας, ζημίες και φθορές στους κοινόχρηστους χώρους κλπ. Πρόσφατη απόφαση Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου βάζει φρένο, καθώς αποτελεί πλέον «προηγούμενο», στους παρανομούντες και  αμελείς ιδιοκτήτες ακινήτων.

            Συγκεκριμένα, με την εν λόγω απόφαση, το δικαστήριο δέχθηκε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων των υπόλοιπων ενοίκων της πολυκατοικίας κι απαγόρευσε στην ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος κάθε μελλοντική επαγγελματική χρήση ως τουριστικό κατάλυμα, απειλώντας την μάλιστα με προσωπική κράτηση ενός μηνός και χρηματική ποινή 1.000 ευρώ για κάθε παράβαση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ιδιοκτήτρια όχι μόνον αγνόησε τον κανονισμό της πολυκατοικίας που ρητά απαγόρευε τη χρήση των οριζοντίων ιδιοκτησιών ως τουριστικών καταλυμάτων, αλλά κώφευε στις διαρκείς διαμαρτυρίες των υπόλοιπων ενοίκων για φασαρία, κατάληψη θέσεων στάθμευσης και πολύωρη χρήση της πισίνας από τους φιλοξενούμενους, μεταξύ άλλων.

            Θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι σωστό ούτε και νομικά ορθό να υπάρξει μία «οριζόντια» απαγόρευση βραχυχρόνιων μισθώσεων στις πολυκατοικίες, όπως αποδεικνύει άλλωστε και η σχετική πρόσφατη υπ’ αριθμ. 1259/2019 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών που ήταν υπέρ του ιδιοκτήτη airbnb. Στην τελευταία όμως αυτή υπόθεση, από την εκτίμηση όλων των περιστάσεων και δεδομένων, προέκυψε ότι είχε υπάρξει μόλις μία διαμαρτυρία για φασαρία, οι δε επισημανθείσες φθορές δεν μπορούσε να αποδειχτεί ότι οφείλονταν στους φιλοξενούμενους, διότι ούτως ή άλλως οι οριζόντιες ιδιοκτησίες της πολυκατοικίας χρησιμοποιούνταν από πολλούς ενοίκους με επαγγελματικό τρόπο, σε κτίριο με γραφεία, με αποτέλεσμα να υπάρχει πληθώρα επισκεπτών καθημερινά.

            Δηλαδή, και στις δύο αποφάσεις, έγινε στάθμιση όλων των περιστατικών, κι έτσι, όπως στην περίπτωση του Ναυπλίου η πλάστιγγα έγειρε υπέρ των ενοίκων, καθώς είχαν μεσολαβήσει τακτικές διαμαρτυρίες και αδιαφορία του ιδιοκτήτη, έτσι στην περίπτωση της Αθήνας, δικαιώθηκε ο ιδιοκτήτης, αφού υπήρξε μόλις μία επίσημη διαμαρτυρία, οι δε φθορές δεν μπορούσαν να αποδοθούν αποκλειστικά και μόνον στους φιλοξενούμενους. Γίνεται δηλαδή κάθε φορά στάθμιση των περιστάσεων, ώστε να διευκρινίζεται εάν πράγματι ο ιδιοκτήτης είναι παράνομος, αμελής κι αδιάφορος, ώστε να δοθεί προτεραιότητα στην προστασία των λοιπών ενοίκων. Ειδάλλως, από νομικής τουλάχιστον άποψης, δεν πρέπει – κι ορθώς – να θίγεται το δικαίωμα του ιδιοκτήτη να εκμεταλλευτεί κατά βούληση το ακίνητό του.

Σημειωτέον ότι το γεγονός πως υπήρχε καταστατικό που απαγόρευε την τουριστική χρήση των οριζοντίων ιδιοκτησιών δεν είναι σε κάθε περίπτωση δεσμευτικό για το δικαστήριο, αφού, σε πολλές περιπτώσεις, ιδίως στα παλαιότερα καταστατικά των πολυκατοικιών, αποτυπώνονται παλαιωμένοι και παρωχημένοι όροι που στη σύγχρονη κοινωνία που ζούμε θεωρούνται εντελώς καταχρηστικοί. Κι αντιθέτως, μπορεί να υπάρξει απαγόρευση από το δικαστήριο ενώ δεν αναφέρεται στο καταστατικό, όπως επίσης κι αποζημίωση για την παρακώλυση χρήσης και τις φθορές.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο για διάσωση περιουσίας κι αποζημιώσεις στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Και νέο κούρεμα δανείου 100%!!! Απαλλαγή εγγυητή

Υπερχρεωμένα: ΟΛΙΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ σε νέο δανειολήπτη !!!Ακόμα μια σημαντική απόφαση του γραφείου μας!!

Με την υπ’ αριθ. 286/2019 απόφαση του Ειρηνοδικείου Περιστερίου επιτύχαμε την ΠΛΗΡΗ διαγραφή του χρέους εντολέα μας που είχε συμβληθεί σε δανειακές συμβάσεις της μητέρας του ως εγγυητής, ορίζοντας το Δικαστήριο μηδενικές καταβολές!!!

Ειδικότερα, το δικαστήριο έλαβε υπόψη του ότι το σύνολο των προς ρύθμιση δανειακών οφειλών του αιτούντος αφορούν σε δάνεια στα οποία υπέγραψε ως εγγυητής, και παρότι το σύνολο της οφειλής αγγίζει τις 65.000 ευρώ περίπου, κρίθηκε ότι αυτός θα πρέπει να απαλλαγεί εντελώς, δηλαδή ορίζοντάς του μηδενικές καταβολές, διότι μεγάλο μέρος των υποχρεώσεών του θα εξοφληθούν από την πρωτοφειλέτρια μητέρα του.

Περαιτέρω, το Δικαστήριο αποδέχθηκε ότι ο αιτών είχε βρεθεί σε μόνιμη αδυναμία πληρωμών ήδη από τον χρόνο κατάθεσης της αίτησής του, καθότι τότε ήταν άνεργος και γενικότερα σε επαγγελματική και εισοδηματική αβεβαιότητα, ακόμα κι όταν έβρισκε περιστασιακή εργασία, ενώ στην ίδια κατάσταση εξακολουθούσε να βρίσκεται και κατά τον χρόνο συζήτησης, παρότι κατά τον χρόνο εκείνο εργαζόταν, διότι κρίθηκε πως η κάλυψη των αναγκών της οικογένειάς του, που στο μεταξύ είχε δημιουργήσει, και οι λοιπές υποχρεώσεις του δεν θα του άφηναν ατομικό εισόδημα ικανό για να πληρώνει εκτός των λοιπών δαπανών του και τις δανειακές δόσεις που καλείται ως εγγυητής να πληρώσει, αν και με μηνιαίο οικογενειακό εισόδημα 2.700 ευρώ διότι υπερτονίσαμε τα μηνιαία έξοδα!!.     

Συνεπεία αυτών και θεωρώντας ότι η οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη δεν πρόκειται να μεταβληθεί, το Ειρηνοδικείο έκρινε ότι η οριστική απαλλαγή του αιτούντος οφειλέτη πρέπει να επέλθει άμεσα λόγω των παραπάνω κι έτσι όρισε την πλήρη διαγραφή του χρέους του, ήτοι «κούρεμα» του 100% των δανειακών του οφειλών εξ εγγυήσεως.  

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο για διάσωση κατοικίας – περιουσίας κι αποφυγή πλειστηριασμού στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Αποζημίωση για αστυνομική βία

Αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης από αστυνομική βία

ΔΠΑ 11077/2019, 25ο Τμήμα

Με την απόφασή του το Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας επιδίκασε αποζημίωση υπέρ του ενάγοντος, ο οποίος ενώ ήταν ακόμη ανήλικος, υπέστη απάνθρωπη μεταχείριση κατά τη διάρκεια της κράτησής του στο αστυνομικό τμήμα Πατρών. Ειδικότερα, μετά από επεισόδια που έλαβαν χώρα στο πλαίσιο των αποκριάτικων εκδηλώσεων, ο ενάγων συνελήφθη και οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου και κρατήθηκε σε ιδιαίτερο δωμάτιο –απομόνωση- και χτυπήθηκε με τη χρήση ράβδου (γκλομπ).

Η συμπεριφορά αυτή εκ μέρους των αστυνομικών οργάνων είναι ευθέως αντίθετη στο αρ.3 της ΕΣΔΑ, το οποίο και ορίζει ότι «Ουδείς επιτρέπεται να υποβληθή εις βασάνους ούτε εις ποινάς ή μεταχείρισιν απανθρώπους ή εξευτελιστικάς». Η λακωνική αυτή διατύπωση δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Σε αντίθεση με τις περισσότερες ουσιαστικές διατάξεις της ΕΣΔΑ,  το άρθρο 3 δεν προβλέπει εξαιρέσεις και καμιά παρέκκλιση δεν επιτρέπεται από αυτό, ακόμα και στις ακραίες συνθήκες, όπως είναι η περίπτωση πολέμου ή «κινδύνου απειλούντος τη ζωή του έθνους», η τρομοκρατία και το οργανωμένο έγκλημα. Ακόμα και στις δύσκολες αυτές περιστάσεις η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου απαγορεύει ρητά τα βασανιστήρια και την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση με όρους απόλυτους, αναδεικνύοντας την πρωταρχική σπουδαιότητα της απαγόρευσης και την αναγκαιότητα απαρέγκλιτης εφαρμογής της διάταξης. Η απόλυτη απαγόρευση των βασανιστηρίων και κάθε άλλης μορφής κακομεταχείρισης σημαίνει ότι τα κράτη είναι υποχρεωμένα να εξασφαλίζουν ότι οι εκπρόσωποί τους δεν συμμετέχουν σε βασανιστήρια ή άλλες μορφές κακομεταχείρισης, ανεξαρτήτως των συνθηκών.

Περαιτέρω μάλιστα, σύμφωνα και με τη νομολογία του ΕΔΔΑ, εφόσον έχει λάβει χώρα η παραβίαση του άρθρου 3, γεννάται υποχρέωση του Κράτους προς  διεξαγωγή εμπεριστατωμένης και αποτελεσματικής έρευνας, ικανής να οδηγήσει στην αναγνώριση και, ενδεχομένως, στον κολασμό των υπευθύνων (βλ. απόφαση ΕΔΔΑ της 11.4.2019, Sarwari και λοιποί κατά Ελλάδας, αριθ. προσφυγής 38089/12, σκ. 107).

Εν προκειμένω, το Δικαστήριο δέχτηκε την παραβίαση εκ μέρους των αστυνομικών οργάνων μόνο της ουσιαστικής διάταξης του άρθρου 3, ως προς την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση. Γεννάται δε υποχρέωση του Δημοσίου προς αποζημίωση, καθώς σύμφωνα και με το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ, η εν λόγω «ένδικη διαφορά αφορά σε ενέργειες αστυνομικού, συναφείς με τα καθήκοντά του, είναι δε αδιάφορο για την πλήρωση της, κατ’ άρθρο 105 ΕισΝΑΚ, προϋπόθεσης του οργάνου του Δημοσίου, εάν οι ενέργειες αυτές απαγορεύονται από διατάξεις νομοθετικής, ή και υπέρτερης ισχύος, αφού η παραβίασή τους συναρτάται με την έτερη προϋπόθεση, για τον παράνομο χαρακτήρα τους».

Πηγή adjustice.gr/lawspot.gr

 Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932 455478.

 

Προσωπικά Δεδομένα

 Αποδεικτική χρήση προσωπικών δεδομένων σε ποινική δίκη.

 Το δικαίωμα του καθενός να προστατεύεται από την αθέμιτη συλλογή, επεξεργασία και χρήση των προσωπικών του δεδομένων αποτελεί θεμελιώδη κανόνα του Κράτους Δικαίου, γι’ αυτό εξάλλου κατοχυρώνεται και Συνταγματικά στο Άρθρο 9^Α Σ, σύμφωνα με το οποίο καμία τέτοια συλλογή, επεξεργασία και χρήση τους δεν μπορεί να λάβει χώρα χωρίς την προηγούμενη έγκριση του ατόμου. Βέβαια η προστασία αυτή δεν είναι απόλυτη αλλά μπορεί να περιοριστεί, και άρα να γίνει συλλογή και επεξεργασία άνευ εγκρίσεως του εκάστοτε υποκειμένου, ιδίως σε περιπτώσεις όπου η μη χρήση τους θα μπορούσε  να οδηγήσει σε προσβολή άλλων Συνταγματικών δικαιωμάτων.

 Μία τέτοια περίπτωση  αποτελεί  η διαδικασία ενώπιον των ποινικών Δικαστηρίων, όπου διακυβεύεται, όχι μόνο η τιμή και η υπόληψη του κατηγορουμένου από μία πιθανή καταδίκη του, αλλά και η ίδια η προσωπική του ελευθερία εφόσον απειλείται με φυλάκιση ή πολύ περισσότερο με κάθειρξη. Μάλιστα στο σύγχρονο Κράτος Δικαίου λαμβάνονται πάντα υπόψη α) ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η προστασία της οποίας είναι πρωταρχικός στόχος της Πολιτείας καθώς και β) ο σεβασμός στο δικαίωμα του κατηγορουμένου στη δίκαιη δίκη, συστατικό στοιχείο της οποίας είναι το δικαίωμα υπεράσπισής του. Έτσι ο Δικαστής δύναται, μετά και από στάθμιση των δικαιωμάτων που συγκρούονται (προσωπικά δεδομένα vs προσωπικής ελευθερίας), τηρουμένης και της αρχής της αναλογικότητας, να κάνει δεκτά τα προσαγόμενα αποδεικτικά μέσα που συνίστανται σε επεξεργασία προσωπικών δεδομένων δημοσιευμένων στο διαδίκτυο (λχ φωτογραφίες αναρτημένες στο  facebook). Κατ’ ακριβολογία μάλιστα, καθίσταται επιτακτική, ως απορρέουσα από τις ανωτέρω θεμελιώδες Συνταγματικές αρχές, η χρησιμοποίηση των αποδεικτικών αυτών μέσων, ιδιαίτερα απ’ τη στιγμή που αυτά είναι ουσιώδη για την απόδειξη της αθωότητας του κατηγορουμένου.

 Προς αυτή την κατεύθυνση μάλιστα, η νομολογία του Αρείου Πάγου (Α.Π. (Ολ.) 1/2017), κάνει δεκτό πως η προστασία της ιδιωτικής ζωής και των προσωπικών δεδομένων δεν είναι απόλυτη αλλά δύναται να περιοριστεί εφόσον αυτό επιβάλλεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος ή εάν η άσκησή τους προσβάλλει ανώτερα δικαιώματα τρίτων. Ειδικότερα, έκανε δεκτό ότι  «η προστασία των προσωπικών δεδομένων δεν εξικνείται μέχρι της πλήρους απαγορεύσεως της επεξεργασίας τους, αλλά στη θέσπιση όρων και προϋποθέσεων, υπό τις οποίες είναι επιτρεπτή η επεξεργασία τους, ούτως ώστε να επιτευχθεί μία δίκαιη ισορροπία μεταξύ της προστασίας του δικαιώματος αυτού, και της ικανοποιήσεως και άλλων συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων (ΣτΕ 1616/2012, ΣτΕ 2254/2005), όπως είναι το δικαίωμα της έννομης προστασίας (άρθρο 20 παρ.1 Συντάγματος) και της επιχειρηματικής ελευθερίας», δεχόμενη κατ’ αυτόν τον τρόπο τη χρήση τους για το δικαίωμα δικαστικής προστασίας.  

 Στο ίδιο πνεύμα, η υπ’ αριθ. Α.Π. (Ποιν.) 453/2016 έκανε δεκτή ως αποδεικτικό στοιχείο μαγνητοφώνηση ιδιωτικής συνομιλίας με το σκεπτικό ότι, μπορεί μεν κατά κανόνα να θεωρείται παράνομη μια τέτοια απομαγνητοφώνηση, εν προκειμένω όμως λόγω της σοβαρότητας της κατηγορίας σε συνδυασμό και με την αποδεικτική αναγκαιότητα -ήταν το μόνο αποδεικτικό της αθωότητας του κατηγορουμένου– ήταν επιβεβλημένη η χρησιμοποίηση εκ μέρους του Δικαστηρίου.  Μάλιστα, έγινε παράλληλα δεκτό πως σε περίπτωση μη χρησιμοποίησής του θα συνέτρεχε περίπτωση προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

 Και η υπ’ αριθ. 8/2019 απόφαση του Μ.Ο.Δ. Ηρακλείου δέχτηκε ότι «τα μηνύματα μέσω των δικτύων κοινωνικής δικτύωσης δεν πρέπει, καταρχήν, να θεωρούνται παράνομα αποδεικτικά μέσα και πως δεν προσβάλλονται τα δικαιώματα της ελεύθερης επικοινωνίας και του απορρήτου, όταν προσκομίζονται από τους ίδιους τους αντιδίκους και συνάμα συνομιλούντες μέσω αυτών στο πλαίσιο δικαστικής μεταξύ τους διένεξης.»

Εξάλλου, και το άρθρο 55 παρ. 3 του Νέου Γενικού Κανονισμού Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων ορίζει ρητά ότι « Οι εποπτικές αρχές δεν είναι αρμόδιες να ελέγχουν πράξεις επεξεργασίας οι οποίες διενεργούνται από δικαστήρια στο πλαίσιο της δικαιοδοτικής τους αρμοδιότητας». Ευθέως δηλαδή και άνευ καμίας αμφιβολίας, εναπόκειται στην αποκλειστική ευχέρεια του Δικαστηρίου η αποδοχή ή όχι των ισχυρισμών που αφορούν σε επεξεργασία και χρήση των προσωπικών δεδομένων των διαδίκων.  Έτσι, κινούμενες προς τη σωστή κατεύθυνση, αυτή της προστασίας των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων, οι ανωτέρω αποφάσεις δέχονται ως αποδεικτικά μέσα «παράνομα» μαγνητοφωνημένες συνομιλίες καθώς και συνομιλίες και φωτογραφίες που ανταλλάσσουν οι χρήστες-διάδικοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.