Κουμπί πανικού – Panic button

Σύμφωνα με στοιχεία της Εισαγγελίας, τα καταγγελμένα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας πληθαίνουν μέρα με την ημέρα. Δεν είναι απλά «σημεία των καιρών», αλλά με τις διαστάσεις που έχει λάβει το φαινόμενο και την ενημέρωση από φορείς και κοινωνικές δομές, πολλά είναι πλέον τα θύματα που σπάνε την σιωπή τους και αναζητούν βοήθεια.

               Πρόσφατα η κυβέρνηση κατέθεσε  αιτιολογική της έκθεση στη Βουλή με την οποία συστήνει ένα νέο πρόγραμμα με την επωνυμία  ΚΟΜΒΙΟΝ ΠΑΝΙΚΟΥ (panic botton), το οποίο απευθύνεται στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση πρόκειται για μία εφαρμογή την οποία θα μπορούν να κατεβάσουν τα θύματα στα κινητά τους, μέσω της οποίας θα μπορούν να ειδοποιήσουν την αστυνομία, με ασφάλεια και χωρίς να γίνει αντιληπτό από τον θύτη,  σε περίπτωση που βρίσκονται σε κατάσταση κινδύνου ή απειλής της ζωής τους ή της σωματικής τους ακεραιότητας.

            Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην αιτιολογική έκθεση της Κυβέρνησης θα εφαρμοστεί πιλοτικά μέχρις ότου ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του προγράμματος προκειμένου  να μεταβεί στην καθολική εφαρμογή του. Το πρόγραμμα panic botton απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας που διαμένουν στην Περιφέρεια Αττικής και στην Περιφερειακή Ενότητα της Θεσσαλονίκης, καθώς τα θύματα αυτά είτε εξακολουθούν να συνοικούν με τον δράστη, είτε λόγω της οικογενειακής σχέσης τους, αναγκάζονται να βρίσκονται διαρκώς σε εγγύτητα μαζί του. Για την προστασία των θυμάτων είναι σημαντικό να διευκολύνεται η άμεση και ασφαλής προσβασιμότητά τους σε αστυνομικές αρχές.

            Το «κουμπί πανικού» θεσπίζεται προκειμένου να αποσοβηστεί ένα περιστατικό βίας ή απειλής προς το θύμα. Σε κάθε περίπτωση, στη συνέχεια, το θύμα θα πρέπει να ακολουθήσει τις νόμιμες διαδικασίες προκειμένου να διασφαλίσει ότι δεν θα βρεθεί αντιμέτωπο με περιστατικό βίαιης συμπεριφοράς, «σταματώντας» τον δράστη το πρώτον με την υποβολή έγκλησης σε κάποιο αστυνομικό τμήμα και στη συνέχεια με την εκκίνηση διαδικασίας  ασφαλιστικών μέτρων για να διασφαλιστεί η προστασία του θύματος από ενδεχόμενη μελλοντική επίθεση του δράστη.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο για ζητήματα ενδοοικογενειακής βίας στα τηλ: 210 8811903 και 6932455478.

 

Το ποινικό μητρώο είναι το σύστημα καταγραφής ποινών για τις οποίες έχει καταδικαστεί ένα άτομο. Είναι στην ουσία ένα αρχείο που τηρεί το κράτος για τους πολίτες που καταδικάστηκαν από τα ελληνικά ποινικά δικαστήρια. Το αντίγραφο ποινικού μητρώου αποτελεί ένα από τα πιστοποιητικά που συχνά ζητείται από υπηρεσίες αλλά και εργοδότες. Αν, παραδείγματος χάριν, κάποιος επιδιώξει τον διορισμό του σε κάποια θέση του δημοσίου τομέα ή θέλει να ανοίξει κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος ή επιθυμεί να λάβει μέρος σε δημόσιους διαγωνισμούς, είναι σίγουρο ότι θα του ζητηθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες αντίγραφο του ποινικού του μητρώου. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και στην περίπτωση που ένα πρόσωπο θέλει να αποκτήσει ελληνική ιθαγένεια ή να εκδώσει άδεια εργασίας όντας αλλοδαπός, ή ακόμα και να ζητήσει την χορήγηση άδειας χρήσης όπλου ή κυνηγιού, μεταξύ άλλων περιπτώσεων.

Οι υπηρεσίες που τηρούν ποινικό μητρώο εκδίδουν δύο ειδών αντίγραφα στα ενδιαφερόμενα άτομα και φορείς:

• το αντίγραφο ποινικού μητρώου δικαστικής χρήσης, στο οποίο καταχωρίζεται το περιεχόμενο όλων των δελτίων ποινικού μητρώου εκτός από εκείνα που έχουν παύσει να ισχύουν. Τα ποινικά μητρώα δικαστικής χρήσης, σύμφωνα με το άρθρο 572 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, χορηγούνται σε συγκεκριμένα πρόσωπα και φορείς, όπως είναι ο εισαγγελέας, ο τακτικός ανακριτής, οι διευθυντές φυλακών, δημόσιες υπηρεσίες, αλλοδαπές πρεσβείες ή προξενεία, για το διορισμό δικαστικών λειτουργών, εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων κλπ,
• και, το αντίγραφο ποινικού μητρώου γενικής χρήσης, το οποίο εκδίδεται κατόπιν αίτησης του πολίτη τον οποίον αφορούν για κάθε νόμιμη χρήση. Σύμφωνα με το άρθρο 571 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, στο αντίγραφο γενικής χρήσης καταχωρίζεται το περιεχόμενο όλων των δελτίων ποινικού μητρώου, των οποίων η ισχύς δεν έχει παύσει, εκτός από εκείνα:

α) που αναγράφουν χρηματική ποινή ή παροχή κοινωφελούς εργασίας ή ποινή φυλάκισης έως έξι μήνες, μετά την πάροδο τριών ετών,

β) που αναγράφουν ποινή φυλάκισης πέραν των έξι μηνών ή ποινή περιορισμού σε ψυχιατρικό κατάστημα, μετά την πάροδο οκτώ ετών,

γ) που αναγράφουν κάθειρξη, μετά την πάροδο είκοσι ετών.

Οι παραπάνω προθεσμίες αρχίζουν από την έκτιση της ποινής, ενώ αν στο μεταξύ επήλθε νέα καταδίκη για πλημμέλημα ή κακούργημα, οι προθεσμίες αυτές αρχίζουν από την απότιση της νέας ποινής.

Η ποινή θεωρείται ότι εκτίθηκε και στις περιπτώσεις α) που μετατράπηκε σε χρηματική ποινή, από την ημέρα καταβολής του ποσού της μετατροπής, β) που χαρίστηκε, από την ημερομηνία έκδοσης του αντίστοιχου προεδρικού διατάγματος, γ) που χορηγήθηκε απόλυση, από την επιτυχή πάροδο του χρόνου δοκιμασίας. Αν δε, η καταδικαστική απόφαση δεν εκτελέστηκε, οι εν λόγω προθεσμίες αρχίζουν από την παραγραφή της.

Κατ’ εξαίρεση, όταν πρόκειται για πρώτη καταδίκη του ατόμου ή για καταδίκη που αφορά: α) έγκλημα από αμέλεια ή β) έγκλημα με δόλο, για το οποίο ο νόμος απειλεί ποινή φυλάκισης μέχρι ένα έτος ή χρηματική ποινή, οι  ανωτέρω προθεσμίες μπορούν να συντμηθούν στο μισό, με διάταξη του αρμόδιου εισαγγελέα πλημμελειοδικών, ύστερα από αίτηση του ενδιαφερομένου. Η σύντμηση παρέχεται, αν υπάρχει προσδοκία έντιμου βίου στο μέλλον.

Ακόμη, σύμφωνα με το άρθρο 573 παρ. 1 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, τα δελτία ποινικού μητρώου παύουν να ισχύουν και αποκλείεται η χρησιμοποίησή τους για οποιοδήποτε σκοπό στις ακόλουθες μόνο περιπτώσεις:

α) όταν το πρόσωπο το οποίο αφορά η εγγραφή πεθάνει ή συμπληρώσει το 80ο έτος της ηλικίας του,

β) όταν η απόφαση, για την οποία έχει συνταχθεί δελτίο ποινικού μητρώου, ακυρωθεί με αμετάκλητη δικαστική απόφαση ή η πράξη αμνηστευθεί ή απονεμηθεί χάρη με ολική άρση των συνεπειών κατ’ άρθρο 47 παρ. 2 του Συντάγματος, ή με ρητή διάταξη μεταγενέστερου νόμου, η πράξη παύει να είναι αξιόποινη ή για οιονδήποτε λόγο επέλθει οριστική παύση της ποινικής δίωξης,

γ) αν με την καταδικαστική απόφαση για την οποία έχει συνταχθεί δελτίο ποινικού μητρώου χορηγήθηκε αναστολή εκτέλεσης της ποινής, σύμφωνα με το άρθρο 99 ΠΚ, μετά την πάροδο πέντε ετών από τη λήξη του χρονικού διαστήματος της αναστολής, εφ’ όσον η αναστολή δεν έχει αρθεί ή ανακληθεί,

δ) αν το δελτίο έχει συνταχθεί μετά από απόφαση που επιβάλλει σε ανήλικο ποινή περιορισμού σε σωφρονιστικό κατάστημα, πέντε έτη μετά την απότιση της ποινής με οποιοδήποτε τρόπο, εφόσον ο ελάχιστος χρόνος περιορισμού που έχει επιβληθεί δεν υπερβαίνει το έτος, και οκτώ έτη αν υπερβαίνει το έτος, εκτός αν στο διάστημα αυτό επέλθει νέα καταδίκη. Σε περίπτωση απόλυσης υπό όρους από το σωφρονιστικό κατάστημα, η πιο πάνω πενταετία ή οκταετία αρχίζει από τη συμπλήρωση του χρόνου δοκιμασίας,

ε) αν με την καταδικαστική απόφαση επιβλήθηκε χρηματική ποινή ή παροχή κοινωφελούς εργασίας ή ποινή φυλάκισης μέχρι ένα μήνα, για αδίκημα εκ δόλου ή δύο μήνες για αδίκημα εξ αμελείας, μετά την πάροδο δέκα ετών από την απότιση της ποινής με οποιονδήποτε τρόπο, εφόσον ο υπαίτιος δεν έχει καταδικαστεί πάλι για κακούργημα ή πλημμέλημα.

Τέλος, το άρθρο 575 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας δίνει τη δυνατότητα για αμφισβήτηση και διόρθωση τυχόν εσφαλμένων εγγραφών στο ποινικό μητρώο (που μπορεί να αφορούν είτε στα στοιχεία της ποινής είτε στα στοιχεία της ταυτότητας του προσώπου που αφορά το δελτίο) ύστερα από αίτηση του ενδιαφερομένου ή του εισαγγελέα πλημμελειοδικών.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο ποινικού δικαίου στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

 

Καταδίκη σε αποζημίωση λόγω εμβολιασμού

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ΣΕ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΛΟΓΩ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ

            Με την εξαιρετικά σημαντική υπ’ αριθμ. 1390/2022 απόφασή του, το Τριμελές Διοικ. Εφετείο Αθηνών αναγνώρισε την υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου να αποζημιώσει ιδιώτη λόγω θανάτου του ανηλίκου τέκνου της στο πλαίσιο του προγράμματος υποχρεωτικού εμβολιασμού των ανηλίκων.

            Ειδικότερα, όπως διαπίστωσε το Τριμελές Διοικ. Εφετείο Αθηνών, το οποίο επιλήφθηκε μίας πραγματικά δύσκολης – κι ομολογουμένως τραγικής – υπόθεσης, από τη μία πλευρά, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός των ανηλίκων είναι θεμιτός, καθώς ακολουθεί τα τρέχοντα επιστημονικά δεδομένα και αποσκοπεί στο Δημόσιο Συμφέρον, και συγκεκριμένα στην προστασία της Δημόσιας Υγείας, που συνίσταται στην αποφυγή της διασποράς των ασθενειών από τις οποίες προστατεύουν τα εμβόλια (εν προκειμένω της ιλαράς). Κατά τούτο, αποτελεί θεμιτό περιορισμό του ατομικού δικαιώματος στην υγεία και δεν αντίκειται στο άρθρο 5 του Συντάγματος περί ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας των πολιτών.

            Εν προκειμένω, στην επίμαχη περίπτωση, όμως, στο πλαίσιο του υποχρεωτικού εμβολιασμού ανηλίκου με τη δεύτερη δόση του εμβολίου κατά της ιλαράς, το ανήλικο ήλθε σε επαφή με τη νόσο και εμφάνισε σοβαρές επιπλοκές εξαιρετικής σπανιότητας, με αποτέλεσμα να αποβιώσει (αντί της ολοκλήρωσης της ανοσοποίησης του ανηλίκου).

            Τούτο, όπως έκρινε το Δικαστήριο, υπερβαίνει τη θυσία και την υποχρέωση συνεισφοράς στα δημόσια βάρη κατ’ άρθρ. 4 παρ. 5 του Συντάγματος, την οποία οφείλουν να υφίστανται οι πολίτες στο πλαίσιο της διασφάλισης του Δημοσίου Συμφέροντος και συγκεκριμένα της Δημόσιας Υγείας, καθώς η βλάβη που επήλθε στην υγεία της ανήλικης κρίθηκε υπέρμετρη κι είχε μη αναστρέψιμο χαρακτήρα.

            Επομένως, το Ελληνικό Δημόσιο, έκρινε το Δικαστήριο, ενέχεται σε αποζημίωση, για την αποκατάσταση της ισότητας στα δημόσια βάρη, η οποία εν προκειμένω διαταράχθηκε από την υπέρμετρη βλάβη που υπέστη η υγεία της ανήλικης, το ύψος δε της χρηματικής ικανοποίησης της ηθικής βλάβης προσδιορίστηκε στο ποσό των διακοσίων χιλιάδων (200.000) ευρώ.

            Με τη συγκεκριμένη απόφαση αναθερμαίνεται η συζήτηση για τα όρια μεταξύ της διασφάλισης του Δημοσίου Συμφέροντος από το Ελληνικό Δημόσιο και της θυσίας την οποία καλούνται να υποστούν, κατά περίπτωση, οι πολίτες, στο πλαίσιο αυτό – σε μία περίοδο δε που το ζήτημα παραμένει σε μεγάλο βαθμό στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης. Μολονότι η συγκεκριμένη περίπτωση ανήκει στα όρια της στατιστικής απιθανότητας, γεγονός που την καθιστά τόσο περισσότερο τραγική, δεικνύει και αποδεικνύει ότι όσο θεμιτή κι αν είναι η προσπάθεια του Δημοσίου να διασφαλίσει τη Δημόσια Υγεία, τούτο δεν μπορεί να γίνεται σε βάρος της υγείας των πολιτών του κι, εάν η ζημία που οι τελευταίοι υφίστανται έχει μεγάλη βαρύτητα, το Ελληνικό Δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο για αποζημιώσεις κι ιατρικά σφάλματα στα τηλ: 2108811903, 6932455478.

Αποζημίωση, Ελληνικό Δημόσιο, δημόσιο συμφέρον, δημόσια υγεία, εμβόλια, υποχρεωτικός εμβολιασμός, εμβόλιο, covid, covid 19, κορωνοϊός, κορωναϊός, χρηματική, ικανοποίηση, αποζημιωση, ζημιά, βάρη, ζημία, ελεύθερη, ανάπτυξη, προσωπικότητας, θυσία, asfalistika metra, efesh, εφεση, Ειρηνοδικείο, Πρωτοδικείο, συμβολαιογράφος, dikhgoro, dikigoros, δικηγόρο, δικηγορικα, γραφεία, δικηγόρος, δικηγόροι, Αθήνα,  Yperxreomena noikokyria, νοικοκυρια, νοικοκυριά, υπερχρεωμένα νοικοκυριά, δάνεια, κατσέλη, νόμος κατσέλη, Νέος Νόμος Κατσέλη, Neos Nomos Katseli, εξωδικαστικός συμβιβασμός με τράπεζες, υπερχρεωμένα νοικοκυριά, νόμος Κατσέλη, δικηγόρος για υπερχρεωμένα νοικοκυριά, έφεση, ενστάσεις τραπεζών, μη εξυπηρετούμενα δάνεια, ρύθμιση, στεγαστικά δάνεια, καταναλωτικά δάνεια, αγροτικά δάνεια, κόκκινα δάνεια επιχειρήσεων, κόκκινα δάνεια και εισπρακτικές εταιρείες, διαπιστευμένοι διαμεσολαβητές για κόκκινα δάνεια, εγγυητές σε μη εξυπηρετούμενο δάνειο, διαταγές πληρωμής από τράπεζα σε ιδιώτη, επίδοση, παραγραφή, κατάσχεση, συστημικές τράπεζες, πλειστηριασμοί ακινήτων από τράπεζα, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, διαδικασία, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, πλειστηριασμοί από εφορία,

 

ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ (REVENGE PORN):

ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΩΣ ΑΥΤΟΤΕΛΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ

            Ήδη σε προηγούμενο άρθρο μας, είχαμε τονίσει την αδήριτη ανάγκη για κάλυψη αυτού του πραγματικού νομοθετικού κενού αναφορικά με την εκδικητική πορνογραφία. Η υπόθεση του γνωστού τηλεπαρουσιαστή Στάθη Παναγιωτόπουλου υπήρξε η αφορμή όχι μόνον να συζητηθεί πιο ανοιχτά το ζήτημα της εκδικητικής πορνογραφίας, αλλά και να εμπεδωθεί στην κοινωνία – και στον Έλληνα Νομοθέτη – η πραγματική διάσταση του προβλήματος αυτού, ότι δηλαδή δεν πρόκειται απλώς για μερικές μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά για ένα «φαινόμενο» με επιδημικές διαστάσεις, το οποίο ο Νομοθέτης του παρελθόντος δεν (θα μπορούσε να) είχε προβλέψει, καθώς η εκδικητική πορνογραφία είναι υποπροϊόν μίας τεχνολογικής ανάπτυξης που ξεπέρασε την ελληνική νομοθεσία.

            Το νομοθετικό κενό άλλωστε διέγνωσε και ο Άρειος Πάγος, κρίνοντας επί της συγκεκριμένης υπόθεσης, πραγματοποιώντας μία πραγματική «νομική ακροβασία» ώστε το ποινικό αδίκημα να διωχθεί με την αληθή του βαρύτητα, ως κακούργημα.

            Εν όψει τούτων, ήταν δέσμευση του Υπουργείου Δικαιοσύνης το κενό αυτό να καλυφθεί νομοθετικά, ευθέως, για την βέλτιστη δυνατή προστασία των θυμάτων. Η εκπλήρωση της υπόσχεσης αυτής έρχεται με τροπολογία «της τελευταίας στιγμής» σε νομοσχέδιο για την «Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/713 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Απριλίου 2019 για την καταπολέμηση της απάτης και της πλαστογραφίας μέσων πληρωμής πλην των μετρητών και την αντικατάσταση της απόφασης-πλαίσιο 2001/413/ΔΕΥ του Συμβουλίου», που κατατέθηκε στη Βουλή των Ελλήνων την Παρασκευή, 10 Ιουνίου 2022.

            Σύμφωνα με τη νέα διάταξη, κωδικοποιείται το άρθρο 346 του Ποινικού Κώδικα, το περιεχόμενο του οποίου έχει ως εξής:

«Άρθρο 346

Προσβολές της γενετήσιας ζωής

1. Όποιος χωρίς δικαίωμα κοινολογεί σε τρίτο πρόσωπο ή αναρτά σε κοινή θέα, πραγματική, αλλοιωμένη ή σχεδιασμένη εικόνα ή κάθε είδους οπτικό ή οπτικοακουστικό υλικό, στο οποίο αποτυπώνεται μη δημόσια πράξη άλλου που αφορά στη γενετήσια ζωή του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και χρηματική ποινή.

2. Όποιος απειλεί άλλον ότι θα τελέσει τις πράξεις της παρ. 1 τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους. Αν ο υπαίτιος της πράξης του προηγούμενου εδαφίου εξαναγκάζει άλλον σε πράξη ή παράλειψη ή ανοχή για την οποία αυτός δεν έχει υποχρέωση, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο (2) ετών.

3. Με κάθειρξη έως οκτώ (8) έτη και χρηματική ποινή τιμωρείται η πράξη της παρ. 1 αν τελείται:

α. με ανάρτηση στο διαδίκτυο ή σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης με αόριστο αριθμό αποδεκτών,

β. από ενήλικο και αφορά σε ανήλικο,

γ. σε βάρος νυν ή πρώην συζύγου ή συντρόφου του υπαιτίου ή σε βάρος προσώπου που συνοικεί με αυτόν ή έχει μαζί του σχέση εργασίας ή υπηρεσίας ή βρίσκεται υπό την επιμέλεια ή την προστασία του ή δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του,

δ. με σκοπό να προσπορίσει ο υπαίτιος στον εαυτό του ή σε άλλον περιουσιακό όφελος.

4. Αν κάποια από τις πράξεις των προηγούμενων παραγράφων οδήγησε το θύμα σε απόπειρα αυτοκτονίας επιβάλλεται κάθειρξη και χρηματική ποινή. Αν η πράξη του προηγούμενου εδαφίου οδήγησε στο θάνατο επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών και χρηματική ποινή.»

Προκύπτει, από τα ανωτέρω, ότι η εκδικητική πορνογραφία θεσπίζεται ως αυτοτελές αδίκημα, από πλημμέλημα έως και κακούργημα. Οι κακουργηματικές μορφές του αδικήματος αφορούν τις περιπτώσεις: α. που ο δράστης αναρτά το υλικό στο διαδίκτυο,  β. που αφορούν ανήλικο, γ. που αφορούν ιδιαίτερη σχέση του δράστη με το θύμα (συζυγική, συντροφική, εργασίας, υπηρεσίας, επιμέλειας κα.) και δ. που ο δράστης αποσκοπεί να προσπορίσει περιουσιακό όφελος.

            Ιδιαίτερη περίπτωση που επισύρει κάθειρξη είναι αυτή που, συνεπεία των ως άνω πράξεων, το θύμα επιχείρησε να αυτοκτονήσει ενώ, αν η απόπειρα οδήγησε το θύμα στο θάνατο, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών.

            Η νομοθετική αυτή παρέμβαση αξιολογείται ήδη θετικά, καθώς ανταποκρίνεται σε ένα πάγιο αίτημα του νομικού κόσμου, αλλά και των θυμάτων της εκδικητικής πορνογραφίας, ενώ ελπίζουμε ότι η εφαρμογή του νόμου θα δικαιώσει τον οπτιμισμό των αρχικών αναλύσεων κι ότι θα αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο στην αποτροπή αλλά και την πάταξη αυτού του δυστυχούς φαινομένου, μακροπρόθεσμα.

Σημειωτέον ότι ο νόμος αυτός θα διασώσει πολλά ανήλικα θύματα – εφήβους ιδίως,  που είναι πιο συχνά εμπλεκόμενοι σε τέτοιες υποθέσεις, όπως έχει δείξει η εμπειρία μας, λόγω του ότι τα social media, Instagram, TikTok, f/b,  βρίθουν από εικόνες και βίντεο σχετικά.

Επίσης, τα θύματα εκτός από τις ποινικές ευθύνες κατά του δράστη μπορούν να διεκδικήσουν και αποζημιώσεις για την έκθεση της ιδιωτικής τους σφαίρας και τις συνέπειες στην προσωπικότητα και την συνέχιση της ζωής τους γενικότερα.

Για περισσότερες πληροφορίες και προσωπικό ραντεβού με εξειδικευμένο δικηγόρο επικοινωνήστε στα τηλ. 210 8811903, 6932455478.

   

 

Προσβολή προσωπικότητας διά εξύβρισης, απειλής κλπ

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΚΑΙ ΑΞΙΩΣΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ

            Καθώς απροσδόκητα μπορεί να υποστούμε προσβλητικές της προσωπικότητας, της τιμής και της υπόληψής μας συμπεριφορές από τρίτους, είναι σκόπιμο να γνωρίζουμε ότι ο νόμος παρέχει την δυνατότητα να κινηθούμε δικαστικά, με ασφαλιστικά μέτρα, αξιώνοντας αφενός για το παρόν την άρση της συμπεριφοράς που μας προσβάλλει, καθώς και για το μέλλον την απαγόρευση επανάληψή της σε βάρος μας, αφετέρου να διεκδικήσουμε ακόμα και χρηματική αποζημίωση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που έχουμε υποστεί.       

Προσβλητική συμπεριφορά μπορεί να συνίσταται σε εξύβριση, σε δυσφήμιση, όταν δηλαδή μεσολαβεί διάδοση ισχυρισμών ή γεγονότων, που μπορεί να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη του παθόντος, αλλά και σε συκοφαντική δυσφήμιση, όταν διαδίδονται ψευδείς ισχυρισμοί ή γεγονότα, κι εκείνος που τα διαδίδει γνωρίζει τον ψευδή τους χαρακτήρα. Επίσης οι προπηλακισμοί, οι απειλές, οι εκβιασμοί, η διασπορά φόβου στο θύμα, είναι ποινικά κολάσιμες συμπεριφορές.

Επίσης, δεδομένου ότι πλέον επικοινωνούμε ιδιαίτερα μέσω των κοινωνικών δικτύων, οι προσβλητικές συμπεριφορές τελούνται και δια του διαδικτύου, «ανοίγοντας» κατά τον τρόπο αυτό σημαντικά το εύρος της δημοσιότητας που μπορεί να λάβει η δυσφήμιση, όπως άλλωστε συμβαίνει και δια του τύπου.  

            Για το λόγο αυτό, στις μέρες μας, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη εποχή, καθίσταται αναγκαίο, να γνωρίζουμε ότι δίνεται η δυνατότητα να κινηθούμε δικαστικά και μάλιστα με άμεσα αποτελέσματα, ασκώντας αίτηση Ασφαλιστικών Μέτρων, προκειμένου να επιτευχθεί άμεση επενέργεια, ήτοι να παύσει η προσβλητική συμπεριφορά (σε όποια μορφή κι αν τελείται), να ληφθούν πιθανώς και περιοριστικά μέτρα για τον θύτη, ώστε το θύμα να απολάβει προστασίας, όπως να τηρείται απόσταση 50 μέτρων από το θύμα, να παύσει κάθε επικοινωνία ηλεκτρονικά ή δια ζώσης κλπ, ενώ αναλόγως της εκάστοτε περίπτωσης μπορεί να ζητηθεί η δημόσια ανάκληση της προσβολής ή η συγγνώμη (κυρίως όταν η προσβολή τελείται δια του τύπου ή δια του διαδικτύου). Σημαντικό είναι να γνωρίζει κανείς πως με την απόφαση των Ασφαλιστικών Μέτρων, ο θύτης απειλείται ακόμα και με χρηματική ποινή ή/και με προσωπική κράτηση σε περίπτωση παραβίασης του περιεχομένου της.  

            Περαιτέρω, δέον να τονιστεί πως εκτός από την αντιμετώπιση αυτή, ομοίως δικαστικά, με αγωγή, μπορεί να διεκδικηθεί και χρηματική αποζημίωση για την ήδη τελεσθείσα ηθική βλάβη που έχει υποστεί ο παθών εξαιτίας της προσβλητικής συμπεριφοράς του δράστη, και της προσβολής της προσωπικότητάς της δια εξυβρίσεως. Ο παθών, δηλαδή, έχει τη δυνατότητα να στραφεί κατά του θύτη καταθέτοντας αγωγή ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων και μάλιστα με πολύ υψηλές προσδοκίες η αγωγή του να γίνει δεκτή εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις.

Άλλωστε, ο νόμος προβλέπει στο άρ. 57 ΑΚ, πως όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του έχει δικαίωμανα απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί αυτή στο μέλλον, ενώ, παράλληλα, η διάταξη αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για αξίωση αποζημίωσης σύμφωνα με τις διατάξεις για τις αδικοπραξίες (914 ΑΚ επ.).Περαιτέρω, κατά το άρ. 59 ΑΚ, ιδίως για τις περιπτώσεις που αναφέρονται στο άρ. 57 ΑΚ, το δικαστήριο με την απόφασή του, μπορεί επιπλέον να καταδικάσει τον υπαίτιο να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη αυτού που έχει προσβληθεί. Η ικανοποίηση μπορεί να είναι οποιασδήποτε φύσεως ζητηθεί, πχ  μπορεί μεταξύ άλλων να είναι η πληρωμή κάποιου χρηματικού ποσού.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Άρειος Πάγος – Απάτη

Κατ΄ εξακολούθηση απάτη

Με αφορμή την συνεκδίκαση αιτήσεων αναίρεσης των εμπλεκομένων σε υπόθεση εξαπάτησης επενδυτών από εταιρεία που παρουσιαζόταν στους τελευταίους ως μεγάλος διεθνής επενδυτικός όμιλος, ο Άρειος Πάγος, με την υπ’ αρ. 550/2021 απόφασή του, προέβη σε ερμηνεία της κατ’ εξακολούθηση τέλεσης της εγκληματικής πράξης της απάτης.

Ειδικότερα, κατά το σκεπτικό του Αρείου Πάγου «προκειμένου περί απάτης, τότε μόνο υπάρχουν περισσότερες πράξεις, που, αν συνδέονται και με την ταυτότητα της απόφασης προς τέλεσή τους, θα αποτελούν κατ’ εξακολούθηση τέλεση αυτής, αν κάθε επιζήμια για τον παθόντα πράξη είναι αποτέλεσμα χωριστής πλάνης του εξαπατηθέντος, που προκλήθηκε από χωριστή απατηλή συμπεριφορά του κατηγορουμένου. Αντίθετα, τελείται μία πράξη απάτης, όταν γίνονται ψευδείς παραστάσεις που επαναλαμβάνονται μέχρις ότου καλλιεργηθεί στο εξαπατηθέν πρόσωπο η επιδιωκόμενη πλάνη, εξαιτίας δε της άπαξ επελθούσας πλάνης, ο εξαπατώμενος προβαίνει σε περισσότερες και σε διαφορετικούς χρόνους (διαδοχικές) επιζήμιες πράξεις.».

Δέον να αναφερθεί ότι «κατ’ εξακολούθηση έγκλημα» είναι εκείνο που, από τη διάταξη του άρθρου 98 του ισχύοντος ΠΚ (που έχει το ίδιο περιεχόμενο με τον προϊσχύσαντα) προκύπτει ότι, τελείται από το ίδιο πρόσωπο και απαρτίζεται από περισσότερες αυτοτελείς ομοειδείς μερικότερες πράξεις, διακρινόμενες χρονικά μεταξύ τους, που προσβάλλουν το ίδιο έννομο αγαθό και κάθε μία περιέχει πλήρη τα στοιχεία ενός και του αυτού εγκλήματος, συνδέονται δε μεταξύ τους με την ταυτότητα της απόφασης για την τέλεσή τους.

Εν προκειμένω, όσοι εκ των κατηγορουμένων «που κηρύχθηκαν ένοχοι για την πράξη της απάτης κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια και κατά τις εκεί αναφερόμενες διακρίσεις, είτε ως συναυτουργοί, είτε ως άμεσοι συνεργοί και για τα αντίστοιχα χρονικά διαστήματα ως προς τις μερικότερες πράξεις της απάτης απεκόμισαν συνολικά όφελος με αντίστοιχη συνολική ζημία των επενδυτών, που υπερβαίνει το ποσό των 5.000.000 δραχμών (ή 15.000 ευρώ και ήδη 30.000 ευρώ), αλλά και το ποσό των 25.000.000 δραχμών (ή 73.000 ευρώ). Πρόκειται δε, για κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια τέλεση, δεδομένου ότι: Οι ανωτέρω επανειλημμένως διέπραξαν το έγκλημα αυτό, σε βάρος ξένης περιουσίας επενδυτών με σκοπό και μόνο τον πορισμό εισοδήματος. Εξάλλου, η υποδομή που είχαν διαμορφώσει, με πρόθεση επανειλημμένης τέλεσης της πράξης, ήταν πρωτοφανής, καθόσον διατηρούσαν πολυτελέστατα γραφεία, μεγάλο αριθμό υπαλλήλων, ασφαλιστικούς πράκτορες σε όλα σχεδόν τα μέρη της Ελλάδος, άγρα πελατών τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, άμεση συνεργασία με αλλοδαπούς (D –H , A ), άριστη γνώση των χρηματοοικονομικών σε Ελληνικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, δυνατότητα πειθούς προς επένδυση ακόμη και των πιο δύσπιστων και έμπειρων επενδυτών, Ελλήνων και ξένων από τα οποία καταδεικνύεται η άριστη οργάνωση που είχαν σε όλα τα επίπεδα, με μοναδικό σκοπό τον παράνομο πλουτισμό τους. Από την επανειλημμένη δε τέλεση της πράξεως αυτής είναι σαφές ότι προκύπτει σταθερή ροπή των δραστών προς διάπραξη του συγκεκριμένου εγκλήματος ως στοιχείο της προσωπικότητάς τους.».

Σε κάθε περίπτωση, η συνδρομή του στοιχείου της «κατ’ εξακολούθησης τέλεσης του εγκλήματος» επιδρά στην επιμέτρηση της ποινής, για την οποία λαμβάνεται υπόψη το όλο περιεχόμενο των μερικότερων πράξεων. Άλλωστε, ο νόμος προβλέπει ότι η αξία του αντικειμένου της πράξης και η περιουσιακή βλάβη ή το περιουσιακό όφελος που προκύπτουν από την κατ’ εξακολούθηση τέλεση του εγκλήματος λαμβάνονται συνολικά υπόψη αν ο δράστης απέβλεπε με τις μερικότερες πράξεις του στο αποτέλεσμα αυτό. Στις περιπτώσεις αυτές, ο ποινικός χαρακτήρας της πράξης προσδιορίζεται με βάση την συνολική αξία του αντικειμένου και την συνολική περιουσιακή βλάβη ή το συνολικό περιουσιακό όφελος που ανάλογα με το έγκλημα επήλθε ή σκοπήθηκε. 

Για περισσότερες πληροφορίες και προσωπικό ραντεβού με εξειδικευμένο δικηγόρο επικοινωνήστε στα τηλ. 210 8811903, 6932455478.

 

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΩΝ ΟΔΗΓΩΝ

            Τις τελευταίες δύο ημέρες, στο πλαίσιο της επέλασης της χιονοκαταιγίδας «ΕΛΠΙΔΑ» από τη Χώρα μας, δημιουργήθηκε μία πραγματικά πρωτοφανής κατάσταση, όπου οδηγοί που διέρχονταν από την Αττική Οδό, ακινητοποιήθηκαν για ώρες κι αποκλείστηκαν εντός αυτής, σε καθεστώς κρύου, χιονιού, δίχως τρόφιμα, νερό και δίχως την έγκαιρη βοήθεια ούτε του Δημοσίου ούτε των παραχωρησιούχων ιδιωτών. Αυτό το πρωτοφανές και καταστρτοφιικκο όμως συμβάν έλαβε χώρα και σε άλλες κεντρικότατες –δημόσιες-  αρτηρίες του οδικού δικτύου όπως στη Λεωφ. Μεσογείων, στην Κατεχάκη, Λεωφ. Μαραθώνος και αλλού. Μία καινοφανής, πραγματικά τραυματική εμπειρία για τους οδηγούς και τους συνεπιβάτες τους, που παρά τις διαβεβαιώσεις τόσο για «ετοιμοπόλεμο» κρατικό μηχανισμό από την Κυβέρνηση όσο και για την εύρυθμη λειτουργία ειδικά της Αττικής Οδού από τους εκπροσώπους της, εκτέθηκαν σε ακραίες καιρικές συνθήκες, με σαφή και ορατό κίνδυνο για τη σωματική τους ακεραιότητα.

            Τα κυβερνητικά «αντανακλαστικά» είχαν ως αποτέλεσμα την ανακοίνωση μίας αποζημίωσης από τον (ιδιωτικό) φορέα της Αττικής Οδού, ύψους 2.000 ευρώ για κάθε αυτοκίνητο που διήλθε και ακινητοποιήθηκε εντός αυτής. Η αποζημίωση βέβαια αυτή αφήνει τελείως εκτός τις περιπτώσεις που οι πολίτες δικαιούνται αποζημίωση από το κράτος για τον εγκλωβισμό τους στα υπόλοιπα σημεία του Λεκανοπεδίου.

Ειδικά όμως σε ότι αφορά την αποζημίωση για την Αττική Οδό  πρέπει να γίνουν ορισμένες επισημάνσεις:

            Πρώτον, η αποζημίωση αυτή έχει προδήλως χαρακτήρα «συμβολικό», καθώς το ποσό που ανακοινώθηκε, διόλου ευκαταφρόνητο βεβαίως από μόνο του, στην πραγματικότητα είναι πολύ κατώτερο από αυτό που θα δικαιούνταν οι οδηγοί, εάν απευθύνονταν στη Δικαιοσύνη για την αποζημίωσή τους για την έκθεσή τους και για την ηθική τους βλάβη (μεταξύ άλλων).

            Δεύτερον, η ανακοίνωση αναφέρεται, προς το παρόν, σε αποζημίωση όχι ανά ιδιώτη που διήλθε κι ακινητοποιήθηκε στην Αττική Οδό, αλλά ανά αυτοκίνητο. Το οποίο σημαίνει ότι σε περίπτωση περισσότερων επιβαινόντων, το ποσό αυτό θα επιμερίζεται σε αυτούς, απομειώνοντας περαιτέρω ένα ήδη συμβολικό ποσό σε ένα πραγματικά ευκαταφρόνητο, ενόψει της ταλαιπωρίας που πράγματι υπέστησαν οι οδηγοί, ποσό.

            Τρίτον, μολονότι η εξαγγελία από την κυβέρνηση αφορά αποζημίωση που θα αφήνει στο ακέραιο τις λοιπές αξιώσεις των οδηγών, υπενθυμίζεται ότι ο φορέας που θα πραγματοποιήσει τις αποζημιώσεις είναι ιδιωτικός. Κι ότι, μέχρι σήμερα, δεν έχουν εξειδικευτεί οι όροι και προϋποθέσεις της αποζημίωσης, που μπορεί να περιορίζουν (σημαντικά) τις αξιώσεις των αναξιοπαθούντων οδηγών. Παράλληλα, δεν είναι καθόλου απίθανο το ποσό αυτό να προσφερθεί τελικώς ως ένας ιδιότυπος εξωδικαστικός συμβιβασμός των οδηγών, που θα προϋποθέτει την παραίτησή τους από λοιπές αξιώσεις αποζημίωσης. Σε αυτό το σημείο, οι δικαιούχοι θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί και οπωσδήποτε να συμβουλευτούν τους ειδικούς νομικούς παραστάτες, προτού προχωρήσουν σε οποιαδήποτε δεσμευτική και περιοριστική των αξιώσεών τους ενέργεια.

            Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, έχει ήδη εκδοθεί σχετική ανακοίνωση από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, με την οποία φυσικά συντασσόμαστε απόλυτα:

«Τις τελευταίες δύο ημέρες, οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου Αττικής και των υπολοίπων περιοχών, που επλήγησαν από την κακοκαιρία, βίωσαν πρωτόγνωρες καταστάσεις, απαράδεκτες για ένα σύγχρονο κράτος που οφείλει να σέβεται και να προστατεύει τους πολίτες του.

»Πέραν των πολιτικών ευθυνών των αρμοδίων φορέων, πρέπει να αναζητηθούν και να αποδοθούν οι ποινικές και αστικές ευθύνες, που αναλογούν.

»Οι πληγέντες πολίτες δικαιούνται πραγματικής και πλήρους αποζημίωσης και ικανοποίησης της ηθικής τους βλάβης. Η οριζόντια και συμβολική παροχή ποσών, στα πλαίσια, προφανώς, της πολιτικής διαχείρισης του προβλήματος δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αποζημιωτική ευθύνη, που υπέχουν τόσο το Δημόσιο και οι ΟΤΑ, όσο και οι ιδιωτικές εταιρίες (π.χ. παραχωρησιούχοι, ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ).

»Ο ΔΣΑ και τα μέλη του θα σταθούν αρωγοί στους πληγέντες.

»Είναι, τέλος, αυτονόητο ότι η Πολιτεία οφείλει να αποκαταστήσει χωρίς χρονοτριβή τα προβλήματα και τις ζημίες που προκλήθηκαν στις δημόσιες υποδομές, ώστε να αποκατασταθεί άμεσα και με ασφάλεια η οικονομική και κοινωνική ζωή.»

Το γεγονός ότι το Δημόσιο δεν εκπροσωπεί ούτε δύναται να καθορίσει τους όρους της αποζημίωσης των πληγέντων οδηγών, είναι πολύ σημαντικό οι δικαιούχοι, προτού προχωρήσουν σε οποιαδήποτε δεσμευτική για τα νόμιμα συμφέροντα και δικαιώματά τους ενέργεια, να απευθυνθούν σε εξειδικευμένους νομικούς συμπαραστάτες, ώστε να εξετάσουν τις εναλλακτικές τους και τις δυνατότητές τους, οι οποίες δεν είναι ούτε ηθικό ούτε δεοντολογικό να εξαντληθούν σε ένα οριζόντιο, συμβολικό ποσό αποζημίωσης, ενόψει της τρομακτικής πραγματικά εμπειρίας που βίωσαν.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με οικονομικά θέματα και ζητήματα αποζημιώσεων καλέστε στο δικηγορικό γραφείο για ραντεβού και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ

ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ;

            Πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο έχει αγγίξει πολλές οικογένειες, όπου ο εμβολιασμός των ανηλίκων τέκνων, ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες, έχει αποτελέσει αγκάθι, όταν οι δύο γονείς, όχι απαραίτητα διαζευγμένοι, διαφωνούν μεταξύ τους ως προς τον εμβολιασμό του τέκνου τους. Σημειώνεται δε ότι σε πολλές περιπτώσεις το ζήτημα του (μη) εμβολιασμού του τέκνου αποδεικνύεται «μήλον της έριδος», οδηγώντας ζεύγη σε διαζύγιο, φαινόμενο που έχει πράγματι παρατηρηθεί τους τελευταίους μήνες.

            Ποιος, όμως, στην πραγματικότητα, αποφασίζει για τον εμβολιασμό του ανηλίκου τέκνου, σε περίπτωση διαφωνίας των γονέων, διαζευγμένων ή και μη.

            Κατ’ αρχήν, η νομοθεσία στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 1516 του Αστικού Κώδικα: «Ο καθένας από τους γονείς επιχειρεί και μόνος του πράξεις αναφερόμενες στην άσκηση της γονικής μέριμνας: 1. Όταν πρόκειται για συνήθεις πράξεις επιμέλειας του προσώπου του τέκνου ή για την τρέχουσα διαχείριση της περιουσίας του ή για πράξεις που έχουν επείγοντα χαρακτήρα. (…)»

            Από την άλλη, ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας αναφέρει στο άρθρο 12 παρ. 2 (βα): «Στην περίπτωση του ανήλικου ασθενή, η συναίνεση δίδεται από αυτούς που ασκούν τη γονική μέριμνα ή επιμέλειά του. (…) Στην περίπτωση της παραγράφου 3 [ειδικές και σοβαρές επεμβάσεις] του άρθρου 11 απαιτείται πάντοτε η συναίνεση των προσώπων που ασκούν τη γονική μέριμνα του ανηλίκου.»

            Πάνω σε αυτό το όχι και ιδιαίτερα σαφές νομοθετικό πλαίσιο, η νομολογία, δηλαδή οι αποφάσεις των δικαστηρίων, έχει καταλήξει στον εξής, αρκετά πρακτικό, κανόνα: οι συνήθεις πράξεις ιατρικού χαρακτήρα σε ανήλικο αποφασίζονται από τον έχοντα επιμέλεια γονέα, ενώ οι ειδικές και σοβαρές πράξεις ιατρικού χαρακτήρα αποφασίζονται από τον έχοντα τη γονική μέριμνα γονέα.

            Το ζήτημα που τίθεται τώρα, είναι εάν ο εμβολιασμός ενός ανηλίκου κατά του Covid-19 θεωρείται συνήθης ιατρική πράξη (όπως κάθε άλλος εμβολιασμός) ή επείγουσα ιατρική πράξη. Δυστυχώς, όπως αναφέρθηκε, ο νόμος δεν είναι ιδιαίτερα σαφής και προφανώς δεν ορίζει ή διακρίνει περιπτωσιολογίες, ενώ είναι ακόμη πολύ νωρίς για τα Δικαστήρια να έχουν σχηματίσει σαφή νομολογία.

            Σε γενικές γραμμές, όμως, μπορούμε να διακρίνουμε τις εξής περιπτώσεις:

            1. Συζευγμένοι Γονείς: Στην περίπτωση αυτή, καθώς αμφότεροι οι γονείς ασκούν και την επιμέλεια και την γονική μέριμνα, η απόφαση για κάθε ιατρική πράξη, συνήθη ή επείγουσα, ανήκει και στους δύο από κοινού. Επομένως, απαιτείται συναπόφαση των δύο γονέων και σε περίπτωση διαφωνίας των γονέων, αρμόδιο να αποφασίσει θα είναι το δικαστήριο. Σημειωτέον, ότι κατ’ αρχήν η ιατρική δεοντολογία επιβάλλει τη συναίνεση των δύο γονέων και δεν αρκείται στην πρωτοβουλία του ενός μόνον.

            2. Διαζευγμένοι Γονείς: Στην περίπτωση αυτή, εάν η επιμέλεια έχει ανατεθεί μόνον στον έναν εκ των δύο γονέων, είναι υποστηρίξιμο ότι, εφ’ όσον ο εμβολιασμός κατά του Covid-19 θεωρηθεί συνήθης ιατρική πράξη (όπως κάθε άλλος εμβολιασμός), την απόφαση μπορεί να λάβει μόνος ο γονέας που διατηρεί την αποκλειστική επιμέλεια. Τούτο, όπως είδαμε ήδη, όμως, ακόμη ερίζεται νομολογιακά, επομένως η ασφαλής οδός παραμένει η δικαστική.

Φυσικά, στο ενδεχόμενο της συνεπιμέλειας, η απόφαση και πάλι ανήκει σε αμφότερους τους γονείς, ομοίως με την πρώτη περίπτωση, οπότε σε περίπτωση διαφωνίας χρειάζεται απόφαση δικαστηρίου.

            Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι το εκάστοτε Δικαστήριο κρίνει πάντοτε με βάση το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου κι όχι βάσει της επιθυμίας του εκάστοτε γονέα βάσει, π.χ. προσωπικών ιδεολογιών και πεποιθήσεων. Τουτέστιν, οι γονείς που απευθύνονται στα Δικαστήρια θα πρέπει να υποστηρίξουν ότι ο (μη) εμβολιασμός του τέκνου τους είναι η βέλτιστη για το συμφέρον του ίδιου του τέκνου επιλογή, καθώς μία γενική κι αόριστη άρνηση με επίκληση απλώς της ιδιότητας του γονέα ως ασκών τη γονική μέριμνα ή την επιμέλεια δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής. Πάντως, από τα πολύ λίγα δείγματα που έχει προσφέρει μέχρι σήμερα η νομική θεωρία και πρακτική σχετικά με το ζήτημα αυτό, φαίνεται πως το έργο του «αρνητή» γονέα που θα επιδιώξει μία δικαστική κρίση για να επιτύχει την απαγόρευση του εμβολιασμού του τέκνου του θα είναι συγκριτικά δυσκολότερο από αυτό του υπέρμαχου του εμβολιασμού γονέα.

            Ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην επίσης παρατηρούμενη συχνά πρακτική του εμβολιασμού ενός ανηλίκου κρυφίως από τον μη συναινούντα πλην ασκούντος την επιμέλεια ή την γονική μέριμνα γονέα και των συνεπειών αυτής. Κατά πρώτον, θα πρέπει να σημειωθεί ότι μία τέτοια ενέργεια δεν είναι θεμιτή νομικά ή και δεοντολογικά, καθώς πρόκειται για παραβίαση του δικαιώματος του έτερου γονέα να συναποφασίζει στις ιατρικές πράξεις που αφορούν το ανήλικο τέκνο του. Εν γένει, ο αποκλεισμός αυτός, για οποιοδήποτε ζήτημα που άπτεται της επιμέλειας και της γονικής μέριμνας του τέκνου εγείρει σαφώς νομικές αξιώσεις υπέρ του έτερου γονέα, ο οποίος μάλιστα δικαιούται να ζητήσει την αφαίρεση της επιμέλειας ή και της γονικής μέριμνας από τον κατά μόνας αποφασίζοντα γονέα, εάν κρίνεται ότι η απόφαση αυτή του ενός γονέα δεν είχε ως γνώμονα το συμφέρον του τέκνου ή έβλαψε αυτό. Το οποίο φυσικά θα πρέπει και να αποδείξει δικαστικά.

            Ισχύει όμως και το αντίστροφο, όπου μία ενδεχόμενη επίμονη άρνηση του ενός γονέα για εμβολιασμό του τέκνου μπορεί να γεννήσει αντίστοιχες αξιώσεις και να θέσει ζήτημα κακής άσκησης επιμέλειας ή και γονικής μέριμνας, ώστε να μπορεί να αξιωθεί η αφαίρεσή τους από τον αρνούμενο γονέα.

            Πάντως, σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η αφαίρεση της επιμέλειας ή της γονικής μέριμνας λόγω κακής άσκησής τους αποτελεί ακραία περίπτωση κι εξάντληση αυστηρότητας εκ μέρους της Δικαιοσύνης, ώστε το ενδεχόμενο τόσο αυστηρών κρίσεων να μην πιθανολογείται με βεβαιότητα.

            Τέλος, έχουν ήδη προκύψει – μεμονωμένες βέβαια – περιπτώσεις όπου ανήλικα άτομα, μετεφηβικής συνήθως ηλικίας, επιθυμούν να εμβολιαστούν, παρά την αντίθετη επιθυμία των γονέων τους. Σε συγκεκριμένη περίπτωση, 14χρονος ανήλικος απευθύνθηκε, με τη βοήθεια του διευθυντή του σχολείου του, στην οικεία αρμόδια Εισαγγελία, η οποία εξέδωσε εισαγγελική παραγγελία που θα επέτρεπε τον κατά μόνας εμβολιασμό του ανηλίκου παρά την άρνηση των γονέων του. Εδώ θα πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι η εισαγγελική αυτή παραγγελία ουδέποτε εκτελέστηκε, καθώς οι γονείς πείσθηκαν να συναινέσουν στον εμβολιασμό του τέκνου τους. Πάντως, ήδη γίνονται διαβήματα από τη νομική θεωρία για να προστατεύονται και να εμβολιάζονται ανήλικα άτομα από την απροθυμία των γονέων τους να τα εμβολιάσουν.

            Φυσικά, το αντίστροφο δεν ισχύει. Τουτέστιν, ένα ανήλικο άτομο, έστω και μετεφηβικής ηλικίας, εάν δεν επιθυμεί να εμβολιαστεί, ενώ οι γονείς του το επιθυμούν, είναι σαφές ότι η απόφαση ανήκει στους γονείς του.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο – διαμεσολαβητή  στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Νόμιμη ή παράνομη η πορνογραφία;

ΜΟΡΦΕΣ ΑΘΕΜΙΤΗΣ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΠΡΟΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

            Σε προηγούμενο άρθρο του Γραφείου μας, αναφορικά με το «Revenge Porn», ήτοι την εκδικητική πορνογραφία, που ως φαινόμενο βρέθηκε και πάλι στο προσκήνιο της καθημερινότητας την τελευταία εβδομάδα, έγινε μνεία στις διάφορες αθέμιτες περιπτώσεις διακίνησης πορνογραφικού υλικού, που δεν εμπίπτουν όμως στην κατηγορία της εκδικητικής πορνογραφίας.

            Εκ προοιμίου, πρέπει να τονιστεί ότι η πορνογραφία, αυτή καθαυτή, σε μία ευνομούμενη και φιλελεύθερη δυτική κοινωνία όπως αυτή της Χώρας μας είναι κατ’ αρχήν νόμιμη. Πολύ περισσότερο, είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη, με την έννοια της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, της ελευθερίας του λόγου και της ελευθερίας της τέχνης. Ανεξαρτήτως της όποιας ηθικής απαξίας μπορεί να αποδίδεται στον πορνογραφικό λόγο από συντηρητικότερες πεποιθήσεις, η σύγχρονη νομική πραγματικότητα οφείλει να προστατεύει την πορνογραφία, είτε πρόκειται για επαγγελματική είτε για ερασιτεχνική απασχόληση, καθώς και το δικαίωμα των εμπλεκομένων μερών να κερδοσκοπούν από αυτήν.

            Βασική προϋπόθεση προς τούτο είναι όμως το πορνογραφικό υλικό να έχει τη συναίνεση όλων των εμπλεκομένων μερών και φυσικά να μην θίγει την δημόσια τάξη. Έτσι, κατωτέρω θα δούμε δύο ακόμη κατηγορίες, πέρα από την εκδικητική πορνογραφία, αθέμιτης διακίνησης πορνογραφικού υλικού.

1. Σεξουαλικός Εκβιασμός (Sextortion)

Η πιο «συγγενική» μορφή της εκδικητικής πορνογραφίας είναι ο σεξουαλικός εκβιασμός (γνωστός κι ως «Sextortion»).

Μέσω συνήθως ψεύτικων προφίλ (fake accounts) σε λογαριασμούς μέσων κοινωνικής δικτύωσης, χρήστες προσεγγίζονται από φαινομενικά αρκετά ελκυστικά πρόσωπα του αυτού ή του αντιθέτου φύλου, κι αφού εκμαιεύσουν την εμπιστοσύνη των χρηστών, αξιώνουν υλικό ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, φωτογραφιών ή βίντεο, το οποίο έχει σεξουαλικό περιεχόμενο. Μόλις όμως αποκτηθεί το υλικό αυτό στην κατοχή του χρήστη του ψεύτικου προφίλ, η κατάσταση αλλάζει άρδην και ο άδολος χρήστης που το έστειλε βρίσκεται στην συγκλονιστικά δυσάρεστη θέση να εκβιάζεται είτε για οικονομικά ανταλλάγματα είτε για σεξουαλικά ανταλλάγματα, όπως παραγωγή πρωτότυπου πορνογραφικού υλικού, υπό την απειλή της ανάρτησης του αρχικού υλικού στο διαδίκτυο. Φυσικά, ο σεξουαλικός εκβιασμός δεν απαιτεί απαραίτητα τη χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αφού και παλαιότερα απαντώνταν ως φαινόμενο, πλην όμως σήμερα, λόγω ακριβώς της αυξημένης χρήσης μέσων κοινωνικής δικτύωσης, έχει ενταθεί σημαντικά.

Προφανώς, η πρόληψη αποτελεί το κύριο μέσο προστασίας των χρηστών, που κατά κανόνα είναι νεαρής ηλικίας, αν και, όπως τονίστηκε και στο προηγούμενο άρθρο, η επανειλημμένη επισήμανση της πρόληψης τείνει, εσφαλμένα, να δημιουργεί την εντύπωση της αναστροφής της απόδοσης ευθύνης στο θύμα αντί του θύτη. Το ευτυχές είναι ότι σε συντριπτική πλειονότητα, οι απειλές τύπου sextortion αποδεικνύονται άνευ αντικρίσματος. Παρά ταύτα, δυστυχώς, από την απόκτηση του υλικού από τον κακόβουλο χρήστη, δεν υπάρχει ουδεμία εγγύηση ότι το υλικό δεν θα αναρτηθεί, ούτε κι ότι φυσικά, ακόμη κι αν κατέβει από τον αρχικό χρήστη, δεν θα παραμείνει, σε κάποια μορφή, στο αχανές διαδίκτυο. Παρά ταύτα, σε γενικές γραμμές, συστήνεται η διακοπή της επικοινωνίας με τον κακόβουλο χρήστη, η διατήρηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου όγκου αποδεικτικών στοιχείων (συνομιλίες και υλικό που ανταλλάχθηκε), η άμεση απεύθυνση στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και η υποβολή μήνυσης κατά παντός υπευθύνου, αλλά και η αναφορά και το μπλοκάρισμα του χρήστη στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, για την προστασία, στο μέτρο του εφικτού, τρίτων ανυποψίαστων χρηστών. Η εξεύρεση των κακόβουλων χρηστών δεν είναι πάντοτε εύκολη, αλλά είναι πάντοτε πιθανή, εφ’ όσον υπάρχει επαρκές αποδεικτικό υλικό και τα αντανακλαστικά είναι άμεσα.

Στο ενδεχόμενο δε της εξεύρεσης του δράστη, εκτός από την ποινική δίωξη που θα του ασκηθεί, κατ’ άρθρ. 385 ή 386 του Π.Κ., κατά περίπτωση, το θύμα διατηρεί όλα τα δικαιώματά του για να αξιώσει την αποζημίωσή του για την ηθική του βλάβη.

• Παιδική Πορνογραφία

Η κατοχή και διακίνηση πορνογραφίας ανηλίκων αποτελεί αναμφισβήτητα την ειδεχθέστερη μορφή διακίνησης –και λήψης-  πορνογραφικού υλικού. Το θλιβερότερο δε είναι το γεγονός ότι κι αυτό το φαινόμενο ακολουθεί το μοτίβο των δύο προηγούμενων σχημάτων, όπου η αλματώδης τεχνολογική ανάπτυξη έχει επιβοηθήσει, ακούσια, με αποτέλεσμα να ενταθεί η σχετική δραστηριότητα παγκοσμίως.

Η διακίνηση έχει παρατηρηθεί ότι λαμβάνει χώρα είτε με κατ’ αρχήν αθώα ηλεκτρονικά μέσα (e–mail) ή μέσω ειδικών πλατφορμών περιορισμένης πρόσβασης ή και μέσω ηλεκτρονικών σελίδων που λειτουργούν στο λεγόμενο «dark web». Κι ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν σχετικά εύκολο να εντοπιστεί το ψηφιακό αποτύπωμα των χρηστών, παρά την όποια ανωνυμία προσφέρει θεωρητικά το διαδίκτυο, μέσω της διεύθυνσης ΙΡ, έχουν αναπτυχθεί τον τελευταίο καιρό μορφές τεχνικής απόκρυψης που καθιστούν εξαιρετικά δύσκολο το έργο των αρχών. Φυσικά, η ανάπτυξη της τεχνολογίας επιδρά αμφιμερώς, καθώς με κάθε νέα μορφή απόκρυψης των πρακτικών αυτών, εμφανίζονται και νέες μορφές αποκρυπτογράφησης αλλά κι εξιχνίασης.

Σε κάθε περίπτωση, ο Έλληνας Νομοθέτης έχει επιδείξει τουλάχιστον συγκριτικά εξαιρετικά αντανακλαστικά ως προς την ιδιαίτερα επαχθή αυτή πρακτική και ποινικοποιεί την πρακτική αυτή με τα άρθρα 337 («Προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας»), 339 («Αποπλάνηση παιδιών»), 342 («Κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια»), 348^Α («Πορνογραφία ανηλίκων» και 351^Α («Ασέλγεια με ανήλικο έναντι αμοιβής») του Ποινικού Κώδικα. Σημειώνεται ότι γεννώνται και οι σχετικές αστικές αξιώσεις από το ανήλικο θύμα και τους οικείους του.

Για περισσότερες πληροφορίες και προσωπικό ραντεβού με εξειδικευμένο δικηγόρο επικοινωνήστε στα τηλ. 210 8811903, 6932455478.

 

REVENGE PORN:

ΤΙ ΕΙΝΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΙ

            Με αφορμή την αποκάλυψη της καταγγελίας και της κίνησης ποινικής διαδικασίας που αφορά σε γνωστό τηλεπαρουσιαστή ακριβώς για revenge porn (η λεγόμενη εκδικητική πορνογραφία), ο όρος πρωτοστατεί το τελευταίο εικοσιτετράωρο στα μέσα ενημέρωσης και στα social media και βρίσκεται στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Πέρα από την απερίφραστη κατακραυγή τέτοιων πρακτικών, είναι σκόπιμο, με αφορμή αυτό το περιστατικό, να δοθεί έμφαση στο σε τί ακριβώς συνίσταται η πρακτική αυτή, στους λόγους για τους οποίους είναι επικίνδυνη και στα μέσα προστασίας που παρέχονται για την προστασία των θυμάτων.

            Τί είναι, λοιπόν, το revenge porn;

            Πρόκειται για την πρακτική της διαδικτυακής ανάρτησης προσωπικών φωτογραφιών και βίντεο με σεξουαλικό περιεχόμενο, με στόχο τον εξευτελισμό του θύματος. Η ανάρτηση αυτή πραγματοποιείται προφανώς δίχως την συναίνεση ή συγκατάθεση του θύματος. Το φαινόμενο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας που ακουσίως προσέφερε τα μέσα για τη διευκόλυνση αφ’ ενός της απόκτησης τέτοιου υλικού κι αφ’ ετέρου της ανάρτησης και διάδοσής του στο διαδίκτυο, κυρίως (όχι όμως αποκλειστικώς) σε ιστοσελίδες πορνογραφικού περιεχομένου. Πρόκειται πραγματικά για ένα «σημείο» της εποχής. Κατά συντριπτική πλειοψηφία αφορά γυναίκες (εκτιμάται το 90% των περιπτώσεων), ώστε να είναι δόκιμο – κι όχι γενίκευση – να αναφερθούμε στο φαινόμενο ως μία νέα μορφή της έμφυλης βίας. Κατ’ αρχήν είναι το αποτέλεσμα μίας ατυχούς έκβασης μίας ερωτικής σχέσης, όπου ο σύντροφος, που είναι κάτοχος υλικού σεξουαλικού περιεχομένου της τέως συντρόφου του, αναρτά το εν λόγω υλικό στο διαδίκτυο για εκδίκηση. Το σχήμα αυτό αποτελεί και τον κανόνα των περιπτώσεων, εξ ου και το όνομα «revenge porn» αν και ο σκοπός της ανάρτησης δεν αποκλείεται να είναι διάφορος του εξευτελισμού (π.χ. εκβιασμός για οικονομικό ή άλλο όφελος).

            Γιατί είναι επικίνδυνο;

            Το πρώτον, ως ήδη αναφέρθηκε, πρόκειται για ένα φαινόμενο έμφυλης βίας, ώστε δικαίως να λογίζεται ως κακοποιητική πράξη αυτή καθαυτή.

            Επίσης, συνήθως η τέλεση τέτοιων πρακτικών είναι αιφνιδιαστική για το θύμα, που κατά κανόνα είναι εντελώς ανυποψίαστο, καθώς προέρχεται κατά κανόνα από έναν (τέως) σύντροφο, ήτοι ένα πρόσωπο που μέχρι πρότινος έχαιρε της απόλυτης εμπιστοσύνης του θύματος και θα ήταν υπό φυσιολογικές συνθήκες υπεράνω πάσης υποψίας. Δεν αποκλείεται βέβαια το υλικό αυτό να υποκλαπεί από το θύμα μέσω ηλεκτρονικών μέσων, αλλά και πάλι, τούτο αρκετές φορές είναι αποτέλεσμα της γνώσης του θύτη των κωδικών ασφαλείας του θύματος, το οποίο είναι επίσης αποτέλεσμα της οικειότητας που είχε δημιουργηθεί από τη σχέση αυτή.

            Πέραν τούτου, όμως, στη σύγχρονη αυτή εποχή που διανύουμε, η ταχύτατη διάδοση της πληροφορίας οδηγεί σε ένα αναπόδραστο και θλιβερό αποτέλεσμα: το υλικό αυτό, αφότου αναρτηθεί, έχει την «τάση» να διαχέεται, να μεταφορτώνεται από χρήστες και να αποθηκεύεται σε άλλες συσκευές και να αναρτάται εκ νέου σε άλλες σελίδες, κι αυτό με ρυθμό εκθετικό, ιδίως όταν πρόκειται για επώνυμα πρόσωπα. Τουτέστιν, εφ’ όσον το υλικό αναρτηθεί, ακόμη κι αν αργότερα κατέβει από τον αρχικό χρήστη, δεν υπάρχει καμία απολύτως εγγύηση ότι το υλικό θα παύσει να υπάρχει αναρτημένο κάπου αλλού στο αχανές διαδίκτυο.

            Η επικινδυνότητα της πρακτικής όμως έγκειται στις συνέπειες, ψυχολογικές κι όχι μόνον, που συνεπάγονται για το θύμα· το σοκ, ο εξευτελισμός, η γελοιοποίηση, η ντροπή και ο ενδεχόμενος δημόσιος στιγματισμός και περιθωριοποίηση είναι μία κατάσταση που καλείται να βιώσει το θύμα από τη στιγμή της ανάρτησης κι εντεύθεν για το υπόλοιπο της ζωής του. Ακόμη κι αν η ανθρώπινη προσέγγιση του ζητήματος προφανώς και δεν επιτρέπει οποιαδήποτε μομφή κατά του θύματος, η πίεση που εξ αντικειμένου ασκείται σε αυτό πολλές φορές μπορεί να αποδειχθεί αφόρητη, όπως δυστυχώς δεικνύει η εμπειρία, και να θέσει προσχώματα σε προσωπικό, κοινωνικό κι επαγγελματικό ακόμη επίπεδο. Μάλιστα, καθώς το φαινόμενο, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, γιγαντώνεται, δυστυχώς υπάρχουν και ορισμένες περιπτώσεις όπου η πίεση για το θύμα αποδεικνύεται τόσο έντονη που σημειώνονται και περιπτώσεις (δυστυχώς κι επιτυχημένων) αποπειρών αυτοκτονίας.

            Πώς μπορεί κανείς να προστατευθεί;

            Δυστυχώς, η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι φρενήρης, σε σημείο που ο ήδη χαμηλών αντανακλαστικών Έλληνας Νομοθέτης έχει βρεθεί σήμερα πίσω από το φαινόμενο. Έτσι, η διάταξη του άρθρ. 370^Α του Ποινικού Κώδικα προσφέρει μία αδρή περιγραφή του φαινομένου, χωρίς όμως να φωτογραφίζεται η εκδικητική πορνογραφία ως ιδιαίτερη εγκληματική πράξη, χωρίς καν να λαμβάνεται υπ’ όψιν το στοιχείο της σεξουαλικής φύσης του εγκλήματος ώστε να κατατάσσεται στα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και χωρίς να αναγνωρίζεται η φύσης της πράξης ως μορφή έμφυλης βίας. Στην πραγματικότητα το εν λόγω άρθρο αφορά κατά κυριολεξία την «παραβίαση απορρήτου», της οποίας, προφανώς, η ηθική απαξία δεν έχει την ίδια βαρύτητα, αλλά και η ποινική αντιμετώπιση είναι πιο «ελαφρά».

            Σημειωτέον ότι ούτε ο Γενικός Κανονισμός για την Προστασία των (Προσωπικών) Δεδομένων προσφέρει λύσεις στο συγκεκριμένο ζήτημα.

            Παρά ταύτα, και με δεδομένο ότι η πρόληψη αφ’ ενός δεν είναι πάντοτε εφικτή κι αφ’ ετέρου διότι η απαίτηση της πρόληψης έχει εγγενώς χαρακτήρα μομφής κατά του θύματος, η λύση πρέπει να εκπηγάσει από την ίδια την κοινωνία και τα πρότυπά της. Συγκεκριμένα, η κοινωνική συνείδηση πρέπει να ωθεί και να καθοδηγεί τα θύματα στην καταγγελία τέτοιων συμπεριφορών, ώστε η ποινική δικαιοσύνη, στο βαθμό του εφικτού, να επιλαμβάνεται και να τιμωρεί τις συμπεριφορές αυτές.

            Εδώ, θα πρέπει να γίνει μνεία, εν είδει κατακλείδας, σε μία «φωτεινή αχτίδα» που διαφαίνεται όσον αφορά το φαινόμενο της εκδικητικής πορνογραφίας· τα τελευταία χρόνια, κινήματα όπως το #metoo έχουν αναπτύξει την κοινωνική ενσυναίσθηση και ευαισθητοποίηση απέναντι στα θύματα έμφυλης βίας. Μάλιστα, η εμφατική διαδικτυακή παρουσία των κινημάτων αυτών στα social media δημιουργεί γρήγορα αντανακλαστικά για την ανάδειξη περιπτώσεων όπως και αυτή του γνωστού τηλεπαρουσιαστή, αλλά και για την κατάδειξη και κατακραυγή τέτοιου είδους ανθρώπων και συμπεριφορών, μαζικά και συντονισμένα, ώστε πλέον οι θύτες να οδηγούνται στην περιθωριοποίηση έμπρακτα και τα θύματα να βιώνουν μία μαζική συμπαράσταση και υποστήριξη, ψυχική και έμπρακτη, ώστε αντί να στιγματίζονται τα θύματα, να στιγματίζονται οι θύτες. Διότι η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει δύο πλευρές και η εκδοχή αυτή της χρήσης του διαδικτύου για προώθηση δράσεων και κινητοποιήσεων αυτών, μέσω των social media, έρχεται «μπούμερανγκ» κατά του θύτη.

            Σε κάθε περίπτωση, φαινόμενα εκδικητικής πορνογραφίας ήταν και παραμένουν κατακριτέα· αποκαλύψεις, όμως, όπως η προκείμενη, που δίδει αφορμή στον παρόντα διάλογο, ίσως δημιουργήσουν τις συνθήκες για έναν νομοθετικής περιωπής πλέον διάλογο, ώστε να θεσπιστεί, αισίως, ένα νομοθετικό πλαίσιο προστασίας του θύματος και τιμωρία των δραστών, σύγχρονο, ικανό και επαρκές.

Τέλος, να σημειωθεί ότι το θύμα εκτός από τη φυλάκιση -ποινική τιμωρία του δράστη- μπορεί να ζητήσει και χρηματική ικανοποίηση-αποζημίωση για την ηθική του βλάβη.

Για περισσότερες πληροφορίες και προσωπικό ραντεβού με εξειδικευμένο δικηγόρο επικοινωνήστε στα τηλ. 210 8811903, 6932455478.