Αποζημίωση για ματαίωση γάμου

Ένα από τα πιο σημαντικά και καθοριστικά βήματα στην ζωή ενός ανθρώπου είναι η σύναψη γάμου και η δημιουργία οικογένειας. Η υπόσχεση για την τέλεση ενός γάμου αποτελεί πνευματική και συναισθηματική επένδυση, ενώ ταυτόχρονα, όσον αφορά στα πρακτικά ζητήματα, αποτελεί και μια απολύτως οικονομική επένδυση και κίνηση.

Ένα ζευγάρι, δηλαδή, που αποφασίζει να προχωρήσει σε γάμο, είτε πολιτικό είτε θρησκευτικό, πέρα από το γεγονός ότι το ένα μέρος εμπιστεύεται το άλλο με την υπόλοιπη ζωή του, προχωράει και σε κάποια οικονομικά ανοίγματα προκειμένου να υλοποιηθεί ο γάμος, τα οποία πολλές φορές είναι και ιδιαιτέρως σημαντικά.

 Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις που εντελώς ξαφνικά και βίαια ένα από τα δύο μέρη αποφασίζει να τερματίσει όλα τα παραπάνω, με αποτέλεσμα το άλλο μέρος να βρεθεί ψυχολογικά και κοινωνικά εκτεθειμένο, αλλά και να πληχθεί οικονομικά.

Μπορεί να μην αποτελεί την πρώτη σκέψη κάποιου όταν βρεθεί στη δυσμενή θέση να ματαιώσει τον γάμο του, αλλά η αλήθεια είναι ότι μπορεί και πρέπει να αποζημιωθεί, τόσο για την ηθική βλάβη όσο και για την χρηματική απώλεια που είχε.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η ξαφνική, βάναυση και αναίτια υπαναχώρηση από την τέλεση του γάμου αποτελεί ευθεία προσβολή της προσωπικότητας του άλλου, και σύμφωνα με την 57 ΑΚ, «όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί αυτή στο μέλλον».

 Πράγματι, σε περίπτωση που λίγο πριν από την τέλεση του γάμου, το ένα από τα μέρη υπαναχωρήσει, το πλήγμα είναι τόσο ισχυρό που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε χρόνια ψυχολογικά ζητήματα. Το άτομο προσβάλλεται στον πυρήνα της αξιοπρέπειάς του, καθώς εκτίθεται στον κοινωνικό του περίγυρο (ειδικά στις κλειστές κοινωνίες) και πλήττεται βάναυσα η τιμή και η υπόληψή του.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την 59 ΑΚ και στην περίπτωση του της 57 ΑΚ, το δικαστήριο με την απόφασή του, μπορεί να καταδικάσει τον υπαίτιο να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη αυτού που έχει προσβληθεί. Η ικανοποίηση μπορεί να είναι οποιασδήποτε φύσεως κρίνει το δικαστήριο, δηλαδή μπορεί να είναι η πληρωμή κάποιου χρηματικού ποσού, ένα δημοσίευμα με το οποίο ο υπαίτιος θα ζητάει δημοσίως συγγνώμη ή οτιδήποτε άλλο επιβάλλουν οι περιστάσεις.

Σημαντικό επιβαρυντικό παράγοντα αποτελεί τυχόν εγκυμοσύνης της υποψήφιας συζύγου (όταν εκείνη είναι η παθούσα). Για το ζήτημα έχει αποφανθεί η δικαιοσύνη εδώ και αρκετά χρόνια με την υπ’ αριθμ. 259/2016 απόφαση του Εφετείου Πειραιώς να είναι καταπέλτης, επιδικάζοντας σε υποψήφια σύζυγο, που βρισκόταν σε κατάσταση προχωρημένης εγκυμοσύνης, ποσό ύψους 8.000 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη από τον άνδρα που αποφάσισε ανήμερα του γάμου να της ανακοινώσει ότι δεν θα προχωρήσει σε αυτόν, αδιαφορώντας τελείως για εκείνη και το κυοφορούμενο στο εξής.

Χαρακτηριστικό απόσπασμα της εν λόγω απόφασης αποτελεί το εξής: «Το γεγονός αυτό υπήρξε ιδιαιτέρως σκληρό για την ενάγουσα, η οποία ευρισκόμενη σε κατάσταση προχωρημένης εγκυμοσύνης, είχε την επιπλέον υποχρέωση να ενημερώσει το συγγενικό και φιλικό περιβάλλον της (να σημειωθεί ότι μεταξύ των καλεσμένων ήταν και στενοί συγγενείς της, κάτοικοι εξωτερικού, οι οποίοι είχαν έλθει στη Ελλάδα) για την ξαφνική ματαίωση του γάμου της. Έκτοτε δε, ο εναγόμενος διέκοψε τη συμβίωσή του με την ενάγουσα και την εγκατέλειψε, χωρίς να ενδιαφερθεί για την πορεία της εγκυμοσύνης της και για τον τοκετό…»

 Έπειτα, όπως προείπαμε, στην πορεία της προετοιμασίας ενός γάμου, γίνονται σημαντικές χρηματικές επενδύσεις, οι οποίες ανέρχονται σε αρκετές χιλιάδες ευρώ. Και σε αυτή την περίπτωση ο παθών μπορεί να ζητήσει από τον υπαίτιο αποζημίωση για την απώλεια χρήματων που είχε με βάση τις διατάξεις για τις αδικοπραξίες (914 ΑΚ επ.) εκτός από την αποζημίωση για τη στενοχώρια και την προσβολή από τη ματαίωση.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Σχόλια κι αναρτήσεις στο facebook και στις κλειστές ομάδες

Στη γνωστή σε όλους μας πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης Facebook, πέρα από τα προσωπικά προφίλ των ατόμων, υπάρχουν διάφορες «ομάδες», στις οποίες πραγματοποιούνται συζητήσεις. Ορισμένες από αυτές τις ομάδες είναι «κλειστές», τουτέστιν, αν κάποιος θέλει να γίνει μέλος και να έχει πρόσβαση στις αναρτήσεις ή να σχολιάσει / ξεκινήσει μια συζήτηση, θα πρέπει να αιτηθεί την εισαγωγή του στους λεγόμενους «διαχειριστές» εκάστης ομάδας.

 Ένα ζήτημα που τίθεται, είναι αν οι αναρτήσεις σε αυτές τις κλειστές ομάδες μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο απόδειξης ενώπιον Δικαστηρίου (δηλαδή να χρησιμοποιηθούν εναντίον κάποιων) και υπό ποιες προϋποθέσεις ενώ εύλογα προκύπτει και το ερώτημα αν υπάρχει ευθύνη των διαχειριστών.

Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την πρόσφατη υπ’ αριθμ. 2116/2020 απόφασή του, έδωσε απαντήσεις στα ζητήματα αυτά. Η συγκεκριμένη απόφαση αφορά σε αγωγή ενός γιατρού, ο οποίος στράφηκε κατά των διαχειριστών μίας τέτοιας κλειστής ομάδας και ενός ακόμη ατόμου, το οποίο, ως μέλος της παραπάνω ομάδας, προέβη σε συκοφαντικά και ψευδή σχόλια με σκοπό την προσβολή της τιμής και της υπόληψης του ενάγοντος, τόσο ως ανθρώπου όσο και ως ιατρού , όπως στη δίκη αποδείχθηκε.

Τα εν λόγω σχόλια έγιναν στα πλαίσια συζήτησης στην ενότητα «forum» της ομάδας, και κατά τους ισχυρισμούς του ενάγοντος, οι διαχειριστές παρότι μπορούσαν είτε να μην επιτρέψουν καθόλου την ανάρτησή τους είτε να τα «κατεβάσουν» μόλις αντιλήφθηκαν το περιεχόμενό τους, εκείνοι, από υστεροβουλία, δεν έπραξαν τίποτα από τα δύο.

Η αγωγή πρωτοδίκως έγινε εν μέρει δεκτή μόνο ως προς το τρίτο άτομο – μέλος της ομάδας, το οποίο υποχρεώθηκε να καταβάλει ως αποζημίωση ηθικής βλάβης στον ενάγοντα το ποσό των 5.000 ευρώ και να δημοσιεύσει, με δικά του έξοδα, το διατακτικό της απόφασης εντός της ομάδας αυτής, ενώ απορρίφθηκε ως αόριστη ως προς το μέρος που αφορούσε τους διαχειριστές.

Το Εφετείο, λοιπόν, αρχικά ξεκαθάρισε ότι δεν υφίσταται προσβολή της ιδιωτικότητας ή του απορρήτου από την προσκόμιση ενώπιον του δικαστηρίου των επίμαχων αναρτήσεων, λόγω του γεγονότος ότι η ομάδα ήταν «κλειστή» και αυτό διότι όπως εκφράζεται στη σκέψη του Δικαστηρίου «το ιστολόγιο αυτό μπορεί να ήταν κλειστό πλην όμως ήταν παντελώς ελεύθερο ως προς την εισαγωγή νέων μελών, ο αριθμός των οποίων δεν μπορούσε εκ των προτέρων να προσδιοριστεί (απροσδιόριστος) και πάντως δεν ήταν πεπερασμένος και επομένως ουδόλως μπορούσε να χαρακτηριστεί ως στενός. …..Μη συντρεχόντων επομένως των όρων ύπαρξης επικοινωνίας μεταξύ πεπερασμένου και περιορισμένου (στενού) κύκλου προσώπων (ήδη επρόκειτο για ομάδα 337 ατόμων με δυνατότητα αυτή να αυξηθεί σε απροσδιόριστο εκ των προτέρων αριθμό προσώπων) και άρα επικοινωνίας σε καθεστώς οικειότητας και εμπιστευτικότητας, δεν τίθεται, με τη χρήση και αξιοποίηση των εν λόγω αναρτήσεων, θέμα προσβολής της ιδιωτικής ζωής και του δικαιώματος απορρήτου του τρίτου εναγομένου».

Επίσης, το Δικαστήριο έκρινε πως ουδεμία παραβίαση προσωπικών δεδομένων υφίσταται από την προσκόμιση των αναρτήσεων, καθώς «η επεξεργασία των αναρτήσεών από τον ενάγοντα, συνιστάμενης τούτης στη δημοσιοποίησή και προσκόμισή τους ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του έννομου συμφέροντος του προς παροχή δικαστικής προστασίας από την προσβολή που υπέστη, ικανοποίηση που επιδιώκει με την παρούσα δίκη και το οποίο υπερέχει προφανώς των δικαιωμάτων και συμφερόντων του τρίτου εναγομένου στον οποίο αναφέρονται τα δεδομένα, ενόψει του ότι τα ως άνω στοιχεία είναι τα μοναδικά άμεσα αποδεικτικά μέσα που αποδεικνύουν την προσβολή σ΄ όλη την έκτασή της, υφίσταται δε αδυναμία απόδειξης, λόγω της μοναδικότητας, με άλλα ηπιότερα μέσα.».

Τέλος, αναφορικά με τους διαχειριστές και την ευθύνη αυτών ως ενδιαμέσων, το Εφετείο έκρινε πως η αγωγή είναι ορισμένη προς τα πρόσωπά τους, ωστόσο την απέρριψε ως ουσία αβάσιμη, δεχόμενο τον ισχυρισμό των εναγομένων ότι  «έχοντας χαλαρή εποπτεία στο ως άνω ιστολόγιο, δεν γνώριζαν τα γεγονότα και τις περιστάσεις από τα οποία προέκυπτε ότι οι ένδικες αναρτήσεις αφορούσαν ψευδή γεγονότα και είχαν δυσφημιστικό περιεχόμενο».

Υπόψιν ότι για τις αναρτήσεις αυτές επιφυλάσσεται και ποινική καταδίκη για  δυσφήμιση, εξύβριση ή και συκοφαντική δυσφήμιση ανάλογα με τις περιστάσεις.

Το δικηγορικό μας γραφείο ασχολείται με όλο το φάσμα του δικαίου και φροντίζει να ακολουθεί τις εξελίξεις.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο  – διαμεσολαβητή στα τηλ: 210 8811903 και 6932455478.

 

Ενδοοικογενειακή βία

Αντιμετώπιση ενδοοικογενειακής βίας – Τι προβλέπει ο νόμος και πώς μπορεί να σας βοηθήσει ο δικηγόρος σας!

Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο φαινόμενο που ανέκαθεν απασχολούσε τις κοινωνίες των ανθρώπων, ακόμη και στη χώρα μας. Κύριο χαρακτηριστικό της, αποτελεί το γεγονός ότι ο παθών, λόγω της έντονης ψυχολογικής, ψυχικής και συναισθηματικής πίεσης-εκφοβισμού-βίας που υφίσταται, αρνείται να καταγγείλει ή έστω να ενημερώσει κάποιον για την τραγική κατάσταση που βιώνει, ενδέχεται και καθημερινά.

Στην χώρα μας, η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα έγκλημα που τιμωρείται από τον ειδικό νόμο 3500/2006. Με τον εν λόγω νόμο διώκεται κάθε είδος βίας ή κακοποίησης (ψυχολογικής, σωματικής, σεξουαλικής και συναισθηματικής). Τα πρόσωπα που εμπίπτουν στις προστατευτικές διατάξεις του νόμου είναι :

• Ανεξάρτητα από το εάν υπάρχει συγκατοίκηση οι σύζυγοι, γονείς, συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού εξ αίματος και εξ αγχιστείας και τα εξ υιοθεσίας τέκνα τους,
• Εφόσον συνοικούν οι συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι τετάρτου βαθμού και πρόσωπα των οποίων επίτροπος, δικαστικός συμπαραστάτης ή ανάδοχος γονέας έχει ορισθεί μέλος ανάδοχης οικογένειας καθώς και κάθε ανήλικο πρόσωπο που συνοικεί στην οικογένεια,
• Εφόσον συνοικούν οι μόνιμοι σύντροφοι και τα τέκνα, κοινά ή ενός εξ αυτών,
• Οι τέως σύζυγοι καθ’ όλο το χρονικό διάστημα ολοκλήρωσης των οικογενειακών τους διαφορών και για πράξεις που πηγάζουν ακριβώς και μόνο από τις οικογενειακές διαφορές των τέως συζύγων.

Ο δράστης ανάλογα με το είδος της πράξης του (σωματική βλάβη, ψυχολογική βία, απειλή, εξύβριση, ασέλγεια, βιασμός, προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας κλπ) αλλά και την ένταση αυτής (αν θα είναι πλημμεληματικού ή κακουργηματικού χαρακτήρα), θα τιμωρηθεί με φυλάκιση ή κάθειρξη. Ενώ παράλληλα με την καταγγελία, το θύμα μπορεί να επιδιώξει με αγωγή την καταβολή αποζημίωσης υπέρ του για την ηθική βλάβη που έχει υποστεί.

Σημειωτέον ότι, ο νόμος προβλέπει αρωγή για τα θύματα όπως είναι υποστηρικτικές υπηρεσίες στις οποίες μπορεί να απευθυνθεί το θύμα για να λάβει ψυχοκοινωνική στήριξη και νομική συμβουλευτική (π.χ. τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων)

Στην πράξη, είναι πολύ πιθανόν η ενδοοικογενειακή βία να συνδυάζεται και με άλλες παράνομες ενέργειες, όπως είναι η παραβίαση της υποχρέωσης περί διατροφής του συζύγου αλλά και των τυχόν ανήλικων τέκνων. Το γραφείο μας, έχει αναλάβει πολυάριθμες τέτοιες περιπτώσεις, όπου εκτός από την ποινική καταδίκη του δράστη, επιδιώκεται και μέσω ασφαλιστικών μέτρων η εξασφάλιση προστασίας,  διατροφής, η επιμέλεια των τέκνων καθώς και η μετοίκηση (η αποχώρηση δηλαδή του βίαιου συζύγου από το σπίτι).

 Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.

 

 

Εγκλήματα κατά της τιμής

 Ποινικά αδικήματα  – πλημμελήματα

Τα βασικά εγκλήματα κατά της τιμής που σήμερα τυποποιούνται στον Ποινικό Κώδικα είναι η εξύβριση, κατ’ άρθρο 361, η δυσφήμηση κατ’ άρθρο 362 και η συκοφαντική δυσφήμηση κατ’ άρθρο 363. Πολλές φορές η διάκριση μεταξύ τους αποδεικνύεται δύσκολη και στην κοινή γνώμη οι τρεις έννοιες συχνά συγχέονται μεταξύ τους. Για να γίνουν ευκολότερα οι διαφορές των τριών εγκλημάτων μεταξύ τους, είναι σκόπιμο να γίνει ανάλυση:

Απλή δυσφήμηση: Σύμφωνα με το άρθρο 362 του Π.Κ., «όποιος με οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ισχυρίζεται ή διαδίδει για κάποιον άλλον γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψή του τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών ή με χρηματική ποινή». Όμως, αν το γεγονός είναι αληθές κι αυτό αποδειχθεί, η πράξη μένει ατιμώρητη. Σημειωτέον, πάντως, ότι η απόδειξη γεγονότος που αφορά ζήτημα του οικογενειακού ή του ιδιωτικού βίου που δεν θίγει το δημόσιο συμφέρον, η διάδοση του οποίου έγινε κακόβουλα, είναι απαγορευμένη (αρ. 366 παρ. 1). Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι στην περίπτωση αυτή αποκλείεται και το ενδεχόμενο της τιμωρίας για εξύβριση, αν από το τρόπο που εκδηλώθηκε ή από τις περιστάσεις υπό τις οποίες τελέστηκε η δυσφήμηση προκύπτει σκοπός εξύβρισης (αρ. 366 παρ. 3).

Όσον αφορά το (επικουρικό) αδίκημα της εξύβρισης, από τη διάταξη του αρ. 361 παρ. 1 προκύπτει ότι «όποιος, εκτός από τις περιπτώσεις της δυσφήμησης… προσβάλλει την τιμή άλλου με λόγο ή έργο ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους». Εν προκειμένω ενδιαφέρει ο δράστης να προσβάλλει την τιμή κάποιου, χωρίς να προϋποτίθεται η παρουσία τρίτου προσώπου ούτε η διάδοση συγκεκριμένου ισχυρισμού. Αρκεί το γεγονός ότι ο λόγος ή το έργο έχει ως αποτέλεσμα την προσβολή της τιμής του άλλου.

Η δε συκοφαντική δυσφήμηση προβλέπεται στο άρθρο 363 του Π.Κ. και προσθέτει στη διάταξη της απλής συκοφαντικής δυσφήμησης την πρόσθετη περίσταση όπου το γεγονός είναι ψευδές και ο υπαίτιος το γνωρίζει, διαδίδοντάς το. («Αν στην περίπτωση του άρθρου 362, το γεγονός είναι ψευδές και ο υπαίτιος γνώριζε ότι αυτό είναι ψευδές τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.»)

Επιπροσθέτως, κατά το άρθρο 367 του Π.Κ. παρ. 1, οι δυσμενείς κρίσεις για επιστημονικές, καλλιτεχνικές ή λοιπές επαγγελματικές εργασίες, οι δυσμενείς εκφράσεις που περιέχονται σε έγγραφο δημόσιας αρχής για αντικείμενα που ανάγονται στον κύκλο της υπηρεσίας της καθώς και οι εκδηλώσεις που γίνονται για την εκτέλεση νόμιμων καθηκόντων, την άσκηση νόμιμης εξουσίας ή για τη διαφύλαξη δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον δεν εμπίπτουν σε καμία από τις τρεις ως άνω κατηγορίες αδικημάτων και δεν αποτελούν, ως εκ τούτου, άδικες πράξεις. Ο κανόνας αυτός αίρεται, όμως, όταν οι ως άνω κρίσεις περιέχουν τα συστατικά στοιχεία της συκοφαντικής δυσφήμησης και όταν από τις συνθήκες που τελέστηκε η πράξη, προκύπτει σκοπός εξύβρισης (αρ. 367 παρ. 2)

Τέλος, κατά κανόνα, τα εγκλήματα κατά της τιμής είναι κατ’ έγκληση διωκόμενα, δηλαδή πρέπει να ζητήσει την τιμωρία του δράστη ο ίδιος ο παθών με έγκληση (μήνυση), όπως ρητά προβλέπει το άρθρο 368 του Π.Κ.

Επίσης για όλα τα παραπάνω μπορεί να ζητηθεί και αποκατάσταση της φήμης, του ονόματος με δημόσιες αναρτήσεις ή άλλους τρόπου ή και ανάλογη αποζημίωση ώστε να ικανοποιηθεί ο παθών για την ηθική του βλάβη έστω χρηματικά.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.