Μισθωτήριο-αναπροσαρμογή μισθώματος

Με το άρ. 121 του Ν. 4926/20.04.2022 ο νομοθέτης προέβη σε καθορισμό ενός ανώτατου ορίου αναπροσαρμογής («πλαφόν») ποσοστού 3% για εμπορικές και επαγγελματικές μισθώσεις ακινήτων για το έτος 2022, ως εξής:

«1. Για τις μισθώσεις ακινήτων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του π.δ. 34/1995 (Α ́ 30), καθώς και του άρθρου 13 του ν. 4242/2014 (Α ́50), επιτρέπεται, από την 1η.1.2022 έως και την 31η.12.2022, αναπροσαρμογή του μισθώματος που ανέρχεται σε ποσοστό τρία τοις εκατό (3%), κατά ανώτατο όριο, επί του μισθώματος του έτους 2021.

2. Η παρ. 1 καταλαμβάνει αναπροσαρμογές μισθώματος που πραγματοποιούνται μετά από την 1η.1.2022 και μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος.».

            Ανεξαρτήτως της ειδικής αυτής πρόβλεψης, η αναπροσαρμογή των μισθωμάτων έγκειται στην ελεύθερη βούληση των μερών, μισθωτή- εκμισθωτή, οι οποίοι είναι ελεύθεροι να επιλέξουν το ύψος του μισθώματος, καθώς και το πότε θα αναπροσαρμόζεται αυτό, όπως επίσης και στη βάση ποιων δεικτών θα υπολογίζεται η αναπροσαρμογή (λ.χ. Δεικτών Τιμών Κατανάλωσης- πληθωρισμό, της αύξησης του κύκλου εργασιών, της αύξησης της κερδοφορίας του μισθωτή κ.ά.).

            Είθισται  δε η αναπροσαρμογή να γίνεται μετά τα δύο πρώτα χρόνια της μίσθωσης, καθοριζομένης αυτής σε ποσοστό 6% τουλάχιστον επί της αντικειμενικής αξίας του μισθίου και σε ποσοστό 4% τουλάχιστον για τους ακάλυπτους χώρους, στις δε περιπτώσεις όπου δεν ισχύει το σύστημα των αντικειμενικών αξιών, η βάση υπολογισμού είναι η αγοραία αξία του μισθίου, εκτός αν συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι που επιβάλλουν διαφορετική αντιμετώπιση και συμφωνία (στην μισθωτική σύμβαση θα πρέπει να μνημονεύονται οι λόγοι αυτοί).

            Για να τεθεί σε εφαρμογή και ισχύ η αναπροσαρμοσμένη τιμή του μισθώματος, ο εκμισθωτής οφείλει να κοινοποιήσει σχετική έγγραφη όχληση προς τον μισθωτή, διαφορετικά ο ίδιος υφίσταται την οικονομική απώλεια για τον χρόνο της δικής του καθυστέρησης. Δέον δε να σημειωθεί ότι η αναπροσαρμογή του μισθώματος προϋποθέτει ενεργή- ισχύουσα μίσθωση, δηλαδή να μην έχει λήξει ο συμβατικός της χρόνος, που δεν μπορεί να είναι μικρότερος της τριετίας (υποχρεωτική δέσμευση επί τριετία). Ωστόσο, εάν η μίσθωση έχει λήξει, και έχει καταστεί αορίστου χρόνου, ο εκμισθωτής διατηρεί το δικαίωμα να ζητήσει αναπροσαρμογή του μισθώματος ακόμα και με την απειλή καταγγελίας της μίσθωσης.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Εμπορική μίσθωση-λύση-τύχη εγγύησης

Η πρόσφατη υπ’ αρ. 971/2022 απόφαση του Αρείου Πάγου, ερμήνευσε διάφορα ζητήματα που άπτονται των εμπορικών μισθώσεων και αφορούν στην καταγγελία της μίσθωσης, στους όρους υπό τους οποίους αυτή γίνεται και πότε επέρχονται τα αποτελέσματά της, καθώς και στο πρακτικού ενδιαφέροντος ζήτημα της τύχης της εγγύησης που έχει δοθεί με την κατάρτιση της μισθωτικής σύμβασης.  

Δέον να αναφερθεί ότι υπό το νομικό πλαίσιο του π.δ. 34/1995 περί εμπορικών μισθώσεων (που είχαν συναφθεί μέχρι την 28.02.2014), στο άρ. 43 προβλεπόταν το δικαίωμα του μισθωτή για καταγγελία «μεταμέλειας», για το κύρος της οποίας αρκεί η έγγραφη δήλωση του μισθωτή ότι καταγγέλλει τη μίσθωση χωρίς να απαιτείται η συνδρομή κάποιου λόγου που να δικαιολογεί τη μεταμέλειά του, υπό την προϋπόθεση ότι έχει παρέλθει ένα έτος από την έναρξη της μισθωτικής σχέσης, οι δε έννομες συνέπειες αυτής επέρχονται μετά από τρεις μήνες από την γνωστοποίηση της καταγγελίας, και ο μισθωτής οφείλει στον εκμισθωτή ως αποζημίωση ποσό ίσο με ένα (1) μηνιαίο μίσθωμα, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί κατά το χρόνο καταγγελίας.

Ακολούθησε ο ν.4242/2014, ο οποίος ισχύει για τις εμπορικές μισθώσεις που συνάπτονται μετά την έναρξη ισχύος του (δηλαδή μετά την 28.02.2014). Όπως κάνει δεκτό και η ανωτέρω απόφαση του Αρείου Πάγου «Από τις διατάξεις του νεότερου αυτού νόμου δεν προκύπτει ότι παρέχεται στον μισθωτή δυνατότητα καταγγελίας της μίσθωσης οποτεδήποτε και μάλιστα εντελώς αζημίως πλέον για αυτόν, κατά παράβαση των συμφωνηθέντων, αλλά και της νόμιμης τριετούς διάρκειας της μίσθωσης, η οποία δεσμεύει τους συμβαλλόμενους, ενώ δεν είναι δυνατή η παραίτηση των εκμισθωτών από την δέσμευση της τριετούς διάρκειας σύμφωνα με το άρθρο 45 του π.δ. 34/1995, το οποίο εφαρμόζεται και στις μισθώσεις που συνάπτονται μετά την ισχύ του ν.4242/2014.». Βέβαια, στο δε άρ. 13 παρ. 1 του ν. 4242/2014 αναφέρεται: «Οι μισθώσεις του ανωτέρω εδαφίου ισχύουν για τρία (3) έτη, ακόμη και αν έχουν συμφωνηθεί για βραχύτερο ή για αόριστο χρόνο, και μπορεί να λυθούν με νεότερη συμφωνία που αποδεικνύεται με έγγραφο βέβαιης χρονολογίας. Η καταγγελία γίνεται εγγράφως και τα έννομα αποτελέσματά της επέρχονται τρεις (3) μήνες από την κοινοποίησή της.».

Δέχεται το Δικαστήριο ότι για την πρόωρη καταγγελία της εμπορικής μίσθωσης για την οποία ο νόμος έχει θεσπίσει και ειδικούς λόγους καταγγελίας για αμφότερα τα μέρη, το περιεχόμενο του σπουδαίου λόγου πρέπει να προσδιορίζεται στενά. Δηλαδή συντρέχει όταν, σύμφωνα με τις αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, η συνέχιση της διαρκούς αυτής ενοχικής σχέσης γίνεται υπέρμετρα δυσβάστακτη, είτε για τα δυο μέρη, είτε για το ένα μόνο από αυτά, όπως συμβαίνει, όταν τούτο οφείλεται σε ουσιώδη μεταβολή των προσωπικών ή περιουσιακών σχέσεων των μερών ή του ενός μέρους, ανεξαρτήτως της συνδρομής ή μη οποιασδήποτε υπαιτιότητας στην επέλευση της μεταβολής αυτής. Τα συγκροτούντα τον σπουδαίο λόγο περιστατικά πρέπει να αποτελούν περιεχόμενο της καταγγελίας. Αν οι επικαλούμενοι με την καταγγελία λόγοι δεν συντρέχουν, αυτή είναι άκυρη, μη επιφέρουσα την λύση της μίσθωσης. Η δε αξίωση του μισθωτή για απόδοση της εγγυοδοσίας, γίνεται ληξιπρόθεσμη, με την λήξη της μίσθωσης και επιστρέφεται, αν ο εκμισθωτής δεν έχει απαιτήσεις για μισθώματα ή αποζημίωση για ζημίες στο μίσθιο και εφόσον δεν έχει συμφωνηθεί διαφορετικά.  

Περαιτέρω, ο Άρειος Πάγος δέχθηκε ότι «για τη νομιμότητα και το ορισμένο της αγωγής απόδοσης εγγυοδοσίας, καταβληθείσης κατά την σύναψη σύμβασης μίσθωσης ακινήτου πρέπει, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 216 του Κ.Πολ.Δικ., να αναφέρονται σ’ αυτήν τα εξής: η ειδικότερη συμφωνία ως προς την λειτουργία και την τύχη του ποσού που αποκαλείται ως «εγγύηση», αν δηλαδή δόθηκε για εξασφάλιση του μισθώματος ή για κάλυψη ζημίας από την μη εκπλήρωση της σύμβασης, είτε ως ποινική ρήτρα, είτε ως συμβατική εγγυοδοσία, ώστε με βάση τα συμφωνηθέντα να κριθεί το ληξιπρόθεσμο του εν λόγω αγωγικού κονδυλίου και β) η απαιτούμενη λήξη της ένδικης μίσθωσης, ώστε να υπάρχει νόμιμος λόγος απόδοσης της εγγύησης.».

Είναι λοιπόν πραγματικό ζήτημα, κατά τα ανωτέρω, τι συνιστά «νεότερη συμφωνία» μεταξύ των μερών, περί λύσης της μίσθωσης, και πώς αποδεικνύεται ότι έχει καταρτιστεί, ή εάν η καταγγελία εκ μέρους του μισθωτή χωρίς να προβάλλει αυτός σπουδαίο λόγο, τον καθιστά εν τέλει δικαιούχο της εγγύησης που είχε αρχικά δώσει.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

ΝΕΑ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ

ΝΕΑ ΒΑΣΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΦΕΙΛΕΤΕΣ

            Η μνήμη είναι σίγουρα πολύ νωπή για πληθώρα δανειοληπτών των εισπρακτικών εταιρειών και των δικηγορικών εταιρειών που τους καλούσαν δεκάδες φορές μέσα στην ίδια μέρα και κάθε μέρα, ιδίως κατά τα έτη 2015 – 2017, ήτοι όταν το φαινόμενο των «κόκκινων δανείων» είχε φτάσει στο ζενίθ τους. Χρειάστηκαν πολλές αποφάσεις δικαστηρίων που επιδίκαζαν αποζημίωση στους οφειλέτες που βίωναν αυτήν την ασφυκτική και άκρως επιβαρυντική καθημερινότητα, αλλά και παρεμβάσεις των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδας ώστε να περιοριστεί αυτό το φαινόμενο (όχι βέβαια να εξαλειφθεί), σε πιο βιώσιμα κι ανθρώπινα επίπεδα.

            Τον τελευταίο καιρό, όμως, πολλοί συμπολίτες μας βιώνουν μία καινούργια «αναβίωση» στις επίμονες οχλήσεις των εισπρακτικών και των δικηγορικών γραφείων, γεγονός που θα πρέπει να συνδεθεί με την πρόσφατη τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή και τροποποιεί το άρθρο 4, παρ. 4 του Ν. 3758/2009 (για τις εισπρακτικές εταιρείες) και δη ως «επείγουσα διάταξη» και σύμφωνα με την οποία εξομοιώνονται οι δικηγόροι (και οι δικηγορικές εταιρείες) με τις εισπρακτικές.

            Η συγκεκριμένη τροπολογία, πέρα από το γεγονός ότι εισήχθη την τελευταία στιγμή στο νομοσχέδιο, δίχως επαρκή νομοθετική επιμέλεια, ενώ υποτίθεται ότι κατατείνει στη θέσπιση ενός πλαισίου προστασίας του οφειλέτη, στην πραγματικότητα χειροτερεύει τη θέση τους, αφού, όχι μόνον δεν περιορίζει το πεδίο δράσης των εξομοιωμένων με τις εισπρακτικές δικηγορικών γραφείων, αλλά αντιθέτως επιτρέπει την συχνότερη επικοινωνία με τους οφειλέτες!!!

            Και τούτο διότι, ενώ πάγιο αίτημα των νομικών (και των πολιτών) ήταν η θέσπιση ενός νομοθετικού πλαισίου που θα τιμωρούσε με πρόστιμο τους δικηγόρους και τις δικηγορικές εταιρείες που επικοινωνούσαν πλέον της μίας φοράς με τους οφειλέτες των εντολέων τους (καθώς μέχρι σήμερα μόνο «φρένο» αποτελούν οι καταγγελίες των οφειλετών στους οικείους δικηγορικούς συλλόγους και η κίνηση πειθαρχικών διαδικασιών, που μπορεί όμως να πάρουν χρόνια να ολοκληρωθούν), η νέα τροπολογία όχι απλώς δεν τιμωρεί, αλλά αντίθετα, επιτρέπει την αύξηση των ορίων του δικαιώματος όχλησης των οφειλετών!!!

            Παρά τις αντιδράσεις του Δικηγορικού Σώματος, όμως, φαίνεται ότι είναι σκοπός της Πολιτείας να δημιουργήσει τις συνθήκες για μία πλήρη αναβίωση της ζοφερής καθημερινότητας που βίωναν (και σε κάποιο βαθμό βιώνουν μέχρι σήμερα) οι οφειλέτες, οι οποίοι κινδυνεύουν, με την νέα τροπολογία, να δέχονται τακτικά τηλεφωνήματα και από εισπρακτικές εταιρείες και από δικηγορικές εταιρείες, και δη με την «ευλογία» του νομοθέτη.

            Τα ανωτέρω αποτελούν ένα λόγο παραπάνω για τους οφειλέτες να επιδιώξουν να ρυθμίσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους με τη συνδρομή εξειδικευμένων σε αυτό νομικών συμπαραστατών και να επανέλθουν στην κανονικότητα, προτού βρεθούν αντιμέτωποι με την ψυχοφθόρα τακτική όχληση των δικηγορικών εταιρειών, που φυσικά μόνο σκοπό έχουν την «εκβίαση» του οφειλέτη και δεν είναι σε θέση να προσφέρουν καμία βιώσιμη λύση για τον ίδιο.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αποφυγή πλειστηριασμού, διάσωση περιουσίας και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο – διαμεσολαβητή στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Μη πληρωμή δεδουλευμένων μισθών-Αποζημίωση

Σύμφωνα με την προσφάτως εκδοθείσα και υπ’ αριθμ. 677/2017 απόφαση του Αρείου Πάγου, μόνον η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών του μισθωτού δεν είναι ικανή να θεμελιώσει την έννοια της βλαπτικής μεταβολής των όρων της εργασίας του, έστω κι αν είναι μακροχρόνια, ει μη μόνον εάν γίνεται δολίως από τον εργοδότη, με πρόθεση να εξωθηθεί ο εργαζόμενος σε παραίτηση, οπότε χάνει και το δικαίωμα καταβολής αποζημίωσης.

Εν προκειμένω, είχε γίνει σε δεύτερο βαθμό δεκτό από το Εφετείο η παραδοχή ότι λόγω της κατ’ εξακολούθηση παράβασης της εργοδότριας-εναγόμενης να εκπληρώσει την υποχρέωσή της περί καταβολής των αποδοχών του, ο μισθωτός-ενάγων εξαναγκάσθηκε να αποχωρήσει από την εργασία του, κι ως εκ τούτου, του επιδίκασε ως αποζημίωση απόλυσης το ποσό των 10.500 ευρώ. Η απόφαση του Εφετείου, όμως, αυτή κρίθηκε από τον Άρειο Πάγο κι αναιρέθηκε, καθώς θεωρήθηκε εσφαλμένη ερμηνεία κι εφαρμογή των διατάξεων του νόμου (άρθρο 59, αριθμός 1, εδ. α΄ του Κ.Πολ.Δ.), διότι η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών, μπορεί να θεωρηθεί βλαπτική μεταβολή των όρων της εργασίας, μόνον εφ’ όσον συνδέεται με την πρόθεση του εργοδότη να μην καταβάλει την αποζημίωση απόλυσης, όταν είναι δηλαδή σκοπούμενη και δόλια και στοχεύει σε εξαναγκασμό και παραίτηση, κάτι το οποίο δεν διαπιστώθηκε κατά την συγκεκριμένη αποδεικτική διαδικασία.

 Η μονομερής δυσμενής μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας εκ μέρους του εργοδότη, γενικώς, δίδει στον εργαζόμενο τη δυνατότητα να θεωρήσει τη μεταβολή αυτή ως άτακτη καταγγελία της σύμβασης από τον εργοδότη κι, επομένως, το δικαίωμα στον πρώτο να αξιώσει την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης. Άλλως, ο εργαζόμενος έχει τη δυνατότητα να ζητήσει από τον εργοδότη την τήρηση των όρων εργασίας, όπως συμφωνήθηκαν και συνάφθηκαν στη σύμβαση, και, αν αυτή η αξίωση δεν γίνει αποδεκτή, να ζητήσει μισθούς υπερημερίας. Σε κάθε περίπτωση, η βλαπτική μεταβολή των όρων δεν οδηγεί σε αυτόματη λύση της σύμβασης μεταξύ εργαζόμενου κι εργοδότη.

Με την κρίση αυτή του Αρείου Πάγου τίθεται μία προϋπόθεση στο να θεωρηθεί βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η μακροχρόνια και κατ’ εξακολούθηση μη καταβολή των δεδουλευμένων, και μάλιστα αρκετά δύσκολη να πληρωθεί στην πράξη, αφού θα πρέπει να αποδειχθεί η πρόθεση του εργοδότη να εξωθήσει δολίως τον εργαζόμενο σε παραίτηση, ώστε να αποφύγει την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης σε αυτόν. Η απόφαση αυτή έρχεται σε μία περίοδο όπου, λόγω της γενικευμένης κρίσης στον επιχειρηματικό και οικονομικό κόσμο, η μη καταβολή δεδουλευμένων είναι εξαιρετικά συχνό φαινόμενο.

Επομένως, συνιστάται σε εργαζόμενους που βιώνουν τέτοιου είδους καταστάσεις, να μην προβαίνουν αδιακρίτως σε σπασμωδικές κινήσεις, αλλά να απευθύνονται και να ζητούν τη νομική συμβουλή ειδικών, ώστε να μην διακινδυνεύουν την νόμιμη αποζημίωσή τους. Ακόμη κι αν κανείς έχει την αίσθηση, ή και βεβαιότητα, ότι η μη καταβολή των δεδουλευμένων του έχει συγκεκριμένη σκοπιμότητα, ενόψει και της παρούσας νομολογίας, είναι προτιμότερο, προτού προβούν σε κάποια κίνηση, να εξερευνήσουν τις νομικές τους άμυνες και δυνατότητες, καθώς και το κατά πόσο μπορούν να προστατευθούν νομικά και τι μπορούν να αποδείξουν, τα οποία ακριβώς δεδομένα μόνον η εμπειρία και γνώση ενός ειδικευμένου νομικού συμπαραστάτη μπορούν να προσφέρουν.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.