Funds: Και μετά την απόφαση Αρείου Πάγου ακυρώνουμε πλειστηριασμούς με ανακοπές κι ασφαλιστικά μέτρα. Προστασία στα ακίνητα και σίγουρα στην κατοικία.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο – διαμεσολαβητή για αποφυγή πλειστηριασμών, διάσωση περιουσιών, εξειδικευμένη νομική καθοδήγηση και τραπεζική διαμεσολάβηση στα τηλ: 2108811903, 6932455478.

 

Αποζημίωση από τροχαίο

ΚΡΙΘΗΚΑΝ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ Ν. 4092/2012 ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΟΡΙΟΥ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΑΠΟ ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ

            Ρηξικέλευθη απόφαση του Αρείου Πάγου, κρίνει αντισυνταγματικές τις διατάξεις του ν. 4092/2012 που περιορίζουν τα όρια αποζημίωσης για σωματικές βλάβες που προκλήθηκαν από τροχαίο ατύχημα. Συγκεκριμένα, ο Άρειος Πάγος, έκρινε ότι το ποσό των 100.000 ευρώ που θεσπίστηκε ως ανώτερο όριο αποζημίωσης, αντίκειται τόσο στο Σύνταγμα, όσο και  στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.

            Ο περιορισμός αυτός, είναι αντίθετος με την αρχή της αναλογικότητας, όπως εκφράζεται στο άρ. 25 παρ. 1, όπου «κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας». Εξάλλου, η περίφημη «βιωσιμότητα» του Επικουρικού Κεφαλαίου, δεν εξαρτάται μόνον από αυτό το μέτρο του καθορισμού ορίου αποζημίωσης στις 100.000 ευρώ (άρθρο 4 του ν. 4092/2012), ούτε επαρκεί φυσικά η διάταξη αυτή για την σωτηρία των κρατικών πόρων και του Επικουρικού Κεφαλαίου γενικότερα.

            Χωρίς να συντρέχουν λόγοι δημόσιας ωφέλειας και στερώντας αδικαιολόγητα την διεκδίκηση χρηματικής απαίτησης άνω των 100.000 ευρώ για ικανοποίηση ηθικής βλάβης που προκλήθηκε για σωματικές βλάβες από τροχαίο ατύχημα, ο ισχύον νόμος μέχρι σήμερα περιόριζε δραστικότατα την εκάστοτε αστική απαίτηση των παθόντων. Η κρίση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας, λοιπόν, κατοχυρώνει τον σεβασμό της περιουσίας του ανθρώπου και το δικαίωμα απόλαυσής της, δικαιώνοντας αυτούς που υπέφεραν, αφού το Επικουρικό Κεφάλαιο θα μπορούσε να «διασωθεί» και με άλλους τρόπους, δηλαδή με την αποφυγή μεγάλων παραλείψεων του κράτους. Δηλαδή, η διάσωση του Επικουρικού Κεφαλαίου, δεν εξαρτάται μόνον από την «περιστολή των δαπανών για αποζημιώσεις», αλλά και από τον περιορισμό των λειτουργικών του δαπανών, την επιτήρηση και τον έλεγχο των ασφαλιστικών εταιρειών, καθώς και από την σχετική μέριμνα και πρόληψη που αφορά τα μη ασφαλισμένα ΙΧ αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στους δρόμους.

            Απευθυνθείτε τώρα στο γραφείο μας, για άμεση διεκδίκηση των αποζημιώσεων που σας αναλογούν για σωματικές βλάβες από τροχαία ατυχήματα!

            Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.

 

Δάνεια ελβετικού φράγκου-Απόρριψη Αρείου Πάγου

ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ Η ΑΝΑΓΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ. Απορριπτική η απόφαση ΑΠ για δανειολήπτες.

Υπάρχουν εξειδικευμένες νομικές λύσεις και σας καλούμε  να επικοινωνήσετε με το Δικηγορικό μας γραφείο, όπου οι συνεργάτες μας θα σας καθοδηγήσουν για την  εξεύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης.

Μετά από ένα δύσκολο και ιδιαίτερο σύνθετο  Δικαστικό αγώνα   δυστυχώς αμετάκλητα φαίνεται να κλείνει το ζήτημα  για περίπου 70.000 δανειολήπτες

Η υπ΄αριθμόν 4/2019 απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, η οποία δημοσιεύτηκε σήμερα θα  επηρεάσει  για όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις, αφού τα κατώτερα δικαστήρια θα κληθούν να εκδώσουν αποφάσεις σύμφωνες κατά περιεχόμενο με αυτή της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου.

Η δικαίωση αυτή των Τραπεζών έρχεται σε μια συγκυρία   όπου οι Θεσμοί έχουν πιέσει για την μη νομοθέτηση  μέτρων ρύθμισης τα όποια θα ανακούφιζαν το μεγαλύτερο μέρος των συμπολιτών μας. Βέβαια δεν είμαστε ανοχύρωτοι στην ασφυκτική πίεση των θεσμών και μπορούμε άμεσα να διαχειριστούμε την ρύθμιση των συγκεκριμένων δανείων.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού για να διεκδικήσετε και να προστατεύσετε τα δικαιώματά σας  καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.

 

Δόλος-Υπερχρεωμένα-Έφεση-Αναίρεση

Απόρριψη για δόλο Υπερχρεωμένων Νοικοκυριών

Όπως σας είχαμε ενημερώσει σε προηγούμενα άρθρα μας, ο νόμος 3869/2010 για τα Υπερχρεωμένα Nοικοκυριά και για όσους θέλουν να προστατεύσουν την πρώτη κατοικία τους, έλαβε παράταση δύο μηνών και πρόκειται να τερματιστεί η ισχύς του την 28^η Φεβρουαρίου 2019.

Για όσες αιτήσεις ήδη έχουν δικαστεί έχει παρατηρηθεί ροπή προς την αυστηρότητα των αποφάσεων των Ειρηνοδικείων με αποτέλεσμα   τα δικαστήρια να απορρίπτουν τις αιτήσεις με πολύ μεγαλύτερη ευκολία απ’ ότι τα πρώτα χρόνια ισχύος του νόμου,  με σκοπό να εμποδίσουν τους στρατηγικούς κακοπληρωτές να ενταχθούν στο νόμο.

Δεν είναι λίγες οι φορές όπου τα πρωτοβάθμια δικαστήρια  έχουν διάθεση απόρριψης των αιτήσεων, κρίνοντας ότι υπάρχει δόλος κατά την ανάληψη των δανείων. Ειδικότερα, θεωρούν ότι ο οφειλέτης κατά το χρόνο του δανεισμού του από τις τράπεζες δεν είχε εξασφαλίσει επαρκή εισοδήματα με τα οποία θα μπορούσε στη συνέχεια να αποπληρώνει τις δανειακές του υποχρεώσεις. Γνωρίζοντας δηλαδή ότι είναι πιθανό να μην είναι συνεπής ως προς την καταβολή των δόσεών του προς την τράπεζα, ο δανειολήπτης πήρε δάνεια, οπότε τα δικαστήρια θεωρούν ότι αυτός εσκεμμένα προχώρησε σε δανεισμό προκαλώντας ο ίδιος την υπερχρέωσή του. Παραγνωρίζουν βεβαίως οι αποφάσεις αυτές ότι υπήρχαν πηγές εισοδήματος που δεν δηλώνονταν ή ότι υπήρχαν και βοήθειες από γονείς προς τα παιδιά.

Συνήθως πρόκειται για ενδεχόμενο δόλο των οφειλετών. Αυτό   συμβαίνει όταν η απόφαση κρίνει ότι ο οφειλέτης συμφώνησε στη λήψη μεγάλου αριθμού τραπεζικών προϊόντων (πιστωτικές κάρτες, καταναλωτικά δάνεια) προβλέποντας ως ενδεχόμενο ότι ο υπερδανεισμός του με βάση τις υφιστάμενες οικονομικές του δυνατότητες ή και τις ευλόγως αναμενόμενες, θα τον οδηγούσε, πιθανότατα, σε αδυναμία πληρωμών αλλά παρ’ όλα αυτά αποδέχθηκε το αποτέλεσμα.

 Κατά τέτοιων απορριπτικών αποφάσεων, οι οποίες παρουσιάζουν ορισμένα σφάλματα, είναι δυνατόν να ασκηθεί έφεση. Με την έφεση  εκθέτουμε στο ανώτερο δικαστήριο τα σφάλματα και τις πλημμέλειες της πρωτόδικης απόφασης και με τον τρόπο αυτό να ανατρέπουμε την απορριπτική απόφαση.  Το Εφετείο κρίνει με μεγαλύτερη ωριμότητα λόγω μεγαλύτερης εμπειρίας των δικαστών. 

 Στην περίπτωση όμως σφαλμάτων και της απόφασης αυτής απευθυνόμαστε  με αναίρεση στον Άρειο Πάγο.

Το γραφείο μας έχει αναλάβει πολλές υποθέσεις όπου   με την άσκηση της έφεσης ή και αναίρεσης και την τεκμηριωμένη απαρίθμηση των εσφαλμένων κρίσεων του δικαστή, καταφέραμε να ανατρέψουμε το αποτέλεσμα και να επιτύχουμε την υπαγωγή του υπερχρεωμένου πελάτη μας στο προστατευτικό πλαίσιο του νόμου.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο για διάσωση κατοικίας – περιουσίας κι αποφυγή πλειστηριασμού στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.

 

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για δάνεια σε ελβετικό φράγκο υπέρ δανειοληπτών

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απάντησε αρνητικά στην καταγγελία των τραπεζών για την ουγγρική νομοθεσία περί καταχρηστικών όρων στις δανειακές συμβάσεις – Πώς επηρεάζει τους δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο.

Πιο συγκεκριμένα, το 2014 είχε ψηφιστεί νόμος στην Ουγγαρία υπέρ των δανειοληπτών, που είχε εισάγει νομοθετικές αλλαγές περί καταχρηστικών όρων στις δανειακές συμβάσεις. Ως στόχος, τότε, είχε τεθεί να μπορέσει η χώρα να ανταποκριθεί στο πρόβλημα καταναλωτικού χρέους, και ιδίως να βοηθήσει τους  δανειολήπτες που είχαν δανειστεί σε ξένο νόμισμα.

Στη συνέχεια, το 2015 πέντε ουγγρικές τράπεζες κατέθεσαν αίτηση στην υπόθεση Merkantil Car Zrt. κατά Ουγγαρίας, με την οποία κατήγγειλαν την εθνική ουγγρική νομοθεσία που με τις τροποποιήσεις που είχε κάνει, είχε καταστήσει παράνομους και αθέμιτους διάφορους τυποποιημένους όρους συμβάσεων. Οι τράπεζες χρησιμοποίησαν ως επιχείρημα το γεγονός ότι είχε παραβιαστεί το δικαίωμά τους σε δίκαιη δίκη και στην ειρηνική απόλαυση της περιουσίας τους.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, λοιπόν, συνεκδίκασε τις προσφυγές των τραπεζών και τις απέρριψε και τις πέντε ως απαράδεκτες και προδήλως αβάσιμες. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε περαιτέρω ότι η νομοθεσία που εφαρμόζεται υπέρ των δανειοληπτών δεν είχε διαταράξει την ισορροπία που θα πρέπει να τηρείται μεταξύ της προστασίας των δικαιωμάτων των τραπεζικών εταιρειών και του δημοσίου συμφέροντος.

Πρόκειται για ένα ελπιδοφόρο νέο που αφορά άμεσα τους Έλληνες δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο, καθώς φαίνεται ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αναγνωρίζει και επιβεβαιώνει την μεγάλη διατάραξη της συμβατικής ισορροπίας σε βάρος των δανειοληπτών που προέκυψε από την τεράστια αλλαγή ισοτιμίας CHF- EUR. Η ανωτέρω απόφαση μπορεί να αποτελέσει γνώμονα για την κρίση των ελληνικών δικαστηρίων σχετικά με τις δίκες που έχουν ήδη ξεκινήσει αλλά και για όσους σκέφτονται να προχωρήσουν σε κατάθεση αγωγής για την προστασία τους από τη διατάραξη της ισοτιμίας και των άδικων επιπτώσεών της.

 Το γραφείο μας παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις σχετικά με το ιδιαίτερο αυτό θέμα των δανείων από ελβετικό φράγκο και είναι κατάλληλα προετοιμασμένο να σας συμβουλέψει με τον ορθότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού για να διεκδικήσετε και να προστατεύσετε τα δικαιώματά σας  καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.

 

Αποζημιώσεις από διαχειριστές ιστοσελίδων

Άκυρη η ευθύνη των διαχειριστών για σχόλια επισκεπτών

Με μία απόφαση που εκσυγχρονίζει την ελληνική νομολογία και την εναρμονίζει με τις προβλέψεις του ευρωπαϊκού δικαίου, ο Άρειος Πάγος απεφάνθη ότι ο εκάστοτε διαχειριστής ιστοσελίδας δεν ευθύνεται  για τα δυσφημιστικά σχόλια που αναρτούν οι επισκέπτες της. Συνεπεία αυτού, η υπ’ αρίθμ. 1425/2017 του Α2 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου αναίρεσε απόφαση του Εφετείου Αθηνών, σύμφωνα με την οποία ο διαχειριστής της ιστοσελίδας φέρει αντικειμενική ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών, τα οποία κρίνονται δυσφημιστικά.

Αρχικά επισημαίνεται ότι συνδυάζοντας αφ’ ενός το άρθρο 13 του Π.Δ. 131/2003 –με το οποίο προσαρμόστηκε η ελληνική νομοθεσία με την Οδηγία 2000/31 για το ηλεκτρονικό εμπόριο- και του άρθρου μονού του Ν. 1178/1981 –για την αστική ευθύνη του Τύπου- προκύπτει ότι η αντικειμενική ευθύνη του φορέα παροχής υπηρεσιών (του διαχειριστή) αφορά τις αναρτήσεις που γίνονται στο διαδικτυακό τόπο και όχι στο χώρο φιλοξενίας περιεχομένου, όπου και αναρτώνται τα κείμενα των αποδεκτών της υπηρεσίας (των επισκεπτών). Σύμφωνα μάλιστα με το αρ. 13 του Π.Δ. 131/2003, ο φορέας δεν έχει ευθύνη για τις αποθηκευόμενες πληροφορίες όταν: α. δεν γνωρίζει πραγματικά ότι πρόκειται για παράνομες πληροφορίες, ή β. αποσύρει τις πληροφορίες μόλις αντιληφθεί το παράνομο στοιχείο τους ή καθιστά αδύνατη την πρόσβαση σε αυτές.

Έκρινε, επομένως, ότι το Εφετείο παραβίασε τις διατάξεις των δύο νομοθετημάτων, αφού εφάρμοσε το Ν. 1178/1981 ενώ δεν ήταν εφαρμοστέος και δεν εφάρμοσε τις διατάξεις του αρ. 13 του Π.Δ. 131/2003, οι οποίες ήταν εφαρμοστέες. Τουτέστιν, δεν λήφθηκαν υπ’ όψιν οι προϋποθέσεις άρσης της ευθύνης του φορέα παροχής υπηρεσιών για τα κείμενα που αναρτήθηκαν στο χώρο φιλοξενίας της ιστοσελίδας και καταλογίστηκε στον διαχειριστή αντικειμενική ευθύνη. Αυτή η κρίση είναι όμως άδικη για τον διαχειριστή, ο οποίος καλείται έτσι να ευθύνεται προληπτικά για όλο το περιεχόμενο που φιλοξενεί σαν να το είχε επιλέξει, καλώντας τον να πληρώσει αποζημιώσεις για τα σχόλια αυτά.

Την άδικη αυτή κρίση των κατώτερων δικαστηρίων αναίρεσε ο Άρειος Πάγος, αποδεχόμενος ότι ο διαχειριστής και ιδιοκτήτης της ιστοσελίδας δεν μπορεί να ευθύνεται προληπτικά για τις πληροφορίες των ενδιαφερόμενων, αλλά μόνον εάν έχει γνώση των παράνομων (συκοφαντικών) πληροφοριών και δεν τις αποσύρει άμεσα.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.

 

 

Ομολογία δικαστική ή εξώδικη

Αποδεικτική δύναμη ομολογίας

Η υπ’ αριθμ. 691/2017 απόφαση του Β1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου θέτει το ενδιαφέρον ζήτημα της δικαστικής ομολογίας, που εμπίπτει στο πλαίσιο της πολιτικής δίκης. Συγκεκριμένα προσδιορίζει πότε αυτή αποτελεί πλήρη απόδειξη και πότε εκτιμάται ελεύθερα από το εκάστοτε δικαστήριο.

Ο Άρειος Πάγος ξεκίνησε το σκεπτικό του από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 335 και 352 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, από τις οποίες διατάξεις προκύπτει ότι δικαστική ομολογία που συνιστά πλήρη απόδειξη για το δικαστήριο είναι η περίπτωση όπου ο διάδικος επικαλείται επιζήμιο για τον ίδιο γεγονός, που αφορά αμέσως το αντικείμενο της δίκης, και γίνεται ενώπιον του δικαστηρίου που δικάζει την υπόθεση, γραπτώς ή προφορικώς. Οποιαδήποτε άλλη ομολογία θεωρείται εξώδικη και εκτιμάται ελεύθερα από το δικαστήριο, ακόμη κι αν αυτή έγινε ενώπιον άλλου δικαστηρίου από το δικάζον. Η δικαστική ομολογία, είναι ουσιαστικά η -με μονομερή πράξη που απευθύνεται στο δικαστήριο- παραδοχή ενός κρίσιμου γεγονότος από τον αντίδικο εκείνου που φέρει το σχετικό βάρος απόδειξης και πρέπει να γίνεται με πρόθεση του εν λόγω διαδίκου να αναγνωριστεί το επιβλαβές αυτό γεγονός.

Η κρίση του Αρείου Πάγου αφορούσε αίτηση αναίρεσης, μόνος λόγος της οποίας ήταν η αποδιδόμενη στο Εφετείο πλημμέλεια περί της μη λήψης υπ’ όψιν της ομολογίας του εναγομένου (κι έπειτα αναιρεσιβαλλομένου) περί κατάρτισης σύμβασης μεσιτείας με την αναιρεσείουσα. Ο λόγος αυτός απορρίφθηκε, όμως, ως αβάσιμος, διότι από τις έγγραφες προτάσεις που επισκοπήθηκαν παραδεκτά προέκυψε ότι ο αναιρεσιβαλλόμενος είχε συνομολογήσει μόνο την υπογραφή μίας εντολής για αγορά πέντε ακινήτων, όχι όμως και του πωληθέντος, η αμοιβή για το οποίο ήταν και το αντικείμενο της εν λόγω δίκης. Άλλωστε, ο πρώτος είχε ρητώς αρνηθεί την συμπερίληψη του ακινήτου αυτού στη σχετική εντολή. Επομένως, η κρίση του Εφετείου περί τη μη ομολογία της μεταξύ των αντιδίκων σύναψης σύμβασης μεσιτείας δεν ήταν πλημμελής και δεν υπάρχει λόγος αναίρεσης.

Ως εκ τούτου, η εντολή την οποία συνομολόγησε ο αντίδικος της αναιρεσείουσας δεν μπορεί να θεωρηθεί ως δικαστική ομολογία και η μη λήψη του υπ’ όψιν από το δικαστήριο δεν στοιχειοθετεί λόγο αναίρεσης. Επρόκειτο πάντως για μία ευκαιρία για τον Άρειο Πάγο να προσδιορίσει ένα δικονομικό ζήτημα με μεγάλο ενδιαφέρον.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894 και 6932 455478.

 

 

Κακούργημα- όχι στη μετατροπή ποινής κάθειρξης

Απαγορεύει τη μετατροπή ποινής κάθειρξης σε χρηματική η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου

Εντός του 2017, απασχόλησε δύο φορές τον Άρειο Πάγο το ζήτημα της μετατροπής της ποινής κάθειρξης μέχρι 5 ετών σε χρηματική. Με την πρώτη, υπ’ αριθμ. 130/2017 απόφασή του, το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, είχε κρίνει ότι η ποινή αυτή μπορούσε να μετατραπεί σε χρηματική, όπως έκρινε έπειτα και με την υπ’ αριθμ. 723/2017, αλλά με οριακή πλειοψηφία 3-2, με αποτέλεσμα την αναγκαστική παραπομπή του ζητήματος στην Ολομέλεια του δικαστηρίου, για οριστική του επίλυση. Σημειωτέον ότι το ζήτημα αφορά ουσιαστικά την πρώτη παράγραφο του άρθρου 82 του Ποινικού Κώδικα, ο οποίος προβλέπει ότι η περιοριστική της ελευθερίας ποινή που είναι μεγαλύτερη από δύο έτη και δεν υπερβαίνει τα πέντε μετατρέπεται σε χρηματική ποινή.

Το ζήτημα τελικώς επιλύθηκε με την υπ’ αριθμ. 6/20.12.2017 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου,  καταλήγοντας σε συμπέρασμα αντίθετο με τις προηγούμενες δύο αποφάσεις των Ποινικών Τμημάτων, καθώς έκρινε ότι η ποινή καθείρξεως των πέντε ετών δεν μπορεί να μετατραπεί σε χρηματική. Στην απόφασή του αυτή, το ανώτατο δικαστήριο διέγνωσε μία σαφώς διακριτή, ποιοτική διαφορά μεταξύ της πενταετούς φυλάκισης και της πενταετούς καθείρξεως, το οποίο καθίσταται πρόδηλο κι από την αντίστοιχη διαφορά στις συνέπειες που επιφέρει η καθεμία στον καταδικασθέντα (π.χ. αποστέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, παραγραφή κ.α.). Επιπροσθέτως, οι παράγραφοι 2 και 3 του άρθρου 82 κάνουν λόγο για μετατροπή ημερών κράτησης και φυλάκισης, χωρίς αναφορά ρητώς σε ημέρες «καθείρξεως», παράλειψη που ο Άρειος Πάγος κρίνει ότι ήταν ηθελημένη από το νομοθέτη κι όχι τυχαία.

Προς επίρρωση δε του επιχειρήματος αυτού, η απόφαση επικαλείται σειρά νομοθετημάτων που ταυτίζουν ουσιαστικά τον όρο «στερητική» ή «περιοριστική» της ελευθερίας ποινή με τη φυλάκιση, καθώς αφορούν περιπτώσεις που τιμωρούνται μόνον με φυλάκιση, όχι όμως και με κάθειρξη. Άλλωστε, αν ο νομοθέτης ήθελε να συμπεριλάβει και τις ποινές καθείρξεως στους μηχανισμούς μετατροπής -οι οποίοι κατά κανόνα έχουν χαρακτήρα ρυθμιστικό του ολοένα αυξανόμενου αριθμού του σωφρονιστικού πληθυσμό, αλλά και προωθούν σύγχρονες σωφρονιστικές αντιλήψεις- θα το έκανε ρητώς και δεν θα το άφηνε να συνάγεται έμμεσα και ερμηνευτικά. Απορρίπτει δε και το επιχείρημα ότι μπορεί να συναχθεί το επιτρεπτό της μετατρεψιμότητας σε χρηματική και της ποινής πενταετούς καθείρξεως από τη διάταξη του άρθρου 83 στοιχεία Β΄ και Γ΄, όπου δίδεται η δυνατότητα καταγνώσεως λόγω ελαφρυντικών ποινής φυλάκισης για κακουργηματική πράξη, καθώς αυτή μπορεί να μετατραπεί σε χρηματική, εφ’ όσον δεν το απαγορεύει ρητώς ο νόμος (π.χ. για το κακούργημα της εμπορίας ναρκωτικών).

Επομένως, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, αντίθετο από τις δύο προηγούμενες αποφάσεις του Ποινικού του Τμήματος είναι ότι η πενταετής ποινή καθείρξεως δεν μπορεί να μετατραπεί σε χρηματική, όπως προβλέπεται για τη φυλάκιση και τούτο απορρέει τόσο από το γράμμα του νόμου όσο και από το πνεύμα των διατάξεων, όμως η κρίση αυτή αποτελεί και την οριστική διευθέτηση του ζητήματος, προερχόμενη από την Ολομέλεια.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.

 

 

 

Άρση απορρήτου επικοινωνιών-αποδεικτικό μέσο

Σύμφωνα με την πρόσφατη και υπ’ αριθμ. 2/2017 γνωμοδότηση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, η οποία απαντά ουσιαστικά σε ερώτημα που της τέθηκε από το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, ερευνάται το ζήτημα εάν είναι επιτρεπτή κατά το νόμο η χρήση ως αποδεικτικού μέσου στα πλαίσια πειθαρχικής διαδικασίας, το περιεχόμενο και τα δεδομένα επικοινωνίας που προέρχονται από την άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών επικοινωνιών.

Το πρώτον, όπως αναφέρει η γνωμοδότηση, τα στοιχεία που αποκτώνται κατόπιν της απόφασης περί άρσης του απορρήτου μπορούν να ληφθούν υπ’ όψιν μόνο για την ίδια ποινική, διοικητική ή πειθαρχική δίκη την οποία αφορά η άρση. Παρά ταύτα, η δικαστική αρχή που εξέδωσε την απόφαση περί άρσης δύναται, με νεώτερη και αιτιολογημένη διάταξή της, να επιτρέψει τη χρήση των στοιχείων αυτών, εάν μπορούν να χρησιμεύσουν για τη διακρίβωση άλλου, ιδιαίτερα σοβαρού εγκλήματος, όπως προβλέπονται στο άρθρο 4 παρ. 1 του Ν. 2225/1994, καθώς και για την υπεράσπιση κατηγορουμένου σε ποινική δίκη για πλημμέλημα ή κακούργημα.

Όπως φαίνεται, δηλαδή, το απόλυτα απαραβίαστο του απορρήτου της επικοινωνίας και η απόλυτη απαγόρευση της αποδεικτικής χρήσης κι αξιοποίησης των στοιχείων που αποκτήθηκαν από την άρση του απαραβίαστου της συνταγματικώς προστατευμένης ελεύθερης επικοινωνίας, κάμπτεται τελικώς από τις διατάξεις του Ν. 2225/1994, αν και σε συγκεκριμένες μόνον περιπτώσεις, όπως για ζητήματα εθνικής ασφάλειας, για τη διακρίβωση τέλεσης σοβαρών εγκλημάτων, διακεκριμένων περιπτώσεων δηλαδή, και πάντοτε με τις εγγυήσεις της δικαστικής εξουσίας, η οποία κρίνει και αιτιολογημένα αποφασίζει τη συνδρομή των προϋποθέσεων για τις εξαιρετικές αυτές περιπτώσεις.

Κατά τα λοιπά, τα στοιχεία της επικοινωνίας δεν επιτρέπεται να αξιοποιηθούν αποδεικτικά σε άλλη ποινική, πολιτική, διοικητική ή πειθαρχική δίκη, για σκοπό δηλαδή διαφορετικό από αυτόν για τον οποίο ουσιαστικά δόθηκε η άδεια για την άρση του απαραβίαστου της επικοινωνίας. Μόνη περίπτωση χρήσης των αποκαλούμενων «τυχαίων ευρημάτων» είναι όταν ο σκοπός της αξιοποίησης δεν είναι διαφορετικός από αυτόν για τον οποίο διατάχθηκε η άρση του απορρήτου, οπότε είναι δυνατή η χρήση τους και σε άλλη δίκη, όχι μόνο ποινική, αλλά και πειθαρχική, καθώς και σε άλλες διαδικασίες, εφ’ όσον έχει προηγηθεί αιτιολογημένη κρίση της δικαστικής αρχής.

Ο Ν. 2225/1994 παρουσιάζεται, εν προκειμένω, ως νομικό παρακολούθημα της διάταξης του άρθρου 19 του Συντάγματος που προβλέπει το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης κι επικοινωνίας, το οποίο ορίζεται ως απόλυτα απαραβίαστο, παράλληλα όμως τίθεται και η επιφύλαξη ότι «νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων».

 

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.

 

 

Αποφάσεις υπερχρεωμένων νοικοκυριών

Αποφάσεις του Δικηγορικού μας Γραφείου

Υπ’ αρ. 1130/Φ2325/2014 Απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών

«Ανάσα» ανακούφισης για το ζευγάρι των αιτούντων και τα δύο τους τέκνα, οι οποίοι είχαν λάβει από κοινού δύο στεγαστικά δάνεια και ένα καταναλωτικό, και έχουν συνολική οφειλή κάτι περισσότερο από 145.000 ευρώ από κοινού, ενώ βρέθηκαν στην ανεργία αμφότεροι, μη δυνάμενοι να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.

Αφενός, πετύχαμε ώστε το αίτημά μας για περίοδο χάριτος, δηλαδή μηδενικές καταβολές για δύο έτη, να γίνει δεκτό, αφετέρου προσδιορίσθηκε ήδη με την απόφαση αυτή το ανώτατο όριο ποσού επί του οποίου θα υπολογιστούν οι καταβολές των αιτούντων μετά την επανασυζήτηση της αίτησής τους δύο χρόνια αργότερα. Και μάλιστα,  για τον καθένα ξεχωριστά το ποσό αυτό είναι 24.700 ευρώ περίπου, ποσό που αποτελεί μόλις το 17% !! του συνολικού τους χρέους. Δηλαδή έγινε ένα «κούρεμα» της τάξης του 83%!! για τον καθένα ξεχωριστά, προκειμένου να απαλλαγούν από τα χρέη τους και να διασώσουν την μοναδική ακίνητη περιουσία τους, δηλαδή την πρώτη κατοικία τους με αποθήκη και πάρκιν, καθώς και ένα Ι.Χ. αυτοκίνητο για τις αναγκαίες μετακινήσεις τους. Επίσης, στην αιτούσα «χαρίστηκε» το ποσό που έχει εισπράξει ως επιδικασθείσες οφειλόμενες αποδοχές άκυρης απόλυσης από την τελευταία εργοδότρια εταιρία της, περί τις 15.000 ευρώ.

Το εισόδημά τους είναι πενιχρότατο και άστατο και δύσκολα βιοπορίζονται. Για το λόγο αυτό και το δικαστήριο δεν έκρινε δόλια και καταχρηστική την είσπραξη εκ μέρους της αιτούσας των οφειλόμενων μισθών της, χωρίς να προβεί σε καταβολές προς την πιστώτριά της.

 

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894, 6932455478.