ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΡΑΠΕΖΑ

ΓΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΔΙΑΒΙΒΑΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

            Η προστασία των προσωπικών δεδομένων στη Χώρα μας, ως θεσμός και βασική αρχή, δεν πρωτοεμφανίστηκε με τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας των Δεδομένων (Κανονισμός EU/2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 27^ης.04.2016). Προ της ισχύος του G.D.P.R. ο Νόμος Περί Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων στην Ελλάδα ήταν ο Ν. 2472/1997, ο οποίος, αν και όχι εξίσου «πολύκροτος», προσέφερε παρά ταύτα ένα τηρουμένων των αναλογιών αυστηρό πλαίσιο προστασίας προσωπικών δεδομένων.

            Το οποίο, με τη σειρά του, σημαίνει ότι παραβιάσεις στη διαχείριση των προσωπικών δεδομένων από «εκτελούντες την επεξεργασία» συνεπάγεται τις σήμερα πλέον γνωστές αστικές, μεταξύ άλλων, ευθύνες αυτών, οι οποίες κατά κύριο λόγο συνεπάγονται το δικαίωμα του «υποκειμένου της επεξεργασίας» να επιδιώξει την αποζημίωσή του.

            Στην πολύ πρόσφατη υπ’ αριθμ. 921/2021 απόφαση του Α2΄ Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, αναγνωρίστηκε ακριβώς η υποχρέωση αποζημίωσης τραπεζικού ιδρύματος που «δεν μερίμνησε για την ασφαλή τήρηση [των προσωπικών δεδομένων] και δεν έλαβε τα κατάλληλα οργανωτικά και τεχνικά μέτρα για την ασφάλεια των δεδομένων και την προστασία τους από αθέμιτη επεξεργασία»· πιο συγκεκριμένα, το πιστωτικό ίδρυμα με το οποίο συνεργαζόταν ο ιδιώτης μεταβίβασε σε συνεργαζόμενη εταιρεία διαχείρισης αμοιβαίων κεφαλαίων, της οποίας μάλιστα ήταν εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος, τα προσωπικά δεδομένα του ιδιώτη, πλην όμως εσφαλμένα, με αποτέλεσμα να αποσταλούν σε εσφαλμένη διεύθυνση έγγραφα και στοιχεία του ιδιώτη με ευαίσθητο περιεχόμενο, λειτουργώντας κατά παράβαση του τότε σε ισχύ Ν. 2472/1997. Εξαιτίας μάλιστα της συμπεριφοράς της αυτής, γνωστοποιήθηκαν τα ευαίσθητα αυτά στοιχεία σε τρίτο πρόσωπο.           Ως εκ τούτου, ο ιδιώτης αξίωσε την εύλογη αποζημίωσή του για την αδικοπρακτικής περιωπής συμπεριφορά της εκτελούσας την επεξεργασία Τράπεζας και της συνεργαζόμενης εταιρείας.

            Η προστασία των προσωπικών δεδομένων στην Ελλάδα δεν ξεκίνησε με τον Γενικό Κανονισμό για την Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων ως προαναφέραμε. Παρά ταύτα, ο ως άνω Κανονισμός συστηματοποίησε και οργάνωσε σε μεγαλύτερο βαθμό τον μηχανισμό προστασίας των προσωπικών δεδομένων, με αποτέλεσμα, σήμερα, όταν ανακύπτει ζήτημα κακοδιαχείρισης προσωπικών δεδομένων εκ μέρους πιστωτικών ιδρυμάτων – κάτι το οποίο σε μία περίοδο όπου λόγω των μαζικών τιτλοποιήσεων οφειλών τα προσωπικά δεδομένα άγονται και φέρονται επίσης μαζικά, απαντάται πολύ συχνότερα – είναι σημαντικό οι συμβαλλόμενοι ιδιώτες να έχουν όχι απλώς τη βεβαιότητα ότι η παραβίαση των κανόνων ορθής διαχείρισης προσωπικών δεδομένων είναι αδικοπρακτική συμπεριφορά και επισύρει αποζημιώσεις.

            Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο – διαμεσολαβητή στα τηλ: 2108811903, 6932455478.

 

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΡΑΠΕΖΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

            Το ζήτημα της προσήκουσας ενημέρωσης των δανειοληπτών εκ μέρους των Τραπεζών, διά των τραπεζικών υπαλλήλων των τελευταίων, στο πλαίσιο της προσυμβατικής ενημέρωσης (είτε της αρχικής σύμβασης είτε και τυχόν τροποποιητικών συμβατικών πράξεων αυτής) έχει απασχολήσει πολλάκις την ελληνική νομολογία.

Κι ενώ, σε μεγάλο μέρος, τόσο ο εθνικός νομοθέτης και η εθνική νομολογία ακολούθως, όσο και ο κοινοτικός νομοθέτης και η κοινοτική νομολογία αντιστοίχως, έχουν θέσει ένα εξαιρετικά σαφές και στεγανοποιημένο πλαίσιο ενημέρωσης, το οποίο οι Τράπεζες υποχρεούνται να παρέχουν στους (εν δυνάμει) δανειολήπτες με τους οποίους πρόκειται να συμβληθούν, το εξαιρετικά δύσκολο σε κάθε υπόθεση είναι στην πραγματικότητα η απόδειξη ότι μία συγκεκριμένη, κι εν προκειμένω, ελλιπής ενημέρωση έλαβε χώρα. Κάτι το οποίο έχει αποδειχθεί ως πρακτική δυσκολία περίτρανα στις υποθέσεις των δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο. Διότι, η ενημέρωση, σε μεγάλο βαθμό προφορική, είναι δύσκολο να αναπαραχθεί επακριβώς στην επ’ ακροατηρίω διαδικασία, ώστε να (από)δειχθούν οι ελλείψεις και οι λοιπές προβληματικές της διαστάσεις.

Παρά ταύτα, η άλλη διάσταση της ενημέρωσης είναι αυτή που προκύπτει, κατά το λεγόμενο, «εξ εγγράφων». Διότι, τα συμβατικά κείμενα καθεαυτά, πρέπει να πληρούν, σύμφωνα με τις επιταγές του νόμου (ιδίως του Ν. 2251/1994), προϋποθέσεις και κριτήρια σαφήνειας, ώστε ο χρηματοπιστωτικός μηχανισμός που θα κινηθεί εν όψει του δανεισμού να είναι εξίσου σαφής και γνωστός στον οφειλέτη. Το διακύβευμα δηλαδή είναι να γνωρίζει ο δανειολήπτης τί υπογράφει και, κατ’ επέκταση, τί θα χρωστάει (ή έστω με ποιόν τρόπο θα υπολογίζεται το τί χρωστάει). Κάτι το οποίο όμως θα πρέπει να πληρούται από το συμβατικό κείμενο, το οποίο ως γνωστόν, είναι πάντοτε προδιατυπωμένο εκ μέρους της Τράπεζας, που έχει τον κύριο και πρωτεύοντα (κι αποκλειστικό) ρόλο στη διαμόρφωση του περιεχομένου του κειμένου.

Σε αυτό το επίπεδο, το έγγραφο, οι επιταγές του νόμου είναι σαφέστερες και ευκολότερα εφαρμόσιμες. Κάτι το οποίο διαφάνηκε με την πρόσφατη υπ’ αριθμ. 221/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, όπου αναγνωρίστηκε η αθέτηση της υποχρέωσης ενημέρωσης και διαφώτισης, πληροφόρησης και διαφάνειας εκ μέρους της Τραπέζης, σε ζημία περιουσιακή και βλάβη ηθική του δανειολήπτη.

Εν προκειμένω, η Τράπεζα παρέδωσε στον ήδη συμβαλλόμενο δανειολήπτη κείμενο της τροποποιητικής σύμβασης, προς υπογραφή της, δίχως όμως να αναφέρει ουσιώδη ζητήματα που άπτονται της λειτουργίας του δανείου, όπως ο χρόνος έναρξης και λήξης του δανείου εν όψει των τροποποιήσεων, το επιτόκιο, το έστω ενδεικτικό ύψος της εκάστοτε δόσης, ενώ δεν παρασχέθηκε καν στον δανειολήπτη ο πίνακας των (ενδεικτικών) μελλοντικών δόσεων του δανείου. Και τούτο, παρά τα αιτήματα του δανειολήπτη, τα οποία μοναδικό αποτέλεσμα είχαν την αποστολή σε αυτόν επιστολών που αφορούσαν τα έξοδα της απαιτούμενης προσημείωσης και του λειτουργικού κόστους της τροποποιητικής πράξης!!!

Με τα στοιχεία αυτά να εισφέρονται στο δικαστήριο, κρίθηκε ότι η Τράπεζα είχε παραβιάσει τις συναλλακτικές της υποχρεώσεις, που προσδιορίζονται κατ’ άρθρ. 281 και 288 του Αστικού Κώδικα, διαπιστώνοντας ότι η συμπεριφορά της αντίκειται στο γενικότερο πνεύμα του δικαίου και στις επιταγές της έννομης τάξης και παραβαίνουν τη γενική υποχρέωση πρόνοιας και ασφάλειας στο πλαίσιο της συναλλακτικής και γενικότερα της κοινωνικής δραστηριότητας των ατόμων, ήτοι διαγράφεται ως παράνομη, με αποτέλεσμα να γεννώνται ευθύνες για αποζημίωση, λόγω πρόκλησης τόσο περιουσιακής ζημίας όσο και ηθικής βλάβης, κατά τον Αστικό Κώδικα και το Νόμο περί Προστασίας των Καταναλωτών.

Είναι μία πολύ θετική εξέλιξη στην ελληνική νομολογία όπου αναγνωρίστηκε ότι αυτό το πραγματικά οριοθετημένο πλαίσιο υποχρεωτικής ενημέρωσης εκ μέρους της Τραπέζης, όπως έχει τεθεί σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, τυγχάνει εφαρμογής, ώστε συμπεριφορές που τυγχάνουν πραγματικά καταχρηστικές και αθέμιτες, αναγνωρίζονται ως τέτοιες, πολύ περισσότερο δε ως παράνομες, με αποτέλεσμα να θεμελιώνονται και να ικανοποιούνται αποζημιωτικές αξιώσεις εκ μέρους των δανειοληπτών.

            Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο – διαμεσολαβητή για οικονομικά θέματα στα τηλ: 2108811903, 6932455478.