ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ (REVENGE PORN):

ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΩΣ ΑΥΤΟΤΕΛΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ

            Ήδη σε προηγούμενο άρθρο μας, είχαμε τονίσει την αδήριτη ανάγκη για κάλυψη αυτού του πραγματικού νομοθετικού κενού αναφορικά με την εκδικητική πορνογραφία. Η υπόθεση του γνωστού τηλεπαρουσιαστή Στάθη Παναγιωτόπουλου υπήρξε η αφορμή όχι μόνον να συζητηθεί πιο ανοιχτά το ζήτημα της εκδικητικής πορνογραφίας, αλλά και να εμπεδωθεί στην κοινωνία – και στον Έλληνα Νομοθέτη – η πραγματική διάσταση του προβλήματος αυτού, ότι δηλαδή δεν πρόκειται απλώς για μερικές μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά για ένα «φαινόμενο» με επιδημικές διαστάσεις, το οποίο ο Νομοθέτης του παρελθόντος δεν (θα μπορούσε να) είχε προβλέψει, καθώς η εκδικητική πορνογραφία είναι υποπροϊόν μίας τεχνολογικής ανάπτυξης που ξεπέρασε την ελληνική νομοθεσία.

            Το νομοθετικό κενό άλλωστε διέγνωσε και ο Άρειος Πάγος, κρίνοντας επί της συγκεκριμένης υπόθεσης, πραγματοποιώντας μία πραγματική «νομική ακροβασία» ώστε το ποινικό αδίκημα να διωχθεί με την αληθή του βαρύτητα, ως κακούργημα.

            Εν όψει τούτων, ήταν δέσμευση του Υπουργείου Δικαιοσύνης το κενό αυτό να καλυφθεί νομοθετικά, ευθέως, για την βέλτιστη δυνατή προστασία των θυμάτων. Η εκπλήρωση της υπόσχεσης αυτής έρχεται με τροπολογία «της τελευταίας στιγμής» σε νομοσχέδιο για την «Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/713 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Απριλίου 2019 για την καταπολέμηση της απάτης και της πλαστογραφίας μέσων πληρωμής πλην των μετρητών και την αντικατάσταση της απόφασης-πλαίσιο 2001/413/ΔΕΥ του Συμβουλίου», που κατατέθηκε στη Βουλή των Ελλήνων την Παρασκευή, 10 Ιουνίου 2022.

            Σύμφωνα με τη νέα διάταξη, κωδικοποιείται το άρθρο 346 του Ποινικού Κώδικα, το περιεχόμενο του οποίου έχει ως εξής:

«Άρθρο 346

Προσβολές της γενετήσιας ζωής

1. Όποιος χωρίς δικαίωμα κοινολογεί σε τρίτο πρόσωπο ή αναρτά σε κοινή θέα, πραγματική, αλλοιωμένη ή σχεδιασμένη εικόνα ή κάθε είδους οπτικό ή οπτικοακουστικό υλικό, στο οποίο αποτυπώνεται μη δημόσια πράξη άλλου που αφορά στη γενετήσια ζωή του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και χρηματική ποινή.

2. Όποιος απειλεί άλλον ότι θα τελέσει τις πράξεις της παρ. 1 τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους. Αν ο υπαίτιος της πράξης του προηγούμενου εδαφίου εξαναγκάζει άλλον σε πράξη ή παράλειψη ή ανοχή για την οποία αυτός δεν έχει υποχρέωση, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο (2) ετών.

3. Με κάθειρξη έως οκτώ (8) έτη και χρηματική ποινή τιμωρείται η πράξη της παρ. 1 αν τελείται:

α. με ανάρτηση στο διαδίκτυο ή σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης με αόριστο αριθμό αποδεκτών,

β. από ενήλικο και αφορά σε ανήλικο,

γ. σε βάρος νυν ή πρώην συζύγου ή συντρόφου του υπαιτίου ή σε βάρος προσώπου που συνοικεί με αυτόν ή έχει μαζί του σχέση εργασίας ή υπηρεσίας ή βρίσκεται υπό την επιμέλεια ή την προστασία του ή δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του,

δ. με σκοπό να προσπορίσει ο υπαίτιος στον εαυτό του ή σε άλλον περιουσιακό όφελος.

4. Αν κάποια από τις πράξεις των προηγούμενων παραγράφων οδήγησε το θύμα σε απόπειρα αυτοκτονίας επιβάλλεται κάθειρξη και χρηματική ποινή. Αν η πράξη του προηγούμενου εδαφίου οδήγησε στο θάνατο επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών και χρηματική ποινή.»

Προκύπτει, από τα ανωτέρω, ότι η εκδικητική πορνογραφία θεσπίζεται ως αυτοτελές αδίκημα, από πλημμέλημα έως και κακούργημα. Οι κακουργηματικές μορφές του αδικήματος αφορούν τις περιπτώσεις: α. που ο δράστης αναρτά το υλικό στο διαδίκτυο,  β. που αφορούν ανήλικο, γ. που αφορούν ιδιαίτερη σχέση του δράστη με το θύμα (συζυγική, συντροφική, εργασίας, υπηρεσίας, επιμέλειας κα.) και δ. που ο δράστης αποσκοπεί να προσπορίσει περιουσιακό όφελος.

            Ιδιαίτερη περίπτωση που επισύρει κάθειρξη είναι αυτή που, συνεπεία των ως άνω πράξεων, το θύμα επιχείρησε να αυτοκτονήσει ενώ, αν η απόπειρα οδήγησε το θύμα στο θάνατο, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών.

            Η νομοθετική αυτή παρέμβαση αξιολογείται ήδη θετικά, καθώς ανταποκρίνεται σε ένα πάγιο αίτημα του νομικού κόσμου, αλλά και των θυμάτων της εκδικητικής πορνογραφίας, ενώ ελπίζουμε ότι η εφαρμογή του νόμου θα δικαιώσει τον οπτιμισμό των αρχικών αναλύσεων κι ότι θα αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο στην αποτροπή αλλά και την πάταξη αυτού του δυστυχούς φαινομένου, μακροπρόθεσμα.

Σημειωτέον ότι ο νόμος αυτός θα διασώσει πολλά ανήλικα θύματα – εφήβους ιδίως,  που είναι πιο συχνά εμπλεκόμενοι σε τέτοιες υποθέσεις, όπως έχει δείξει η εμπειρία μας, λόγω του ότι τα social media, Instagram, TikTok, f/b,  βρίθουν από εικόνες και βίντεο σχετικά.

Επίσης, τα θύματα εκτός από τις ποινικές ευθύνες κατά του δράστη μπορούν να διεκδικήσουν και αποζημιώσεις για την έκθεση της ιδιωτικής τους σφαίρας και τις συνέπειες στην προσωπικότητα και την συνέχιση της ζωής τους γενικότερα.

Για περισσότερες πληροφορίες και προσωπικό ραντεβού με εξειδικευμένο δικηγόρο επικοινωνήστε στα τηλ. 210 8811903, 6932455478.

   

 

Νόμιμη ή παράνομη η πορνογραφία;

ΜΟΡΦΕΣ ΑΘΕΜΙΤΗΣ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΠΡΟΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

            Σε προηγούμενο άρθρο του Γραφείου μας, αναφορικά με το «Revenge Porn», ήτοι την εκδικητική πορνογραφία, που ως φαινόμενο βρέθηκε και πάλι στο προσκήνιο της καθημερινότητας την τελευταία εβδομάδα, έγινε μνεία στις διάφορες αθέμιτες περιπτώσεις διακίνησης πορνογραφικού υλικού, που δεν εμπίπτουν όμως στην κατηγορία της εκδικητικής πορνογραφίας.

            Εκ προοιμίου, πρέπει να τονιστεί ότι η πορνογραφία, αυτή καθαυτή, σε μία ευνομούμενη και φιλελεύθερη δυτική κοινωνία όπως αυτή της Χώρας μας είναι κατ’ αρχήν νόμιμη. Πολύ περισσότερο, είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη, με την έννοια της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, της ελευθερίας του λόγου και της ελευθερίας της τέχνης. Ανεξαρτήτως της όποιας ηθικής απαξίας μπορεί να αποδίδεται στον πορνογραφικό λόγο από συντηρητικότερες πεποιθήσεις, η σύγχρονη νομική πραγματικότητα οφείλει να προστατεύει την πορνογραφία, είτε πρόκειται για επαγγελματική είτε για ερασιτεχνική απασχόληση, καθώς και το δικαίωμα των εμπλεκομένων μερών να κερδοσκοπούν από αυτήν.

            Βασική προϋπόθεση προς τούτο είναι όμως το πορνογραφικό υλικό να έχει τη συναίνεση όλων των εμπλεκομένων μερών και φυσικά να μην θίγει την δημόσια τάξη. Έτσι, κατωτέρω θα δούμε δύο ακόμη κατηγορίες, πέρα από την εκδικητική πορνογραφία, αθέμιτης διακίνησης πορνογραφικού υλικού.

1. Σεξουαλικός Εκβιασμός (Sextortion)

Η πιο «συγγενική» μορφή της εκδικητικής πορνογραφίας είναι ο σεξουαλικός εκβιασμός (γνωστός κι ως «Sextortion»).

Μέσω συνήθως ψεύτικων προφίλ (fake accounts) σε λογαριασμούς μέσων κοινωνικής δικτύωσης, χρήστες προσεγγίζονται από φαινομενικά αρκετά ελκυστικά πρόσωπα του αυτού ή του αντιθέτου φύλου, κι αφού εκμαιεύσουν την εμπιστοσύνη των χρηστών, αξιώνουν υλικό ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, φωτογραφιών ή βίντεο, το οποίο έχει σεξουαλικό περιεχόμενο. Μόλις όμως αποκτηθεί το υλικό αυτό στην κατοχή του χρήστη του ψεύτικου προφίλ, η κατάσταση αλλάζει άρδην και ο άδολος χρήστης που το έστειλε βρίσκεται στην συγκλονιστικά δυσάρεστη θέση να εκβιάζεται είτε για οικονομικά ανταλλάγματα είτε για σεξουαλικά ανταλλάγματα, όπως παραγωγή πρωτότυπου πορνογραφικού υλικού, υπό την απειλή της ανάρτησης του αρχικού υλικού στο διαδίκτυο. Φυσικά, ο σεξουαλικός εκβιασμός δεν απαιτεί απαραίτητα τη χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αφού και παλαιότερα απαντώνταν ως φαινόμενο, πλην όμως σήμερα, λόγω ακριβώς της αυξημένης χρήσης μέσων κοινωνικής δικτύωσης, έχει ενταθεί σημαντικά.

Προφανώς, η πρόληψη αποτελεί το κύριο μέσο προστασίας των χρηστών, που κατά κανόνα είναι νεαρής ηλικίας, αν και, όπως τονίστηκε και στο προηγούμενο άρθρο, η επανειλημμένη επισήμανση της πρόληψης τείνει, εσφαλμένα, να δημιουργεί την εντύπωση της αναστροφής της απόδοσης ευθύνης στο θύμα αντί του θύτη. Το ευτυχές είναι ότι σε συντριπτική πλειονότητα, οι απειλές τύπου sextortion αποδεικνύονται άνευ αντικρίσματος. Παρά ταύτα, δυστυχώς, από την απόκτηση του υλικού από τον κακόβουλο χρήστη, δεν υπάρχει ουδεμία εγγύηση ότι το υλικό δεν θα αναρτηθεί, ούτε κι ότι φυσικά, ακόμη κι αν κατέβει από τον αρχικό χρήστη, δεν θα παραμείνει, σε κάποια μορφή, στο αχανές διαδίκτυο. Παρά ταύτα, σε γενικές γραμμές, συστήνεται η διακοπή της επικοινωνίας με τον κακόβουλο χρήστη, η διατήρηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου όγκου αποδεικτικών στοιχείων (συνομιλίες και υλικό που ανταλλάχθηκε), η άμεση απεύθυνση στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και η υποβολή μήνυσης κατά παντός υπευθύνου, αλλά και η αναφορά και το μπλοκάρισμα του χρήστη στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, για την προστασία, στο μέτρο του εφικτού, τρίτων ανυποψίαστων χρηστών. Η εξεύρεση των κακόβουλων χρηστών δεν είναι πάντοτε εύκολη, αλλά είναι πάντοτε πιθανή, εφ’ όσον υπάρχει επαρκές αποδεικτικό υλικό και τα αντανακλαστικά είναι άμεσα.

Στο ενδεχόμενο δε της εξεύρεσης του δράστη, εκτός από την ποινική δίωξη που θα του ασκηθεί, κατ’ άρθρ. 385 ή 386 του Π.Κ., κατά περίπτωση, το θύμα διατηρεί όλα τα δικαιώματά του για να αξιώσει την αποζημίωσή του για την ηθική του βλάβη.

• Παιδική Πορνογραφία

Η κατοχή και διακίνηση πορνογραφίας ανηλίκων αποτελεί αναμφισβήτητα την ειδεχθέστερη μορφή διακίνησης –και λήψης-  πορνογραφικού υλικού. Το θλιβερότερο δε είναι το γεγονός ότι κι αυτό το φαινόμενο ακολουθεί το μοτίβο των δύο προηγούμενων σχημάτων, όπου η αλματώδης τεχνολογική ανάπτυξη έχει επιβοηθήσει, ακούσια, με αποτέλεσμα να ενταθεί η σχετική δραστηριότητα παγκοσμίως.

Η διακίνηση έχει παρατηρηθεί ότι λαμβάνει χώρα είτε με κατ’ αρχήν αθώα ηλεκτρονικά μέσα (e–mail) ή μέσω ειδικών πλατφορμών περιορισμένης πρόσβασης ή και μέσω ηλεκτρονικών σελίδων που λειτουργούν στο λεγόμενο «dark web». Κι ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν σχετικά εύκολο να εντοπιστεί το ψηφιακό αποτύπωμα των χρηστών, παρά την όποια ανωνυμία προσφέρει θεωρητικά το διαδίκτυο, μέσω της διεύθυνσης ΙΡ, έχουν αναπτυχθεί τον τελευταίο καιρό μορφές τεχνικής απόκρυψης που καθιστούν εξαιρετικά δύσκολο το έργο των αρχών. Φυσικά, η ανάπτυξη της τεχνολογίας επιδρά αμφιμερώς, καθώς με κάθε νέα μορφή απόκρυψης των πρακτικών αυτών, εμφανίζονται και νέες μορφές αποκρυπτογράφησης αλλά κι εξιχνίασης.

Σε κάθε περίπτωση, ο Έλληνας Νομοθέτης έχει επιδείξει τουλάχιστον συγκριτικά εξαιρετικά αντανακλαστικά ως προς την ιδιαίτερα επαχθή αυτή πρακτική και ποινικοποιεί την πρακτική αυτή με τα άρθρα 337 («Προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας»), 339 («Αποπλάνηση παιδιών»), 342 («Κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια»), 348^Α («Πορνογραφία ανηλίκων» και 351^Α («Ασέλγεια με ανήλικο έναντι αμοιβής») του Ποινικού Κώδικα. Σημειώνεται ότι γεννώνται και οι σχετικές αστικές αξιώσεις από το ανήλικο θύμα και τους οικείους του.

Για περισσότερες πληροφορίες και προσωπικό ραντεβού με εξειδικευμένο δικηγόρο επικοινωνήστε στα τηλ. 210 8811903, 6932455478.

 

REVENGE PORN:

ΤΙ ΕΙΝΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΙ

            Με αφορμή την αποκάλυψη της καταγγελίας και της κίνησης ποινικής διαδικασίας που αφορά σε γνωστό τηλεπαρουσιαστή ακριβώς για revenge porn (η λεγόμενη εκδικητική πορνογραφία), ο όρος πρωτοστατεί το τελευταίο εικοσιτετράωρο στα μέσα ενημέρωσης και στα social media και βρίσκεται στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Πέρα από την απερίφραστη κατακραυγή τέτοιων πρακτικών, είναι σκόπιμο, με αφορμή αυτό το περιστατικό, να δοθεί έμφαση στο σε τί ακριβώς συνίσταται η πρακτική αυτή, στους λόγους για τους οποίους είναι επικίνδυνη και στα μέσα προστασίας που παρέχονται για την προστασία των θυμάτων.

            Τί είναι, λοιπόν, το revenge porn;

            Πρόκειται για την πρακτική της διαδικτυακής ανάρτησης προσωπικών φωτογραφιών και βίντεο με σεξουαλικό περιεχόμενο, με στόχο τον εξευτελισμό του θύματος. Η ανάρτηση αυτή πραγματοποιείται προφανώς δίχως την συναίνεση ή συγκατάθεση του θύματος. Το φαινόμενο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας που ακουσίως προσέφερε τα μέσα για τη διευκόλυνση αφ’ ενός της απόκτησης τέτοιου υλικού κι αφ’ ετέρου της ανάρτησης και διάδοσής του στο διαδίκτυο, κυρίως (όχι όμως αποκλειστικώς) σε ιστοσελίδες πορνογραφικού περιεχομένου. Πρόκειται πραγματικά για ένα «σημείο» της εποχής. Κατά συντριπτική πλειοψηφία αφορά γυναίκες (εκτιμάται το 90% των περιπτώσεων), ώστε να είναι δόκιμο – κι όχι γενίκευση – να αναφερθούμε στο φαινόμενο ως μία νέα μορφή της έμφυλης βίας. Κατ’ αρχήν είναι το αποτέλεσμα μίας ατυχούς έκβασης μίας ερωτικής σχέσης, όπου ο σύντροφος, που είναι κάτοχος υλικού σεξουαλικού περιεχομένου της τέως συντρόφου του, αναρτά το εν λόγω υλικό στο διαδίκτυο για εκδίκηση. Το σχήμα αυτό αποτελεί και τον κανόνα των περιπτώσεων, εξ ου και το όνομα «revenge porn» αν και ο σκοπός της ανάρτησης δεν αποκλείεται να είναι διάφορος του εξευτελισμού (π.χ. εκβιασμός για οικονομικό ή άλλο όφελος).

            Γιατί είναι επικίνδυνο;

            Το πρώτον, ως ήδη αναφέρθηκε, πρόκειται για ένα φαινόμενο έμφυλης βίας, ώστε δικαίως να λογίζεται ως κακοποιητική πράξη αυτή καθαυτή.

            Επίσης, συνήθως η τέλεση τέτοιων πρακτικών είναι αιφνιδιαστική για το θύμα, που κατά κανόνα είναι εντελώς ανυποψίαστο, καθώς προέρχεται κατά κανόνα από έναν (τέως) σύντροφο, ήτοι ένα πρόσωπο που μέχρι πρότινος έχαιρε της απόλυτης εμπιστοσύνης του θύματος και θα ήταν υπό φυσιολογικές συνθήκες υπεράνω πάσης υποψίας. Δεν αποκλείεται βέβαια το υλικό αυτό να υποκλαπεί από το θύμα μέσω ηλεκτρονικών μέσων, αλλά και πάλι, τούτο αρκετές φορές είναι αποτέλεσμα της γνώσης του θύτη των κωδικών ασφαλείας του θύματος, το οποίο είναι επίσης αποτέλεσμα της οικειότητας που είχε δημιουργηθεί από τη σχέση αυτή.

            Πέραν τούτου, όμως, στη σύγχρονη αυτή εποχή που διανύουμε, η ταχύτατη διάδοση της πληροφορίας οδηγεί σε ένα αναπόδραστο και θλιβερό αποτέλεσμα: το υλικό αυτό, αφότου αναρτηθεί, έχει την «τάση» να διαχέεται, να μεταφορτώνεται από χρήστες και να αποθηκεύεται σε άλλες συσκευές και να αναρτάται εκ νέου σε άλλες σελίδες, κι αυτό με ρυθμό εκθετικό, ιδίως όταν πρόκειται για επώνυμα πρόσωπα. Τουτέστιν, εφ’ όσον το υλικό αναρτηθεί, ακόμη κι αν αργότερα κατέβει από τον αρχικό χρήστη, δεν υπάρχει καμία απολύτως εγγύηση ότι το υλικό θα παύσει να υπάρχει αναρτημένο κάπου αλλού στο αχανές διαδίκτυο.

            Η επικινδυνότητα της πρακτικής όμως έγκειται στις συνέπειες, ψυχολογικές κι όχι μόνον, που συνεπάγονται για το θύμα· το σοκ, ο εξευτελισμός, η γελοιοποίηση, η ντροπή και ο ενδεχόμενος δημόσιος στιγματισμός και περιθωριοποίηση είναι μία κατάσταση που καλείται να βιώσει το θύμα από τη στιγμή της ανάρτησης κι εντεύθεν για το υπόλοιπο της ζωής του. Ακόμη κι αν η ανθρώπινη προσέγγιση του ζητήματος προφανώς και δεν επιτρέπει οποιαδήποτε μομφή κατά του θύματος, η πίεση που εξ αντικειμένου ασκείται σε αυτό πολλές φορές μπορεί να αποδειχθεί αφόρητη, όπως δυστυχώς δεικνύει η εμπειρία, και να θέσει προσχώματα σε προσωπικό, κοινωνικό κι επαγγελματικό ακόμη επίπεδο. Μάλιστα, καθώς το φαινόμενο, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, γιγαντώνεται, δυστυχώς υπάρχουν και ορισμένες περιπτώσεις όπου η πίεση για το θύμα αποδεικνύεται τόσο έντονη που σημειώνονται και περιπτώσεις (δυστυχώς κι επιτυχημένων) αποπειρών αυτοκτονίας.

            Πώς μπορεί κανείς να προστατευθεί;

            Δυστυχώς, η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι φρενήρης, σε σημείο που ο ήδη χαμηλών αντανακλαστικών Έλληνας Νομοθέτης έχει βρεθεί σήμερα πίσω από το φαινόμενο. Έτσι, η διάταξη του άρθρ. 370^Α του Ποινικού Κώδικα προσφέρει μία αδρή περιγραφή του φαινομένου, χωρίς όμως να φωτογραφίζεται η εκδικητική πορνογραφία ως ιδιαίτερη εγκληματική πράξη, χωρίς καν να λαμβάνεται υπ’ όψιν το στοιχείο της σεξουαλικής φύσης του εγκλήματος ώστε να κατατάσσεται στα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και χωρίς να αναγνωρίζεται η φύσης της πράξης ως μορφή έμφυλης βίας. Στην πραγματικότητα το εν λόγω άρθρο αφορά κατά κυριολεξία την «παραβίαση απορρήτου», της οποίας, προφανώς, η ηθική απαξία δεν έχει την ίδια βαρύτητα, αλλά και η ποινική αντιμετώπιση είναι πιο «ελαφρά».

            Σημειωτέον ότι ούτε ο Γενικός Κανονισμός για την Προστασία των (Προσωπικών) Δεδομένων προσφέρει λύσεις στο συγκεκριμένο ζήτημα.

            Παρά ταύτα, και με δεδομένο ότι η πρόληψη αφ’ ενός δεν είναι πάντοτε εφικτή κι αφ’ ετέρου διότι η απαίτηση της πρόληψης έχει εγγενώς χαρακτήρα μομφής κατά του θύματος, η λύση πρέπει να εκπηγάσει από την ίδια την κοινωνία και τα πρότυπά της. Συγκεκριμένα, η κοινωνική συνείδηση πρέπει να ωθεί και να καθοδηγεί τα θύματα στην καταγγελία τέτοιων συμπεριφορών, ώστε η ποινική δικαιοσύνη, στο βαθμό του εφικτού, να επιλαμβάνεται και να τιμωρεί τις συμπεριφορές αυτές.

            Εδώ, θα πρέπει να γίνει μνεία, εν είδει κατακλείδας, σε μία «φωτεινή αχτίδα» που διαφαίνεται όσον αφορά το φαινόμενο της εκδικητικής πορνογραφίας· τα τελευταία χρόνια, κινήματα όπως το #metoo έχουν αναπτύξει την κοινωνική ενσυναίσθηση και ευαισθητοποίηση απέναντι στα θύματα έμφυλης βίας. Μάλιστα, η εμφατική διαδικτυακή παρουσία των κινημάτων αυτών στα social media δημιουργεί γρήγορα αντανακλαστικά για την ανάδειξη περιπτώσεων όπως και αυτή του γνωστού τηλεπαρουσιαστή, αλλά και για την κατάδειξη και κατακραυγή τέτοιου είδους ανθρώπων και συμπεριφορών, μαζικά και συντονισμένα, ώστε πλέον οι θύτες να οδηγούνται στην περιθωριοποίηση έμπρακτα και τα θύματα να βιώνουν μία μαζική συμπαράσταση και υποστήριξη, ψυχική και έμπρακτη, ώστε αντί να στιγματίζονται τα θύματα, να στιγματίζονται οι θύτες. Διότι η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει δύο πλευρές και η εκδοχή αυτή της χρήσης του διαδικτύου για προώθηση δράσεων και κινητοποιήσεων αυτών, μέσω των social media, έρχεται «μπούμερανγκ» κατά του θύτη.

            Σε κάθε περίπτωση, φαινόμενα εκδικητικής πορνογραφίας ήταν και παραμένουν κατακριτέα· αποκαλύψεις, όμως, όπως η προκείμενη, που δίδει αφορμή στον παρόντα διάλογο, ίσως δημιουργήσουν τις συνθήκες για έναν νομοθετικής περιωπής πλέον διάλογο, ώστε να θεσπιστεί, αισίως, ένα νομοθετικό πλαίσιο προστασίας του θύματος και τιμωρία των δραστών, σύγχρονο, ικανό και επαρκές.

Τέλος, να σημειωθεί ότι το θύμα εκτός από τη φυλάκιση -ποινική τιμωρία του δράστη- μπορεί να ζητήσει και χρηματική ικανοποίηση-αποζημίωση για την ηθική του βλάβη.

Για περισσότερες πληροφορίες και προσωπικό ραντεβού με εξειδικευμένο δικηγόρο επικοινωνήστε στα τηλ. 210 8811903, 6932455478.

 

Αποζημίωση για ματαίωση γάμου

Ένα από τα πιο σημαντικά και καθοριστικά βήματα στην ζωή ενός ανθρώπου είναι η σύναψη γάμου και η δημιουργία οικογένειας. Η υπόσχεση για την τέλεση ενός γάμου αποτελεί πνευματική και συναισθηματική επένδυση, ενώ ταυτόχρονα, όσον αφορά στα πρακτικά ζητήματα, αποτελεί και μια απολύτως οικονομική επένδυση και κίνηση.

Ένα ζευγάρι, δηλαδή, που αποφασίζει να προχωρήσει σε γάμο, είτε πολιτικό είτε θρησκευτικό, πέρα από το γεγονός ότι το ένα μέρος εμπιστεύεται το άλλο με την υπόλοιπη ζωή του, προχωράει και σε κάποια οικονομικά ανοίγματα προκειμένου να υλοποιηθεί ο γάμος, τα οποία πολλές φορές είναι και ιδιαιτέρως σημαντικά.

 Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις που εντελώς ξαφνικά και βίαια ένα από τα δύο μέρη αποφασίζει να τερματίσει όλα τα παραπάνω, με αποτέλεσμα το άλλο μέρος να βρεθεί ψυχολογικά και κοινωνικά εκτεθειμένο, αλλά και να πληχθεί οικονομικά.

Μπορεί να μην αποτελεί την πρώτη σκέψη κάποιου όταν βρεθεί στη δυσμενή θέση να ματαιώσει τον γάμο του, αλλά η αλήθεια είναι ότι μπορεί και πρέπει να αποζημιωθεί, τόσο για την ηθική βλάβη όσο και για την χρηματική απώλεια που είχε.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η ξαφνική, βάναυση και αναίτια υπαναχώρηση από την τέλεση του γάμου αποτελεί ευθεία προσβολή της προσωπικότητας του άλλου, και σύμφωνα με την 57 ΑΚ, «όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί αυτή στο μέλλον».

 Πράγματι, σε περίπτωση που λίγο πριν από την τέλεση του γάμου, το ένα από τα μέρη υπαναχωρήσει, το πλήγμα είναι τόσο ισχυρό που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε χρόνια ψυχολογικά ζητήματα. Το άτομο προσβάλλεται στον πυρήνα της αξιοπρέπειάς του, καθώς εκτίθεται στον κοινωνικό του περίγυρο (ειδικά στις κλειστές κοινωνίες) και πλήττεται βάναυσα η τιμή και η υπόληψή του.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την 59 ΑΚ και στην περίπτωση του της 57 ΑΚ, το δικαστήριο με την απόφασή του, μπορεί να καταδικάσει τον υπαίτιο να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη αυτού που έχει προσβληθεί. Η ικανοποίηση μπορεί να είναι οποιασδήποτε φύσεως κρίνει το δικαστήριο, δηλαδή μπορεί να είναι η πληρωμή κάποιου χρηματικού ποσού, ένα δημοσίευμα με το οποίο ο υπαίτιος θα ζητάει δημοσίως συγγνώμη ή οτιδήποτε άλλο επιβάλλουν οι περιστάσεις.

Σημαντικό επιβαρυντικό παράγοντα αποτελεί τυχόν εγκυμοσύνης της υποψήφιας συζύγου (όταν εκείνη είναι η παθούσα). Για το ζήτημα έχει αποφανθεί η δικαιοσύνη εδώ και αρκετά χρόνια με την υπ’ αριθμ. 259/2016 απόφαση του Εφετείου Πειραιώς να είναι καταπέλτης, επιδικάζοντας σε υποψήφια σύζυγο, που βρισκόταν σε κατάσταση προχωρημένης εγκυμοσύνης, ποσό ύψους 8.000 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη από τον άνδρα που αποφάσισε ανήμερα του γάμου να της ανακοινώσει ότι δεν θα προχωρήσει σε αυτόν, αδιαφορώντας τελείως για εκείνη και το κυοφορούμενο στο εξής.

Χαρακτηριστικό απόσπασμα της εν λόγω απόφασης αποτελεί το εξής: «Το γεγονός αυτό υπήρξε ιδιαιτέρως σκληρό για την ενάγουσα, η οποία ευρισκόμενη σε κατάσταση προχωρημένης εγκυμοσύνης, είχε την επιπλέον υποχρέωση να ενημερώσει το συγγενικό και φιλικό περιβάλλον της (να σημειωθεί ότι μεταξύ των καλεσμένων ήταν και στενοί συγγενείς της, κάτοικοι εξωτερικού, οι οποίοι είχαν έλθει στη Ελλάδα) για την ξαφνική ματαίωση του γάμου της. Έκτοτε δε, ο εναγόμενος διέκοψε τη συμβίωσή του με την ενάγουσα και την εγκατέλειψε, χωρίς να ενδιαφερθεί για την πορεία της εγκυμοσύνης της και για τον τοκετό…»

 Έπειτα, όπως προείπαμε, στην πορεία της προετοιμασίας ενός γάμου, γίνονται σημαντικές χρηματικές επενδύσεις, οι οποίες ανέρχονται σε αρκετές χιλιάδες ευρώ. Και σε αυτή την περίπτωση ο παθών μπορεί να ζητήσει από τον υπαίτιο αποζημίωση για την απώλεια χρήματων που είχε με βάση τις διατάξεις για τις αδικοπραξίες (914 ΑΚ επ.) εκτός από την αποζημίωση για τη στενοχώρια και την προσβολή από τη ματαίωση.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Σχόλια κι αναρτήσεις στο facebook και στις κλειστές ομάδες

Στη γνωστή σε όλους μας πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης Facebook, πέρα από τα προσωπικά προφίλ των ατόμων, υπάρχουν διάφορες «ομάδες», στις οποίες πραγματοποιούνται συζητήσεις. Ορισμένες από αυτές τις ομάδες είναι «κλειστές», τουτέστιν, αν κάποιος θέλει να γίνει μέλος και να έχει πρόσβαση στις αναρτήσεις ή να σχολιάσει / ξεκινήσει μια συζήτηση, θα πρέπει να αιτηθεί την εισαγωγή του στους λεγόμενους «διαχειριστές» εκάστης ομάδας.

 Ένα ζήτημα που τίθεται, είναι αν οι αναρτήσεις σε αυτές τις κλειστές ομάδες μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο απόδειξης ενώπιον Δικαστηρίου (δηλαδή να χρησιμοποιηθούν εναντίον κάποιων) και υπό ποιες προϋποθέσεις ενώ εύλογα προκύπτει και το ερώτημα αν υπάρχει ευθύνη των διαχειριστών.

Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την πρόσφατη υπ’ αριθμ. 2116/2020 απόφασή του, έδωσε απαντήσεις στα ζητήματα αυτά. Η συγκεκριμένη απόφαση αφορά σε αγωγή ενός γιατρού, ο οποίος στράφηκε κατά των διαχειριστών μίας τέτοιας κλειστής ομάδας και ενός ακόμη ατόμου, το οποίο, ως μέλος της παραπάνω ομάδας, προέβη σε συκοφαντικά και ψευδή σχόλια με σκοπό την προσβολή της τιμής και της υπόληψης του ενάγοντος, τόσο ως ανθρώπου όσο και ως ιατρού , όπως στη δίκη αποδείχθηκε.

Τα εν λόγω σχόλια έγιναν στα πλαίσια συζήτησης στην ενότητα «forum» της ομάδας, και κατά τους ισχυρισμούς του ενάγοντος, οι διαχειριστές παρότι μπορούσαν είτε να μην επιτρέψουν καθόλου την ανάρτησή τους είτε να τα «κατεβάσουν» μόλις αντιλήφθηκαν το περιεχόμενό τους, εκείνοι, από υστεροβουλία, δεν έπραξαν τίποτα από τα δύο.

Η αγωγή πρωτοδίκως έγινε εν μέρει δεκτή μόνο ως προς το τρίτο άτομο – μέλος της ομάδας, το οποίο υποχρεώθηκε να καταβάλει ως αποζημίωση ηθικής βλάβης στον ενάγοντα το ποσό των 5.000 ευρώ και να δημοσιεύσει, με δικά του έξοδα, το διατακτικό της απόφασης εντός της ομάδας αυτής, ενώ απορρίφθηκε ως αόριστη ως προς το μέρος που αφορούσε τους διαχειριστές.

Το Εφετείο, λοιπόν, αρχικά ξεκαθάρισε ότι δεν υφίσταται προσβολή της ιδιωτικότητας ή του απορρήτου από την προσκόμιση ενώπιον του δικαστηρίου των επίμαχων αναρτήσεων, λόγω του γεγονότος ότι η ομάδα ήταν «κλειστή» και αυτό διότι όπως εκφράζεται στη σκέψη του Δικαστηρίου «το ιστολόγιο αυτό μπορεί να ήταν κλειστό πλην όμως ήταν παντελώς ελεύθερο ως προς την εισαγωγή νέων μελών, ο αριθμός των οποίων δεν μπορούσε εκ των προτέρων να προσδιοριστεί (απροσδιόριστος) και πάντως δεν ήταν πεπερασμένος και επομένως ουδόλως μπορούσε να χαρακτηριστεί ως στενός. …..Μη συντρεχόντων επομένως των όρων ύπαρξης επικοινωνίας μεταξύ πεπερασμένου και περιορισμένου (στενού) κύκλου προσώπων (ήδη επρόκειτο για ομάδα 337 ατόμων με δυνατότητα αυτή να αυξηθεί σε απροσδιόριστο εκ των προτέρων αριθμό προσώπων) και άρα επικοινωνίας σε καθεστώς οικειότητας και εμπιστευτικότητας, δεν τίθεται, με τη χρήση και αξιοποίηση των εν λόγω αναρτήσεων, θέμα προσβολής της ιδιωτικής ζωής και του δικαιώματος απορρήτου του τρίτου εναγομένου».

Επίσης, το Δικαστήριο έκρινε πως ουδεμία παραβίαση προσωπικών δεδομένων υφίσταται από την προσκόμιση των αναρτήσεων, καθώς «η επεξεργασία των αναρτήσεών από τον ενάγοντα, συνιστάμενης τούτης στη δημοσιοποίησή και προσκόμισή τους ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του έννομου συμφέροντος του προς παροχή δικαστικής προστασίας από την προσβολή που υπέστη, ικανοποίηση που επιδιώκει με την παρούσα δίκη και το οποίο υπερέχει προφανώς των δικαιωμάτων και συμφερόντων του τρίτου εναγομένου στον οποίο αναφέρονται τα δεδομένα, ενόψει του ότι τα ως άνω στοιχεία είναι τα μοναδικά άμεσα αποδεικτικά μέσα που αποδεικνύουν την προσβολή σ΄ όλη την έκτασή της, υφίσταται δε αδυναμία απόδειξης, λόγω της μοναδικότητας, με άλλα ηπιότερα μέσα.».

Τέλος, αναφορικά με τους διαχειριστές και την ευθύνη αυτών ως ενδιαμέσων, το Εφετείο έκρινε πως η αγωγή είναι ορισμένη προς τα πρόσωπά τους, ωστόσο την απέρριψε ως ουσία αβάσιμη, δεχόμενο τον ισχυρισμό των εναγομένων ότι  «έχοντας χαλαρή εποπτεία στο ως άνω ιστολόγιο, δεν γνώριζαν τα γεγονότα και τις περιστάσεις από τα οποία προέκυπτε ότι οι ένδικες αναρτήσεις αφορούσαν ψευδή γεγονότα και είχαν δυσφημιστικό περιεχόμενο».

Υπόψιν ότι για τις αναρτήσεις αυτές επιφυλάσσεται και ποινική καταδίκη για  δυσφήμιση, εξύβριση ή και συκοφαντική δυσφήμιση ανάλογα με τις περιστάσεις.

Το δικηγορικό μας γραφείο ασχολείται με όλο το φάσμα του δικαίου και φροντίζει να ακολουθεί τις εξελίξεις.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο  – διαμεσολαβητή στα τηλ: 210 8811903 και 6932455478.

 

Βίντεο – φωτο σεξ

Το «revenge porn» ή αλλιώς«εκδικητικό πορνό» συνίσταται στην δημοσιοποίηση βίντεο και φωτογραφιών σεξουαλικού περιεχομένου στο διαδίκτυο χωρίς τη συγκατάθεση του εικονιζόμενου προσώπου και έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιας έκτασης μάστιγα. Αναντίρρητα αποτελεί μια μορφή έντονης κακοποίησης, που θίγει βάναυσα την προσωπικότητα των θυμάτων, τα οποία συνήθως είναι γυναίκες και νεαρά κορίτσια, ενώ συχνά η απειλή και μόνο της δημοσιοποίησης έχει ολέθριες συνέπειες.

Σύμφωνα με τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων (GDPR) «δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα είναι κάθε πληροφορία που αφορά ταυτοποιημένο ή ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο· το ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο είναι εκείνο του οποίου η ταυτότητα μπορεί να εξακριβωθεί, άμεσα ή έμμεσα». Πρόσφατα, με την υπ’ αριθμ. 505/2020 απόφασή του ο Άρειος Πάγος ξεκαθάρισε ότι ένα βίντεο αποτελεί αρχείο προσωπικών δεδομένων όταν διακρίνονται το σώμα, η φωνή και χαρακτηριστικές εκφράσεις κατά την ερωτική συνεύρεση, αναφέροντας συγκεκριμένα «ήταν ορατό και ευδιάκριτο το σώμα και μέρος του προσώπου της εγκαλούσας (περιοχή από τα μάτια και κάτω), καθώς και η φωνή, στοιχεία που χαρακτηρίζουν την υπόσταση του φυσικού προσώπου στο οποίο αναφέρονται (εικόνα προσώπου, συμπεριφορικά χαρακτηριστικά), με τα οποία επιβεβαιώθηκε η ταυτοποίηση της εγκαλούσας».

Υποθέσεις αυτής της φύσεως έχουν αρχίσει, λοιπόν, να παίρνουν τον δρόμο της δικαιοσύνης, με τα θύματα πλέον, αρσενικού ή θηλυκού γένους, όχι απλά να μη φοβούνται να μιλήσουν, αλλά να έχουν φτάσει, επιτέλους, να διεκδικούν αποζημιώσεις. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η υπ’ αριθμ. 12/2021 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς, το οποίο επικύρωσε πρωτόδικη απόφαση που επιδίκασε καταβολή του ποσού των 12.500€ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη μία γυναίκα σε υπόθεση που αφορά revenge porn.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο εναγόμενος αρχικά απέκρυψε από την εγκαλούσα το γεγονός ότι ήταν παντρεμένος, ωστόσο η σχέση τους συνεχίστηκε και μετά την ανακάλυψη από εκείνη του γεγονότος αυτού, λόγω συναισθηματικής εξάρτησής της από εκείνον. Κατά τη διάρκεια της σχέσης τους και έπειτα  από επιθυμία του εναγομένου βιντεοσκοπήθηκαν αρκετές στιγμές κατά τις οποίες οι διάδικοι συνευρίσκονταν ερωτικά, οι οποίες παρέμειναν στο αρχείο του εναγομένου και ο οποίος την είχε διαβεβαιώσει ότι μόνο εκείνος θα είχε πρόσβαση σε αυτό, χωρίς αυτή να συναινέσει στην κοινοποίηση του αρχείου αυτού σε τρίτους. Όταν διέκοψαν τη σχέση τους, ο εναγόμενος παρενοχλούσε την ενάγουσα αποστέλλοντάς της καταιγισμό προσβλητικών και απειλητικών μηνυμάτων κατά τα εκτιθέμενα στην αγωγή, ενώ άρχισε να την απειλεί ότι θα δημοσιοποιούσε όλα τους τα βίντεο, ότι θα διασύρει εκείνη και την οικογένειά της και προτείνοντάς της   «λύση» σε όλα αυτά, της συνέστησε να αυτοκτονήσει, πράγμα το οποίο η εγκαλούσα πράγματι αποπειράθηκε και μάλιστα δύο φορές. Συνεπεία των ανωτέρω η εγκαλούσα έχει διαγνωστεί ότι πάσχει από μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο και η κατάστασή της είναι εύθραυστη και ευμετάβλητη, ιδιαίτερα όταν αντιλαμβάνεται ότι τα επίμαχα βίντεο αναρτώνται εκ νέου από πορνογραφικές ιστοσελίδες, ενώ έχει υποστεί σοβαρή προσβολή στην προσωπικότητά της σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, αφού ο εναγόμενος επέτυχε τον στιγματισμό και τον διασυρμό της στον στενό αλλά και στον ευρύτερο κύκλο της.

Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε, με το Εφετείο, εν συνεχεία, να συμφωνεί, πως με την αυθαίρετη κοινοποίηση προσωπικών στιγμώνπου συνιστούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ν.2472/1997 προσβλήθηκε η προσωπικότητα, η τιμή και η υπόληψη της ενάγουσας και προκλήθηκε σε αυτήν ηθική βλάβη και συνεκτιμώντας, μεταξύ άλλων, το είδος, τη βαρύτητα και την έκταση της βλάβης, έκρινε ότι ο εναγόμενος πρέπει να υποχρεωθεί να καταβάλει στην ενάγουσα ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, ποσό 12.500€ νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.

Το γραφείο μας με πολυετή εμπειρία στο ποινικό και αστικό δίκαιο μπορεί να σας βοηθήσει άμεσα και αποτελεσματικά, σε υποθέσεις παραβίασης προσωπικών δεδομένων, προσβολής της γενετήσιας ελευθερίας και αξιοπρέπειας και προσβολής προσωπικότητας και να διεκδικήσει ποινική τιμωρία και τα μέγιστα ποσά αποζημιώσεων.

Για περισσότερες πληροφορίες και προσωπικό ραντεβού με εξειδικευμένο δικηγόρο επικοινωνήστε στα τηλ. 210 8811903, 6932455478.

 

Δόλος-Υπερχρεωμένα-Έφεση-Αναίρεση

Απόρριψη για δόλο Υπερχρεωμένων Νοικοκυριών

Όπως σας είχαμε ενημερώσει σε προηγούμενα άρθρα μας, ο νόμος 3869/2010 για τα Υπερχρεωμένα Nοικοκυριά και για όσους θέλουν να προστατεύσουν την πρώτη κατοικία τους, έλαβε παράταση δύο μηνών και πρόκειται να τερματιστεί η ισχύς του την 28^η Φεβρουαρίου 2019.

Για όσες αιτήσεις ήδη έχουν δικαστεί έχει παρατηρηθεί ροπή προς την αυστηρότητα των αποφάσεων των Ειρηνοδικείων με αποτέλεσμα   τα δικαστήρια να απορρίπτουν τις αιτήσεις με πολύ μεγαλύτερη ευκολία απ’ ότι τα πρώτα χρόνια ισχύος του νόμου,  με σκοπό να εμποδίσουν τους στρατηγικούς κακοπληρωτές να ενταχθούν στο νόμο.

Δεν είναι λίγες οι φορές όπου τα πρωτοβάθμια δικαστήρια  έχουν διάθεση απόρριψης των αιτήσεων, κρίνοντας ότι υπάρχει δόλος κατά την ανάληψη των δανείων. Ειδικότερα, θεωρούν ότι ο οφειλέτης κατά το χρόνο του δανεισμού του από τις τράπεζες δεν είχε εξασφαλίσει επαρκή εισοδήματα με τα οποία θα μπορούσε στη συνέχεια να αποπληρώνει τις δανειακές του υποχρεώσεις. Γνωρίζοντας δηλαδή ότι είναι πιθανό να μην είναι συνεπής ως προς την καταβολή των δόσεών του προς την τράπεζα, ο δανειολήπτης πήρε δάνεια, οπότε τα δικαστήρια θεωρούν ότι αυτός εσκεμμένα προχώρησε σε δανεισμό προκαλώντας ο ίδιος την υπερχρέωσή του. Παραγνωρίζουν βεβαίως οι αποφάσεις αυτές ότι υπήρχαν πηγές εισοδήματος που δεν δηλώνονταν ή ότι υπήρχαν και βοήθειες από γονείς προς τα παιδιά.

Συνήθως πρόκειται για ενδεχόμενο δόλο των οφειλετών. Αυτό   συμβαίνει όταν η απόφαση κρίνει ότι ο οφειλέτης συμφώνησε στη λήψη μεγάλου αριθμού τραπεζικών προϊόντων (πιστωτικές κάρτες, καταναλωτικά δάνεια) προβλέποντας ως ενδεχόμενο ότι ο υπερδανεισμός του με βάση τις υφιστάμενες οικονομικές του δυνατότητες ή και τις ευλόγως αναμενόμενες, θα τον οδηγούσε, πιθανότατα, σε αδυναμία πληρωμών αλλά παρ’ όλα αυτά αποδέχθηκε το αποτέλεσμα.

 Κατά τέτοιων απορριπτικών αποφάσεων, οι οποίες παρουσιάζουν ορισμένα σφάλματα, είναι δυνατόν να ασκηθεί έφεση. Με την έφεση  εκθέτουμε στο ανώτερο δικαστήριο τα σφάλματα και τις πλημμέλειες της πρωτόδικης απόφασης και με τον τρόπο αυτό να ανατρέπουμε την απορριπτική απόφαση.  Το Εφετείο κρίνει με μεγαλύτερη ωριμότητα λόγω μεγαλύτερης εμπειρίας των δικαστών. 

 Στην περίπτωση όμως σφαλμάτων και της απόφασης αυτής απευθυνόμαστε  με αναίρεση στον Άρειο Πάγο.

Το γραφείο μας έχει αναλάβει πολλές υποθέσεις όπου   με την άσκηση της έφεσης ή και αναίρεσης και την τεκμηριωμένη απαρίθμηση των εσφαλμένων κρίσεων του δικαστή, καταφέραμε να ανατρέψουμε το αποτέλεσμα και να επιτύχουμε την υπαγωγή του υπερχρεωμένου πελάτη μας στο προστατευτικό πλαίσιο του νόμου.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο για διάσωση κατοικίας – περιουσίας κι αποφυγή πλειστηριασμού στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.

 

Ποινικά νέα- Κατηγορούμενος-αθωότητα

Τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση νομοσχέδιο με πρωτοβουλία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, το οποίο αποσκοπεί στην ενσωμάτωση της Οδηγίας 2016/343 της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενίσχυση του τεκμηρίου αθωότητας και του δικαιώματος παράστασης του κατηγορουμένου στην εθνική ποινική νομοθεσία, τόσο την ουσιαστική όσο και τη δικονομική. Οι προτεινόμενες διατάξεις θα αφορούν φυσικά πρόσωπα που θεωρούνται ύποπτα ή κατηγορούμενα στο πλαίσιο κινηθείσας ποινικής διαδικασίας, καθ’ όλη μάλιστα τη διάρκειά της.

Οι πλέον ενδιαφέρουσες τροποποιήσεις που εισηγείται το νομοσχέδιο είναι οι ακόλουθες:

1. Προσθήκη νέου άρθρου 27^Α στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, κατά το οποίο: «Οι ύποπτοι και οι κατηγορούμενοι τεκμαίρονται αθώοι μέχρις ότου αποδειχτεί νομίμως η ενοχή τους με την έκδοση αμετάκλητης καταδικαστικής απόφασης.» Θα πρόκειται δηλαδή για ρητή τυποποίηση του τεκμηρίου αθωότητας στον Κ.Π.Δ., ενώ μέχρι τώρα απέρρεε ως (θεμελιώδης) αρχή κι ερμηνευτικά στις διάχυτες διατάξεις της ποινικής δικονομίας.
2. Προσθήκη παραγράφου στο άρθρο 87 του Ποινικού Κώδικα, η οποία θα επιτρέπει στο δικαστήριο, αυτεπαγγέλτως ή κατ’ αίτηση του κατηγορουμένου, την αφαίρεση τμήματος της επιβληθείσας στερητικής της ελευθερίας ποινής, για το λόγο της αποκατάστασης της βλάβης του κατηγορουμένου εξαιτίας προσβολής του τεκμηρίου αθωότητας με δηλώσεις δημοσίων αρχών σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας πριν την έκδοση απόφασης, με τις οποίες είτε το κοινό παροτρύνεται να πιστέψει στην ενοχή του κατηγορουμένου είτε γίνεται εκτίμηση που προδικάζει τη δικαστική κρίση. Σχετική θα είναι η προσθήκη παραγράφου στο άρθρο 371 του Κ.Π.Δ., η οποία θα παραπέμπει στην ως άνω διάταξη και θα επιτρέπει, στο ενδεχόμενο παράλειψης αφαίρεσης χρόνου στην καταδικαστική απόφαση, να το πράξει το δικαστήριο μεταγενέστερα, κατόπιν αίτησης του καταδίκου ή του εισαγγελέα.
3. Προσθήκη νέου άρθρου 331^Α στον Κ.Π.Δ., κατά το οποίο: «Κατά την κύρια διαδικασία γίνεται καθετί που μπορεί να βοηθήσει την εξακρίβωση της αλήθειας, εξετάζεται και βεβαιώνεται αυτεπαγγέλτως όχι μόνον η ενοχή, αλλά και η αθωότητα του κατηγορουμένου, καθώς και κάθε στοιχείο που αφορά την προσωπικότητά του και επηρεάζει την επιμέτρηση της ποινής». Αλλαγή που αφορά την αρχή της ηθικής απόδειξης προτείνεται με την αντικατάσταση της παραγράφου 1 του άρθρου 177 του Κ.Π.Δ, σύμφωνα με την οποία το περιεχόμενο της διάταξης θα προβλέπει ότι: «Οι δικαστές δεν είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν νομικούς κανόνες αποδείξεων, πρέπει όμως να αποφασίζουν κατά την πεποίθησή τους, ακολουθώντας τη φωνή της συνείδησής τους και οδηγούμενοι από την απροσωπόληπτη κρίση που προκύπτει από τις συζητήσεις και που αφορά την αλήθεια των πραγματικών γεγονότων, την αξιοπιστία των μαρτύρων και την αξία των άλλων αποδείξεων. Εξετάζεται αυτεπαγγέλτως κάθε αποδεικτικό μέσο που θεμελιώνει όχι μόνον την ενοχή, αλλά και την αθωότητα του κατηγορουμένου, καθώς και την προσωπικότητά του ή άλλα στοιχεία που επηρεάζουν την επιμέτρηση της ποινής. Ο κατηγορούμενος δεν είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει αποδεικτικά μέσα για τα πραγματικά περιστατικά που επικαλείται υπέρ του. Οι δικαστές είναι υποχρεωμένοι να ερευνούν με επιμέλεια κάθε στοιχείο ή αποδεικτικό μέσο που επικαλέσθηκε υπέρ αυτού ο κατηγορούμενος, αν αυτό είναι χρήσιμο για να εξακριβωθεί η αλήθεια».
4. Τέλος, με διάταξη του άρθρου 155 παράγραφος 1 θα προστίθεται εδάφιο σύμφωνα με το οποίο: «Η πραγματική αναζήτηση της κατοικίας ή διαμονής του κατηγορουμένου, εφόσον δεν έχει δηλωθεί κατά το άρθρο 273, γίνεται με κάθε πρόσφορο μέσο, τουλάχιστον με βάση τη διεύθυνση που έχει δηλώσει στην τελευταία φορολογική του δήλωση και τα σχετικά στοιχεία που είναι καταχωρημένα στα πληροφοριακά συστήματα του υπουργείου Οικονομικών (TaxisNet)». Πρόκειται ουσιαστικά για πρόσθετη εγγύηση ώστε να εξασφαλισθεί η παράσταση του κατηγορουμένου στην ποινική δίκη.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478

 

 

Κακούργημα- όχι στη μετατροπή ποινής κάθειρξης

Απαγορεύει τη μετατροπή ποινής κάθειρξης σε χρηματική η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου

Εντός του 2017, απασχόλησε δύο φορές τον Άρειο Πάγο το ζήτημα της μετατροπής της ποινής κάθειρξης μέχρι 5 ετών σε χρηματική. Με την πρώτη, υπ’ αριθμ. 130/2017 απόφασή του, το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, είχε κρίνει ότι η ποινή αυτή μπορούσε να μετατραπεί σε χρηματική, όπως έκρινε έπειτα και με την υπ’ αριθμ. 723/2017, αλλά με οριακή πλειοψηφία 3-2, με αποτέλεσμα την αναγκαστική παραπομπή του ζητήματος στην Ολομέλεια του δικαστηρίου, για οριστική του επίλυση. Σημειωτέον ότι το ζήτημα αφορά ουσιαστικά την πρώτη παράγραφο του άρθρου 82 του Ποινικού Κώδικα, ο οποίος προβλέπει ότι η περιοριστική της ελευθερίας ποινή που είναι μεγαλύτερη από δύο έτη και δεν υπερβαίνει τα πέντε μετατρέπεται σε χρηματική ποινή.

Το ζήτημα τελικώς επιλύθηκε με την υπ’ αριθμ. 6/20.12.2017 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου,  καταλήγοντας σε συμπέρασμα αντίθετο με τις προηγούμενες δύο αποφάσεις των Ποινικών Τμημάτων, καθώς έκρινε ότι η ποινή καθείρξεως των πέντε ετών δεν μπορεί να μετατραπεί σε χρηματική. Στην απόφασή του αυτή, το ανώτατο δικαστήριο διέγνωσε μία σαφώς διακριτή, ποιοτική διαφορά μεταξύ της πενταετούς φυλάκισης και της πενταετούς καθείρξεως, το οποίο καθίσταται πρόδηλο κι από την αντίστοιχη διαφορά στις συνέπειες που επιφέρει η καθεμία στον καταδικασθέντα (π.χ. αποστέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, παραγραφή κ.α.). Επιπροσθέτως, οι παράγραφοι 2 και 3 του άρθρου 82 κάνουν λόγο για μετατροπή ημερών κράτησης και φυλάκισης, χωρίς αναφορά ρητώς σε ημέρες «καθείρξεως», παράλειψη που ο Άρειος Πάγος κρίνει ότι ήταν ηθελημένη από το νομοθέτη κι όχι τυχαία.

Προς επίρρωση δε του επιχειρήματος αυτού, η απόφαση επικαλείται σειρά νομοθετημάτων που ταυτίζουν ουσιαστικά τον όρο «στερητική» ή «περιοριστική» της ελευθερίας ποινή με τη φυλάκιση, καθώς αφορούν περιπτώσεις που τιμωρούνται μόνον με φυλάκιση, όχι όμως και με κάθειρξη. Άλλωστε, αν ο νομοθέτης ήθελε να συμπεριλάβει και τις ποινές καθείρξεως στους μηχανισμούς μετατροπής -οι οποίοι κατά κανόνα έχουν χαρακτήρα ρυθμιστικό του ολοένα αυξανόμενου αριθμού του σωφρονιστικού πληθυσμό, αλλά και προωθούν σύγχρονες σωφρονιστικές αντιλήψεις- θα το έκανε ρητώς και δεν θα το άφηνε να συνάγεται έμμεσα και ερμηνευτικά. Απορρίπτει δε και το επιχείρημα ότι μπορεί να συναχθεί το επιτρεπτό της μετατρεψιμότητας σε χρηματική και της ποινής πενταετούς καθείρξεως από τη διάταξη του άρθρου 83 στοιχεία Β΄ και Γ΄, όπου δίδεται η δυνατότητα καταγνώσεως λόγω ελαφρυντικών ποινής φυλάκισης για κακουργηματική πράξη, καθώς αυτή μπορεί να μετατραπεί σε χρηματική, εφ’ όσον δεν το απαγορεύει ρητώς ο νόμος (π.χ. για το κακούργημα της εμπορίας ναρκωτικών).

Επομένως, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, αντίθετο από τις δύο προηγούμενες αποφάσεις του Ποινικού του Τμήματος είναι ότι η πενταετής ποινή καθείρξεως δεν μπορεί να μετατραπεί σε χρηματική, όπως προβλέπεται για τη φυλάκιση και τούτο απορρέει τόσο από το γράμμα του νόμου όσο και από το πνεύμα των διατάξεων, όμως η κρίση αυτή αποτελεί και την οριστική διευθέτηση του ζητήματος, προερχόμενη από την Ολομέλεια.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.

 

 

 

Απόφαση Εφετείου για υπερχρεωμένα δικαιώνει απόλυτα τον δανειολήπτη-εντολέα

Απόρριψη εφέσεως της τράπεζας κατά δανειολήπτη υπερχρεωμένου

Απόφαση Έφεσης σε υπόθεση Υπερχρεωμένων του Γραφείου μας:

Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για τα Υπερχρεωμένα Νοικοκυριά απορρίπτει την έφεση αντίδικου πιστωτικού ιδρύματος που στράφηκε κατά πρωτόδικης απόφασης του Ειρηνοδικείου Κρωπίας, το οποίο έκανε δεκτή την υπαγωγή του εντολέα μας στα προστατευτικά πλαίσια του Ν. 3869/2017, κρίνοντας ως αβάσιμους και τους τέσσερις προβαλλόμενους λόγους.

 

Με την υπ’ αριθμ. 9038/2017 απόφαση  του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, απορρίπτεται η έφεση που άσκησε η Ε.Τ.Ε. κατά της 482/2013 απόφασης του Ειρηνοδικείου Κρωπίας, με την οποία έφεση ζητούσε την εξαφάνιση της πρωτόδικης απόφασης που έκανε δεκτή την αίτηση υπαγωγής του δανειολήπτη και εντολέα μας στα Υπερχρεωμένα Νοικοκυριά. Το Δικαστήριο απέρριψε ένα προς ένα τα αιτήματα της Τράπεζας, όπως θα δειχθεί κατωτέρω, κρίνοντάς τα όλα αβάσιμα.

Ως πρώτο λόγο, η εκκαλούσα τράπεζα προέβαλε ότι η υπεύθυνη δήλωση που προσκόμισε ο αιτών κι αφορά στην ορθότητα και πληρότητα της περιουσιακής του κατάστασης δεν ανέφερε με σαφήνεια αν ο ίδιος είχε προβεί σε μεταβιβάσεις εμπραγμάτων δικαιωμάτων του επί ακινήτων την τελευταία τριετία πριν από την κατάθεση της αίτησης υπαγωγής του στο ν. Κατσέλη κι, ως εκ τούτου, η αίτηση του αιτούντος θα έπρεπε να κριθεί ως απαράδεκτη, καθώς η δήλωση αυτή είναι τυπικά απαιτούμενη για το παραδεκτό της αίτησης. Το Δικαστήριο, όμως, αντέλεξε, καθώς έκρινε ότι η απουσία μίας τέτοιας δήλωσης περί μη μεταβίβασης εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί ακινήτων συνίστατο στην ακριβώς απουσία μεταβιβάσεων εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί ακινήτων. Η υπεύθυνη δήλωση αυτή είναι μεν τυπικό στοιχείο για την αίτηση, οι πλημμέλειές της όμως δεν δύνανται να οδηγήσουν την αίτηση σε απόρριψη ως απαράδεκτη.

Ως δεύτερο λόγο, η πιστώτρια προέβαλε την εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου στην οποία προέβη το δικαστήριο του πρώτου βαθμού, μην απορρίπτοντας την αίτηση ως αόριστη. Το Μ.Π.Α., όμως, προβαίνοντας το ίδιο σε επισκόπηση της αίτησης, τη θεώρησε αρκούντως ορισμένη, καθώς περιέχονται όλα τα ουσιώδη στοιχεία (ήτοι η κατάσταση περιουσίας και εισοδημάτων του αιτούντος, οι απαιτήσεις κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα, το σχέδιο διευθέτησης των οφειλών του κλπ). Επομένως, και αυτός ο λόγος, που παραδοσιακά και σχεδόν αδιακρίτως προβάλλεται από τις εκκαλούσες πιστώτριες σε αντίστοιχες περιπτώσεις, χωρίς απαραίτητα ιδιαίτερη αιτιολόγηση, κρίθηκε αβάσιμος.

Ως τρίτος λόγος για την εξαφάνιση της πρωτόδικης απόφασης προβλήθηκε το γεγονός ότι η άσκηση της αίτησης υπαγωγής στα προστατευτικά πλαίσια του νόμου για τα Υπερχρεωμένα Νοικοκυριά έγινε με τρόπο καταχρηστικό (αρ. 281 ΑΚ). Αντίθετα, το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο έκανε δεκτό ότι η αίτηση ασκήθηκε στα πλαίσια των δικαιωμάτων του οφειλέτη, χωρίς υπέρβαση των ορίων της καλής πίστης, των χρηστών ηθών και του κοινωνικοοικονομικού σκοπού του δικαιώματός του. Σκοπός δε του νομοθέτη με τον ν. 3869/2010 είναι η επανένταξη του οφειλέτη στην οικονομική και κοινωνική ζωή και η επανάκτηση της οικονομικής του ελευθερίας, που δεν εντοπίζεται όμως μόνον σε ακραίες κι έκτακτες περιπτώσεις αδυναμίας ανταπόκρισης στις δανειακές του υποχρεώσεις, αλλά κι όταν οδηγήθηκε εκεί και από αστοχία εκτιμήσεων ή ατυχούς οικονομικού προγραμματισμού.

Ως τέταρτο και τελευταίο λόγο, η Ε.Τ.Ε. προέβαλε το γεγονός ότι το Ειρηνοδικείο Κρωπίας εκτίμησε πλημμελώς το αποδεικτικό υλικό, καθώς θα έπρεπε να είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αδυναμία του οφειλέτη να ανταποκριθεί στις πληρωμές του ήταν πρόσκαιρη κι όχι μόνιμη, καθώς ο τελευταίος, σε ηλικία 40 ετών κατά τη συζήτηση, είχε μεγάλες δυνατότητες εξεύρεσης εργασίας και αποκατάστασης της εισοδηματικής του κατάστασης. Το Μ.Π.Α. απέρριψε και αυτόν το λόγο ως αβάσιμο, επικαλούμενο τόσο το αποδεικτικό υλικό όσο και τα διδάγματα της κοινής πείρας, τα οποία καταδεικνύουν με πάσα βεβαιότητα ότι η ανεργία τα τελευταία χρόνια πλήττει όλο και περισσότερο τους νέους ανθρώπους στην Ελλάδα, πολύ δε περισσότερο έναν άνθρωπο ηλικίας περί τα 40 έτη χωρίς, ιδιαίτερα προσόντα (γνώση ηλεκτρονικών υπολογιστών ή εξειδικευμένες γραμματικές ή επιστημονικές γνώσεις).

Έτσι, έγινε δεκτό ότι το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθώς έκρινε και έκανε δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη την αίτηση του δανειολήπτη κι εντολέα μας, εφήρμοσε ορθώς τις σχετικές νομικές διατάξεις και εκτίμησε προσηκόντως το υφιστάμενο αποδεικτικό υλικό. Κατά συνέπεια το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών απέρριψε την έφεση της Ε.Τ.Ε., κρατώντας σε πλήρη ισχύ την πρωτόδικη και θετική για τον εντολέα μας απόφαση του Ειρηνοδικείου.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο για διάσωση κατοικίας – περιουσίας κι αποφυγή πλειστηριασμού στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.