Εμπορική μίσθωση-λύση-τύχη εγγύησης

Η πρόσφατη υπ’ αρ. 971/2022 απόφαση του Αρείου Πάγου, ερμήνευσε διάφορα ζητήματα που άπτονται των εμπορικών μισθώσεων και αφορούν στην καταγγελία της μίσθωσης, στους όρους υπό τους οποίους αυτή γίνεται και πότε επέρχονται τα αποτελέσματά της, καθώς και στο πρακτικού ενδιαφέροντος ζήτημα της τύχης της εγγύησης που έχει δοθεί με την κατάρτιση της μισθωτικής σύμβασης.  

Δέον να αναφερθεί ότι υπό το νομικό πλαίσιο του π.δ. 34/1995 περί εμπορικών μισθώσεων (που είχαν συναφθεί μέχρι την 28.02.2014), στο άρ. 43 προβλεπόταν το δικαίωμα του μισθωτή για καταγγελία «μεταμέλειας», για το κύρος της οποίας αρκεί η έγγραφη δήλωση του μισθωτή ότι καταγγέλλει τη μίσθωση χωρίς να απαιτείται η συνδρομή κάποιου λόγου που να δικαιολογεί τη μεταμέλειά του, υπό την προϋπόθεση ότι έχει παρέλθει ένα έτος από την έναρξη της μισθωτικής σχέσης, οι δε έννομες συνέπειες αυτής επέρχονται μετά από τρεις μήνες από την γνωστοποίηση της καταγγελίας, και ο μισθωτής οφείλει στον εκμισθωτή ως αποζημίωση ποσό ίσο με ένα (1) μηνιαίο μίσθωμα, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί κατά το χρόνο καταγγελίας.

Ακολούθησε ο ν.4242/2014, ο οποίος ισχύει για τις εμπορικές μισθώσεις που συνάπτονται μετά την έναρξη ισχύος του (δηλαδή μετά την 28.02.2014). Όπως κάνει δεκτό και η ανωτέρω απόφαση του Αρείου Πάγου «Από τις διατάξεις του νεότερου αυτού νόμου δεν προκύπτει ότι παρέχεται στον μισθωτή δυνατότητα καταγγελίας της μίσθωσης οποτεδήποτε και μάλιστα εντελώς αζημίως πλέον για αυτόν, κατά παράβαση των συμφωνηθέντων, αλλά και της νόμιμης τριετούς διάρκειας της μίσθωσης, η οποία δεσμεύει τους συμβαλλόμενους, ενώ δεν είναι δυνατή η παραίτηση των εκμισθωτών από την δέσμευση της τριετούς διάρκειας σύμφωνα με το άρθρο 45 του π.δ. 34/1995, το οποίο εφαρμόζεται και στις μισθώσεις που συνάπτονται μετά την ισχύ του ν.4242/2014.». Βέβαια, στο δε άρ. 13 παρ. 1 του ν. 4242/2014 αναφέρεται: «Οι μισθώσεις του ανωτέρω εδαφίου ισχύουν για τρία (3) έτη, ακόμη και αν έχουν συμφωνηθεί για βραχύτερο ή για αόριστο χρόνο, και μπορεί να λυθούν με νεότερη συμφωνία που αποδεικνύεται με έγγραφο βέβαιης χρονολογίας. Η καταγγελία γίνεται εγγράφως και τα έννομα αποτελέσματά της επέρχονται τρεις (3) μήνες από την κοινοποίησή της.».

Δέχεται το Δικαστήριο ότι για την πρόωρη καταγγελία της εμπορικής μίσθωσης για την οποία ο νόμος έχει θεσπίσει και ειδικούς λόγους καταγγελίας για αμφότερα τα μέρη, το περιεχόμενο του σπουδαίου λόγου πρέπει να προσδιορίζεται στενά. Δηλαδή συντρέχει όταν, σύμφωνα με τις αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, η συνέχιση της διαρκούς αυτής ενοχικής σχέσης γίνεται υπέρμετρα δυσβάστακτη, είτε για τα δυο μέρη, είτε για το ένα μόνο από αυτά, όπως συμβαίνει, όταν τούτο οφείλεται σε ουσιώδη μεταβολή των προσωπικών ή περιουσιακών σχέσεων των μερών ή του ενός μέρους, ανεξαρτήτως της συνδρομής ή μη οποιασδήποτε υπαιτιότητας στην επέλευση της μεταβολής αυτής. Τα συγκροτούντα τον σπουδαίο λόγο περιστατικά πρέπει να αποτελούν περιεχόμενο της καταγγελίας. Αν οι επικαλούμενοι με την καταγγελία λόγοι δεν συντρέχουν, αυτή είναι άκυρη, μη επιφέρουσα την λύση της μίσθωσης. Η δε αξίωση του μισθωτή για απόδοση της εγγυοδοσίας, γίνεται ληξιπρόθεσμη, με την λήξη της μίσθωσης και επιστρέφεται, αν ο εκμισθωτής δεν έχει απαιτήσεις για μισθώματα ή αποζημίωση για ζημίες στο μίσθιο και εφόσον δεν έχει συμφωνηθεί διαφορετικά.  

Περαιτέρω, ο Άρειος Πάγος δέχθηκε ότι «για τη νομιμότητα και το ορισμένο της αγωγής απόδοσης εγγυοδοσίας, καταβληθείσης κατά την σύναψη σύμβασης μίσθωσης ακινήτου πρέπει, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 216 του Κ.Πολ.Δικ., να αναφέρονται σ’ αυτήν τα εξής: η ειδικότερη συμφωνία ως προς την λειτουργία και την τύχη του ποσού που αποκαλείται ως «εγγύηση», αν δηλαδή δόθηκε για εξασφάλιση του μισθώματος ή για κάλυψη ζημίας από την μη εκπλήρωση της σύμβασης, είτε ως ποινική ρήτρα, είτε ως συμβατική εγγυοδοσία, ώστε με βάση τα συμφωνηθέντα να κριθεί το ληξιπρόθεσμο του εν λόγω αγωγικού κονδυλίου και β) η απαιτούμενη λήξη της ένδικης μίσθωσης, ώστε να υπάρχει νόμιμος λόγος απόδοσης της εγγύησης.».

Είναι λοιπόν πραγματικό ζήτημα, κατά τα ανωτέρω, τι συνιστά «νεότερη συμφωνία» μεταξύ των μερών, περί λύσης της μίσθωσης, και πώς αποδεικνύεται ότι έχει καταρτιστεί, ή εάν η καταγγελία εκ μέρους του μισθωτή χωρίς να προβάλλει αυτός σπουδαίο λόγο, τον καθιστά εν τέλει δικαιούχο της εγγύησης που είχε αρχικά δώσει.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

ΝΕΑ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ

ΝΕΑ ΒΑΣΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΦΕΙΛΕΤΕΣ

            Η μνήμη είναι σίγουρα πολύ νωπή για πληθώρα δανειοληπτών των εισπρακτικών εταιρειών και των δικηγορικών εταιρειών που τους καλούσαν δεκάδες φορές μέσα στην ίδια μέρα και κάθε μέρα, ιδίως κατά τα έτη 2015 – 2017, ήτοι όταν το φαινόμενο των «κόκκινων δανείων» είχε φτάσει στο ζενίθ τους. Χρειάστηκαν πολλές αποφάσεις δικαστηρίων που επιδίκαζαν αποζημίωση στους οφειλέτες που βίωναν αυτήν την ασφυκτική και άκρως επιβαρυντική καθημερινότητα, αλλά και παρεμβάσεις των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδας ώστε να περιοριστεί αυτό το φαινόμενο (όχι βέβαια να εξαλειφθεί), σε πιο βιώσιμα κι ανθρώπινα επίπεδα.

            Τον τελευταίο καιρό, όμως, πολλοί συμπολίτες μας βιώνουν μία καινούργια «αναβίωση» στις επίμονες οχλήσεις των εισπρακτικών και των δικηγορικών γραφείων, γεγονός που θα πρέπει να συνδεθεί με την πρόσφατη τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή και τροποποιεί το άρθρο 4, παρ. 4 του Ν. 3758/2009 (για τις εισπρακτικές εταιρείες) και δη ως «επείγουσα διάταξη» και σύμφωνα με την οποία εξομοιώνονται οι δικηγόροι (και οι δικηγορικές εταιρείες) με τις εισπρακτικές.

            Η συγκεκριμένη τροπολογία, πέρα από το γεγονός ότι εισήχθη την τελευταία στιγμή στο νομοσχέδιο, δίχως επαρκή νομοθετική επιμέλεια, ενώ υποτίθεται ότι κατατείνει στη θέσπιση ενός πλαισίου προστασίας του οφειλέτη, στην πραγματικότητα χειροτερεύει τη θέση τους, αφού, όχι μόνον δεν περιορίζει το πεδίο δράσης των εξομοιωμένων με τις εισπρακτικές δικηγορικών γραφείων, αλλά αντιθέτως επιτρέπει την συχνότερη επικοινωνία με τους οφειλέτες!!!

            Και τούτο διότι, ενώ πάγιο αίτημα των νομικών (και των πολιτών) ήταν η θέσπιση ενός νομοθετικού πλαισίου που θα τιμωρούσε με πρόστιμο τους δικηγόρους και τις δικηγορικές εταιρείες που επικοινωνούσαν πλέον της μίας φοράς με τους οφειλέτες των εντολέων τους (καθώς μέχρι σήμερα μόνο «φρένο» αποτελούν οι καταγγελίες των οφειλετών στους οικείους δικηγορικούς συλλόγους και η κίνηση πειθαρχικών διαδικασιών, που μπορεί όμως να πάρουν χρόνια να ολοκληρωθούν), η νέα τροπολογία όχι απλώς δεν τιμωρεί, αλλά αντίθετα, επιτρέπει την αύξηση των ορίων του δικαιώματος όχλησης των οφειλετών!!!

            Παρά τις αντιδράσεις του Δικηγορικού Σώματος, όμως, φαίνεται ότι είναι σκοπός της Πολιτείας να δημιουργήσει τις συνθήκες για μία πλήρη αναβίωση της ζοφερής καθημερινότητας που βίωναν (και σε κάποιο βαθμό βιώνουν μέχρι σήμερα) οι οφειλέτες, οι οποίοι κινδυνεύουν, με την νέα τροπολογία, να δέχονται τακτικά τηλεφωνήματα και από εισπρακτικές εταιρείες και από δικηγορικές εταιρείες, και δη με την «ευλογία» του νομοθέτη.

            Τα ανωτέρω αποτελούν ένα λόγο παραπάνω για τους οφειλέτες να επιδιώξουν να ρυθμίσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους με τη συνδρομή εξειδικευμένων σε αυτό νομικών συμπαραστατών και να επανέλθουν στην κανονικότητα, προτού βρεθούν αντιμέτωποι με την ψυχοφθόρα τακτική όχληση των δικηγορικών εταιρειών, που φυσικά μόνο σκοπό έχουν την «εκβίαση» του οφειλέτη και δεν είναι σε θέση να προσφέρουν καμία βιώσιμη λύση για τον ίδιο.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αποφυγή πλειστηριασμού, διάσωση περιουσίας και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο – διαμεσολαβητή στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Σημασία της εξωδικαστικής επίσημης διαπραγμάτευσης

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ;

ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΗ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ

            Η εξωδικαστική διαπραγμάτευση αποτελεί συχνά την πιο γρήγορη και ανώδυνη διαδικασία διευθέτησης του ιδιωτικού χρέους, καθώς, εφ’ όσον διενεργείται από έμπειρους κι εξειδικευμένους σε αυτήν νομικούς συμπαραστάτες, δύναται να οδηγήσει σε μία συμφέρουσα και βιώσιμη για τον οφειλέτη ρύθμιση των οφειλών του με πολύ μεγαλύτερες διαγραφές από αυτές που καταφέρνει κάποιος άπειρος και μη ενημερωμένος δανειολήπτης. Παρά ταύτα, συμβαίνει κάποιες φορές, τόσο λόγω της ούτως ή άλλως επιθετικής διάθεσης των πιστωτών (ιδίως των fund) ή και, ενδεχομένως κι επί παραδείγματι, της αμφισβήτησης εκ μέρους του οφειλέτη του ύψους της οφειλής του, όπου η διαδικασία της εξωδικαστικής διαπραγμάτευσης δεν είναι εφικτό να καρποφορήσει και να ευοδωθεί. Σε αυτήν την περίπτωση, αναρωτιέται κανείς εάν η προηγηθείσα διαδικασία υπήρξε ουσιαστικά ανώφελη για τον οφειλέτη, ιδίως εάν κινήθηκε δικαστική διαδικασία εναντίον του.

            Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι.

Η διαδικασία της διαπραγμάτευσης, εφ’ όσον διενεργείται με καλή πίστη και διαφάνεια εκ μέρους του οφειλέτη, δύναται να αποτελέσει ένα ισχυρό «χαρτί» στη δικαστική διαδικασία του οφειλέτη. Ειδικότερα, η προσπάθεια, εκ μέρους του δανειολήπτη, να ρυθμίσει τις οφειλές του, η αποστολή εκ μέρους του όλων των απαιτούμενων δικαιολογητικών εγγράφων στην πιστώτριά του, εφ’ όσον αποδεικνύεται, είναι δυνατόν να οδηγήσει το Δικαστήριο στην κρίση ότι η πιστώτριά του (ή το fund) κινήθηκε άκρως καταχρηστικώς, εάν αυτή, για οποιονδήποτε λόγο, επέλεξε να κωφεύσει απέναντι στις προσπάθειές του και να τις αγνοήσει, δίχως να ανοίξει ουσιαστικό (ή και καθόλου) διάλογο, επιλέγοντας τη δικαστική οδό ως μονόδρομο.  ιδίως εν μέσω των συνομιλιών διαπραγμάτευσης.

            Πράγματι, υπάρχει ισχυρό νομολογιακό ρεύμα, όπου αναγνωρίζουν αποφάσεις δικαστηρίων ότι ενώ εκ μέρους του οφειλέτη έγιναν όλες οι προσπάθειες για τη ρύθμιση των οφειλών του ή και ότι συνεχίζονταν μέχρι του σημείου τούτου, η επιλογή της δικαστικής οδού από την πιστώτρια γίνεται καταχρηστικά, με αποτέλεσμα να   ακυρώνεται η δίκη υπέρ του οφειλέτη. Αυτό έχει αναγνωριστεί τόσο σε δίκες ανακοπής  που αφορούν την έκδοση διαταγών πληρωμής όσο και σε δίκες που αφορούν την εκτέλεση, δηλαδή την προσπάθεια εκπλειστηρίασης ακινήτου του οφειλέτη. Στις τελευταίες περιπτώσεις μάλιστα, ορισμένες αποφάσεις δικαστηρίων διαγιγνώσκουν καταχρηστικότητα κι όταν υπάρχει, π.χ., δυσαναλογία μεταξύ της απαίτησης και της αξίας του ακινήτου.

            Φυσικά, δεν πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι κάθε υπόθεση κρίνεται, όπως λέγεται στα νομικά, in concreto, δηλαδή εξετάζεται η κάθε υπόθεση με βάση τις ιδιαίτερες συνθήκες και περιστάσεις που την χαρακτηρίζουν. Άλλωστε, η έννοια της «καταχρηστικότητας» είναι γενική και πρέπει να εξειδικεύεται κάθε φορά σε κάθε υπόθεση.

            Για τους λόγους αυτούς, πρέπει να γίνουν δύο πολύ σημαντικές επισημάνσεις:

Πρώτον, η διαδικασία της διαπραγμάτευσης πρέπει να λαμβάνει κατά το δυνατόν τον πιο επίσημο κι έγγραφο τύπο, ώστε να είναι εφικτή η απόδειξη της διενέργειάς της μέσω της προσκόμισης δικαιολογητικών (σχετικών) εγγράφων ενώπιον του εκάστοτε δικαστηρίου. Είναι προφανές ότι ο προφορικός χαρακτήρας της διαπραγμάτευσης, όσο κι αν φαινομενικά προωθεί την υπόθεση του εκάστοτε δανειολήπτη, δεν δύναται να αποδειχθεί ευχερώς (ή και καθόλου) ενώπιον της Δικαιοσύνης, ενώ ταυτόχρονα δεν διασώζει και από το ότι ο πιστωτής συχνά παίζει παιχνίδι «ψαρεύοντας» τις δυνατότητες του οφειλέτη και διαρκώς ανεβάζει τα αιτούμενα από αυτόν ποσά…

Δεύτερον, η εξατομίκευση του όρου της «καταχρηστικότητας» είναι ένα νομικό έργο εξαιρετικά σύνθετο και προσεγμένο, ώστε σε κάθε περίπτωση, ο νομικός που χειρίζεται την υπόθεση θα πρέπει να έχει την εμπειρία και την εξειδίκευση στο αντικείμενο (εκτός από το υλικό) για να την επιχειρήσει με τον πλέον προσεκτικό και υπεύθυνο τρόπο.

            Καταληκτικά, η εξωδικαστική διαπραγμάτευση δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ως μία μικρής σημασίας για τον οφειλέτη κι ως εκ τούτου διεκπεραιωτική διαδικασία, αλλά ο χειρισμός της ευθύς εξαρχής θα πρέπει να διενεργείται με τον πλέον υπεύθυνο τρόπο, έτσι ώστε, ακόμη κι εάν για οποιονδήποτε λόγο δεν καρποφορήσει, να μπορεί σε δεύτερο χρόνο να «εργαλειοποιηθεί» και να προσφέρει ουσιαστικά «ανταλλάγματα» στον οφειλέτη – δανειολήπτη, στην προσπάθειά του να αμυνθεί από τις διωκτικές διαθέσεις των πιστωτών του.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο – διαμεσολαβητή για διάσωση περιουσίας και ρύθμιση οφειλών στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Διάρκεια μίσθωσης

ΠΟΤΕ ΛΗΓΕΙ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΙΣΘΩΣΗΣ;

            Οι ανατιμήσεις κι αναπροσαρμογές των αντικειμενικών αξιών που εφαρμόστηκαν από την αρχή του έτους, σε συνδυασμό με την αύξηση των τιμών των αγαθών, των προϊόντων και των υπηρεσιών που γνωρίζει η Χώρα μας τους τελευταίους μήνες, έχει οδηγήσει σε μία απότομη αύξηση και στο ύψος των ενοικίων τόσο στις αστικές όσο και στις εμπορικές μισθώσεις – ιδίως στην Πρωτεύουσα, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει στο συχνό φαινόμενο ιδιοκτήτες ακινήτων (εκμισθωτών) να απαιτούν την αντίστοιχη επί τα άνω αναπροσαρμογή των ενοικίων ή και την αποχώρηση των μισθωτών τους από το μίσθιο ώστε να είναι εφικτή η εκ νέου εκμίσθωση του ακινήτου με πιο επωφελείς για τους ίδιους όρους – ακόμη και πριν από τη λήξη της τριετίας.

            Ποιο είναι όμως το πραγματικό νομικό καθεστώς και ποιες είναι οι εκατέρωθεν υποχρεώσεις και δικαιώματα των μερών;

            Σύμφωνα με τον Ν. 1703/1987, όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 2235/1994, η μίσθωση ακινήτου για κατοικία έχει ισχύ για τρία (3) τουλάχιστον έτη, ακόμη κι εάν έχει συμφωνηθεί για βραχύτερο χρονικό διάστημα, εκτός, φυσικά, του ενδεχομένου νεώτερης συμφωνίας μεταξύ των συμβαλλομένων, που θα πρέπει να λάβει συμβολαιογραφικό τύπο. Το οποίο σημαίνει ότι, ακόμη κι αν η σύμβαση μίσθωσης έχει καταρτιστεί, π.χ. για δύο έτη, η παρέλευση των δύο ετών δεν επιφέρει και την λήξη της μίσθωσης. Τούτου δοθέντος, τυχόν απαίτηση του εκμισθωτή είτε για αναπροσαρμογή του μισθώματος (ενοικίου) επί τα άνω είτε για αποχώρηση του μισθωτή δεν είναι νόμιμη.

            Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι βάσει του ιδίου νομοθετικού καθεστώτος, εάν πράγματι ο συμβατικός χρόνος είναι μικρότερος της τριετίας και δεν υπάρχει διαφορετική συμφωνία μεταξύ των μερών, υφίσταται ένας τύπος αναπροσαρμογής του μισθώματος για το υπόλοιπο του χρόνου, ο οποίος βασίζεται στο 75% του τιμαρίθμου του κόστους ζωής, όπως έχει καθορισθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος για τους αμέσως προηγούμενους δώδεκα μήνες.

            Επομένως, η κάθε μίσθωση κατοικίας ισχύει για τρία (3) χρόνια, κατά τα οποία ο μισθωτής έχει δικαίωμα να κατοικεί στο μίσθιο και φυσικά την υποχρέωση να καταβάλλει το συμφωνημένο μίσθωμα. Στο ενδεχόμενο δε της άρνησης του ιδιοκτήτη να λάβει το συμπεφωνημένο μίσθωμα, ο μισθωτής διατηρεί το δικαίωμα να το καταβάλει στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, υπέρ του εκμισθωτή του και να του αποστείλει τα γραμμάτια, ώστε να εκπληρώνει απρόσκοπτα τις υποχρεώσεις του από τη σύμβαση μίσθωσης.

            Στην παρέλευση δε της τριετίας, φυσικά, το κάθε μέρος δύναται να καταγγείλει τη μισθωτική σχέση ελεύθερα και δίχως περιορισμούς – με εξαίρεση το ενδεχόμενο αντίθετης συμφωνίας.

            Η τριετής τουλάχιστον διάρκεια της μίσθωσης ισχύει σήμερα και για τις εμπορικές μισθώσεις, δυνάμει του Ν. 4242/2014. Παρά ταύτα, μέχρι την 28^η.02.2014, η ελάχιστη διάρκεια των εμπορικών μισθώσεων αντιστοιχούσε στα δώδεκα έτη, κι εάν ο ιδιοκτήτης, στην παρέλευση της μίσθωσης, δεν ασκούσε αγωγή απόδοσης μίσθιου εντός εννέα μηνών από την λήξη της μίσθωσης, παρατεινόταν η μίσθωση για ακόμη τέσσερα έτη, ήτοι συνολικά για δεκαέξι έτη. Στην περίπτωση δε που ασκούσε ο εκμισθωτής την ως άνω αγωγή, ο μισθωτής είχε το δικαίωμα να αξιώσει αποζημίωση είκοσι τεσσάρων (24) μισθωμάτων για την άυλη εμπορική αξία του μίσθιου.

Για τις υφιστάμενες λοιπόν εμπορικές μισθώσεις κατά την 28^η.02.2014, δεν θίγεται αφ’ ενός το δικαίωμα για δωδεκαετή μίσθωση, πλην όμως δεν ισχύει πλέον η υποχρέωση για αποζημίωση εκ μέρους του εκμισθωτή ούτε και η παράταση των τεσσάρων ετών.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Πλειστηριασμοί α΄ κατοικίας για μικροποσά

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο – διαμεσολαβητή για διάσωση περιουσίας και ρύθμιση οφειλών στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Τι δικαιούται ο ενοικιαστής μετά τον πλειστηριασμό;

Η ΤΥΧΗ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΣΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΑΚΙΝΗΤΟΥ

Η αυξημένη διωκτική διάθεση των πιστωτικών ιδρυμάτων και των funds τους τελευταίους μήνες έχει οδηγήσει στην κατακόρυφη αύξηση των εκπλειστηριαζόμενων ακινήτων. Όπως είναι φυσικό, τα συγκεκριμένα ακίνητα δύνανται να στεγάζουν όχι απαραίτητα τους ιδιοκτήτες αυτών, αλλά να τελούν υπό καθεστώς μίσθωσης, κατοικίας ή επαγγελματικής στέγης. Προφανώς, δε, δεν είναι απαραίτητο – στην πραγματικότητα είναι εξαιρετικά σπάνιο – να έχει γνώση ο μισθωτής για τις οφειλές του εκμισθωτή του, ώστε να είναι πολύ πιθανόν, μολονότι καλόπιστος, ο μισθωτής να βρεθεί σε ακίνητο που εκπλειστηριάζεται.

Τί συμβαίνει λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις;

Το ισχύον μέχρι την 13^η.10.2021 νομοθετικό καθεστώς διαφέρει σημαντικά από το ισχύον σήμερα καθεστώς. Ειδικότερα:

1. Παλαιό Καθεστώς:

α. Εμπορικές μισθώσεις: Σύμφωνα με το άρθρο 1009 του Κ.Πολ.Δ. (και του 997 Κ.Πολ.Δ.), όπως ίσχυαν μέχρι την 13^η.10.2021, ο υπερθεματιστής και νέος ιδιοκτήτης του ακινήτου είχε το δικαίωμα να καταγγείλει την έννομη σχέση της μίσθωσης, η οποία θα λυόταν μετά την πάροδο δύο (2) μηνών από την καταγγελία, υπό την προϋπόθεση ότι το ακίνητο χρησιμοποιούνταν για την άσκηση επιχείρησης.

β. Αστικές μισθώσεις: Ελλείψει ειδικότερης μνείας (όπως ισχύει σήμερα, βλέπε κατωτέρω), ίσχυαν τα άρθρα 614 και 615 Α.Κ., σύμφωνα με τα οποία, εάν η μίσθωση αποδεικνυόταν με έγγραφο βέβαιης χρονολογίας (κατά κανόνα το ηλεκτρονικό μισθωτήριο), σε περίπτωση πλειστηριασμού, ο νέος ιδιοκτήτης υπεισερχόταν στα δικαιώματα αλλά και τις υποχρεώσεις του παλαιού ιδιοκτήτη, ώστε να μην είναι σε θέση να καταγγείλει τη μίσθωση. Σε περίπτωση που εξέλιπε το έγγραφο βέβαιης χρονολογίας, ο νέος ιδιοκτήτης διατηρούσε το δικαίωμα καταγγελίας της μίσθωσης.

2. Νέο Καθεστώς:

Σύμφωνα με τη νέα διάταξη των άρθρων 1009 και 997 Κ.Πολ.Δ., ο υπερθεματιστής και νέος ιδιοκτήτης έχει το δικαίωμα, τόσο στις εμπορικές μισθώσεις όσο και στις αστικές μισθώσεις να καταγγείλει τη μίσθωση, με τις κάτωθι διακρίσεις:

Εάν υφίσταται έγγραφο βέβαιης χρονολογίας, η μίσθωση λύεται κατόπιν έξι (6) μηνών από την καταγγελία.

Εάν δεν υφίσταται έγγραφο βέβαιης χρονολογίας, η μίσθωση λύεται κατόπιν δύο (2) μηνών από την καταγγελία.

Είναι σημαντικό το γεγονός ότι μολονότι η διάταξη των άρθρων τροποποιήθηκε ακριβώς την 13^η.10.2021, το νέο καθεστώς τέθηκε σε ισχύ την 1^η.01.2022.

Επομένως, για όσους πλειστηριασμούς πραγματοποιούνται από την 1^η.01.2022, σε ισχύ τίθεται το νέο καθεστώς, ενώ για όσους πλειστηριασμούς πραγματοποιήθηκαν μέχρι την 31^η.12.2021, ισχύει το προηγούμενο καθεστώς.

Αυτό που παρατηρείται είναι η θέση του μισθωτή σε δυσμενέστερο πλέον καθεστώς, με την δικαιοπολιτική εξήγηση να έγκειται στην παρουσίαση των πλειστηριασμών ως ασφαλέστερου και ελκυστικότερου τρόπου απόκτησης ακινήτων από τους επίδοξους υπερθεματιστές, που προφανώς θα απέφευγαν την απόκτηση ενός ακινήτου η οποία θα τους δέσμευε με μισθωτικές υποχρεώσεις. Παράλληλα, όμως, τούτο σημαίνει ότι ο μισθωτής, όσο καλόπιστος κι εάν είναι, κι ανεξαρτήτως της υποχρεωτικής διάρκειας της ισχύος της μίσθωσης, δεν μπορεί να διασφαλίσει ή αποκρούσει την άσκηση δικαιώματος καταγγελίας από τον υπερθεματιστή, αφού, με το νέο νομοθετικό καθεστώς, θεσμοθετείται ουσιαστικά ένας καινούργιος λόγος καταγγελίας της μίσθωσης, δηλαδή η απόκτηση του ακινήτου από πλειστηριασμό.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με μισθώσεις ακινήτων και ζητήματα πλειστηριασμών καλέστε στο δικηγορικό γραφείο για ραντεβού και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΣΗΜΑ

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ, Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ

            Για μία επιχείρηση, το εμπορικό σήμα (αγγλιστί trademark), σημαίνει αναγνωρισιμότητα. Είναι ο τρόπος με τον οποίο το προϊόν, υπηρεσία και αγαθό μίας επιχείρησης διακρίνεται από όλα τα υπόλοιπα παρόμοια προϊόντα, υπηρεσίες και αγαθά. Για μεγάλες επιχειρήσεις, το εμπορικό σήμα είναι εγγύηση ποιότητας. Για μικρές επιχειρήσεις, είναι το όχημά τους για να διακριθούν ανάμεσα στα ανταγωνιστικά προϊόντα. Ο καταναλωτής, κατά κανόνα, επιλέγει με βάση το σήμα.

Εξ όλων των ανωτέρω, είναι σαφές ότι η σημασία του σήματος για μία επιχείρηση είναι θεμελιώδης, ενώ η ζημία που μπορεί να προκαλέσει μία προσβολή σήματος σε οποιαδήποτε επιχείρηση δύναται να είναι καταστροφική. Προκύπτει δηλαδή ότι το εμπορικό σήμα, μεταξύ άλλων, αποτελεί και σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της κάθε επιχείρησης. Για αυτό και οι μακρές δικαστικές διαμάχες με αφορμή και αιτία το εμπορικό σήμα μίας επιχείρησης είναι αρκετά συχνές, σε παγκόσμιο φυσικά επίπεδο, και μείζονος σημαντικότητας.

            Σημειώνεται ότι, για την νομική ακριβολογία, εμπορικό σήμα δίχως καταχώρηση σήματος δεν νοείται. Κάθε δικαίωμα επί του σήματος αποκτάται με (και ως εκ τούτου μετά) την καταχώρησή του στο Μητρώο Σημάτων της αρμόδιας Διεύθυνσης του Υπουργείου Ανάπτυξης κι Επενδύσεων. Η καταχώρηση διαρκεί μία δεκαετία και ανανεώνεται επίσης για μία δεκαετία.

            Στη σύγχρονη εποχή, και ιδίως υπό το πρίσμα του νέου Ν. 4679/2020, τα σήματα δεν είναι απαραίτητα μόνον δισδιάστατες στατικές παραστάσεις, αλλά μπορεί να είναι και τρισδιάστατες, μπορεί να είναι δυναμικές (κινούμενες) ή ακόμη και ηχητικές!!! Κάθε σημείο που δύναται να διακρίνει ένα προϊόν από τα αντίστοιχα ανταγωνιστικά και που δύναται φυσικά να αναπαρασταθεί, λογίζεται ως σήμα.

            Με την καταχώρηση του σήματος, ο δικαιούχος αποκτά θετικές και αρνητικές εξουσίες επί αυτού: αφ’ ενός, αποκτά (τυπικό, απόλυτο και αποκλειστικό) δικαίωμα χρήσης κι εκμετάλλευσης του σήματος κι αφ’ ετέρου, αποκτά δικαίωμα να απαγορεύει τη χρήση του στους τρίτους, αντιστοίχως.

            Το νέο, πιο εκσυγχρονισμένο δίκαιο περί σημάτων, απαριθμεί τις ιδιαίτερες περιπτώσεις όπου συντρέχει προσβολή του δικαιώματος στο σήμα, όπου, εάν συντρέχει κίνδυνος ταύτισης κι ως εκ τούτου σύγχυσης ή συσχέτισης του σήματος του δικαιούχου, τότε «μπορεί ιδίως, να απαγορεύεται:

α) η επίθεση του σημείου επί των προϊόντων ή της συσκευασίας τους,

β) η επίθεση του σήματος σε γνήσια προϊόντα παραγωγής του σηματούχου, που προόριζε να τα κυκλοφορήσει ως ανώνυμα ή με άλλο σήμα,

γ) η αφαίρεση του σήματος από γνήσια προϊόντα του σηματούχου και η διάθεσή τους στην αγορά ως ανώνυμων ή με άλλο σήμα,

δ) η προσφορά ή εμπορία των προϊόντων ή η κατοχή τους προς εμπορία ή η προσφορά ή παροχή των υπηρεσιών με τη χρήση του σημείου,

ε) η εισαγωγή ή η εξαγωγή των προϊόντων με τη χρήση του σημείου,

στ) η χρησιμοποίηση του σημείου ως εμπορικής ή εταιρικής επωνυμίας ή ως μέρους εμπορικής ή εταιρικής επωνυμίας,

ζ) η χρησιμοποίηση του σημείου σε επαγγελματικό έντυπο υλικό και στη διαφήμιση, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης,

η) η χρησιμοποίηση του σημείου σε συγκριτική διαφήμιση, κατά τρόπο που αντίκειται στην παράγραφο 2 του άρθρου 9 του ν. 2251/1994 (Α΄191).»

            Αυτό που πρέπει να παρατηρηθεί είναι ότι η ανωτέρω περιπτωσιολογία δεν είναι αποκλειστική, αλλά ενδεικτική. Το οποίο σημαίνει ότι ένας δικαιούχος σήματος ο οποίος κρίνει ότι προσβάλλεται το εμπορικό του σήμα με κάποιον μη απαριθμούμενο στις ανωτέρω περιπτώσεις τρόπο μπορεί επίσης να αξιώσει τη δικαστική του προστασία. Και τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία, εν όψει του γεγονότος ότι στη σύγχρονη εποχή, όπου τα μέσα εξελίσσονται τεχνολογικά με ραγδαίους ρυθμούς, είναι σαφές ότι θα προκύψουν, σύντομα ή αργότερα, περιπτώσεις προσβολής που ο σημερινός νομοθέτης δεν ήταν σε θέση να προβλέψει. Αυτό δε σημαίνει ούτε ότι οι δικαιούχοι θα πρέπει να μείνουν απροστάτευτοι, ούτε ότι ο νομοθέτης θα πρέπει να ανανεώνει το νομοθετικό καθεστώς με κάθε καινούργια μορφή προσβολής.

Αντίθετα, η ενδεικτική απαρίθμηση επιτρέπει την προστασία του δικαιούχου από οποιαδήποτε προσβολή ανακύψει, άμεσα και δίχως την ανάγκη νέας νομοθετικής ad hoc παρέμβασης. Το οποίο όμως αποτελεί και μία άρρητη υπόμνηση και προειδοποίηση προς τους δικαιούχους για ακριβώς αυτό: ότι δηλαδή θα πρέπει να παραμένουν επιφυλακτικοί και σε εγρήγορση απέναντι στις γνωστές μέχρι σήμερα, αλλά και τις άγνωστες μορφές προσβολής του σήματός τους και να έχουν άμεσα αντανακλαστικά, λόγω ακριβώς της σημαντικότητας του σήματος για την επιχείρηση, στην οποία δώσαμε έμφαση στην αρχή.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Διαταγή πληρωμής-πλειστηριασμός

Σήμερα, μετά από μια δεκαετή οικονομική κρίση και με μια νέα οικονομική κρίση να κάνει την εμφάνιση της ως επακόλουθο της πανδημίας covid-19, έχουμε όλοι λίγο – πολύ ακούσει για «επίδοση διαταγών πληρωμής» από τις τράπεζες. Γνωρίζουμε όμως περί  τίνος πραγματικά πρόκειται;

Όταν ένας δανειολήπτης δεν πληρώσει για τουλάχιστον τρεις μήνες (90 ημέρες) την δόση του δανείου του, οι τράπεζες  δύνανται να αποστείλουν εξώδικη καταγγελία της ληξιπρόθεσμης δανειακής σύμβασης και να απαιτήσουν μέσω αυτής ολόκληρο το ποσό του δανείου ή της πιστωτικής κάρτας εντός μιας σύντομης προθεσμίας. Όπως είναι φυσικό, η συντριπτική πλειοψηφία των οφειλετών δεν δύναται να καταβάλλει τόσο μεγάλα ποσά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και, έτσι, στη συνέχεια οι τράπεζες εκδίδουν δικαστική απόφαση που λέγεται «Διαταγή Πληρωμής» ως απαραίτητο μέσο για την έναρξη των διαδικασιών αναγκαστικής εκτέλεσης – πλειστηριασμών ακινήτων.

Τους τελευταίους μόνο μήνες, κατόπιν της σχετικής ομαλοποίησης της λειτουργίας της δικαιοσύνης μετά την λήξη των μέτρων κατά της διασποράς του covid-19, οι τράπεζες επέδωσαν -και συνεχίζουν να επιδίδουν- χιλιάδες Διαταγές Πληρωμής. Σημειωτέον δε, ότι επιδίδονται τόσο νέες όσο και παλαιές Διαταγές Πληρωμής, των οποίων γίνεται επίδοση δεύτερη φορά προκειμένου αυτές να τελεσιδικήσουν και να ξεκινήσει η αναγκαστική εκτέλεση.

Στην περίπτωση που ανήκετε στους χιλιάδες δανειολήπτες που έλαβαν μια νέα Διαταγή Πληρωμής, που επιδίδεται δηλαδή για πρώτη φορά μετά την έκδοσή της, θα πρέπει να απευθυνθείτε άμεσα σε έμπειρο δικηγόρο, ώστε να ασκηθεί εμπρόθεσμα ανακοπή κατά αυτής, αλλά και αίτηση αναστολής της εκτέλεσής της με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων.

Αν από την άλλη πλευρά, η Διαταγή Πληρωμής σας επιδίδεται για δεύτερη φορά, και πάλι θα πρέπει να προχωρήσετε άμεσα, σε ανακοπή αυτής, ειδάλλως θα τελεσιδικήσει και, όπως είπαμε παραπάνω θα ξεκινήσει η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης. Να σημειωθεί πως στη δεύτερη επίδοση δεν δίνεται από τον νόμο η δυνατότητα άσκησης ασφαλιστικών μέτρων, ωστόσο με τα κατάλληλα νομικά μέσα μπορούμε να κερδίσουμε πολύτιμο χρόνο για απευθείας διαπραγμάτευση με τις τράπεζες.

Να υπενθυμίσουμε δε ακόμη μία φορά ότι είτε αφορά σε πρώτη είτε σε δεύτερη επίδοση η προθεσμία της ανακοπής είναι ιδιαιτέρως στενή, δηλαδή έχει διάρκεια 15 εργάσιμων ημερών, που ξεκινά να τρέχει την επομένη της επίδοσης, γι’ αυτό ακριβώς απαιτούνται εγρήγορση και άμεσες κινήσεις.

Καταληκτικά, με την ανακοπή κατά μιας Διαταγής Πληρωμής αμφισβητούμε την απαίτηση της τράπεζας και, αν εν τέλει γίνει δεκτή από το δικαστήριο, ακυρώνουμε την Διαταγή Πληρωμής. Σε κάθε περίπτωση η δικάσιμος είναι αρκετά μακρινή και υπάρχει πολύς χρόνος για διαπραγμάτευση που είναι πιθανό να φέρει ένα γενναίο κούρεμα στις οφειλές σας.

Το δικηγορικό μας γραφείο ασχολείται κατά κόρον με οικονομικά ζητήματα και δη ανακοπές κατά διαταγών πληρωμής, αλλά και είναι σε θέση να σας καθοδηγήσει με συνέπεια και να σας κερδίσει τον απαραίτητο χρόνο, ώστε να βρούμε λύση και να αποφύγετε τον επικείμενο πλειστηριασμό.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο – διαμεσολαβητή για διάσωση περιουσίας και αποφυγή πλειστηριασμών στα τηλ: 2108811903, 6932455478.

 

Διατραπεζική διαμεσολάβηση

Διαπραγμάτευση-ρύθμιση κόκκινων δανείων με κούρεμα

Αμφότερα τα funds, στα οποία έχει πωληθεί μεγάλο μέρος των κόκκινων δανείων, και οι εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις καθημερινά αποστέλλουν επιστολές – εξώδικες γνωστοποιήσεις στους δανειολήπτες. Με τις επιστολές αυτές ενημερώνουν τους οφειλέτες ότι οι απαιτήσεις μεταβιβάστηκαν σε εκείνα, απαιτώντας, παράλληλα, την άμεση και ολοσχερή εξόφλησή τους. Την ίδια ώρα οι τράπεζες επιδίδουν διαταγές πληρωμής ή προχωρούν σε δεύτερη επίδοση προκειμένου αυτές να τελεσιδικήσουν άμεσα.

Ταυτόχρονα, οι πλειστηριασμοί ξεπαγώνουν σταδιακά και αναμένεται η οριστική επαναφορά τους σε λίγους μήνες, η οποία θα συμπέσει με την έναρξη λειτουργίας του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης Ακινήτων για τους υπερχρεωμένους δανειολήπτες.

Εκ των πραγμάτων είναι η κατάλληλη, ίσως και τελευταία, ευκαιρία για να επιδιώξετε μια επίσημη εξωδικαστική διαπραγμάτευση μέσω εξειδικευμένου δικηγόρου. Μέσω της διαπραγμάτευσης όχι μόνο θα έχετε μια ευκαιρία να ρυθμίσετε τις οφειλές σας όσο το δυνατόν ταχύτερα, αλλά μπορείτε να απαιτήσετε από τους πιστωτές να σας χορηγήσουν όλα τα απαραίτητα έγγραφα, ώστε να ελέγξετε και εν συνεχεία να αμφισβητήσετε επίσημα το ύψος της οφειλής σας, μέσω αρνητικής αναγνωριστικής αγωγής.

Τέλος, για ακόμη μια φορά να τονίσουμε ότι θα πρέπει να είστε σε εγρήγορση, ώστε σε περίπτωση που σας επιδοθεί μια διαταγή πληρωμής, να απευθυνθείτε άμεσα σε έμπειρο δικηγόρο, καθώς η άσκηση ανακοπής κατά της διαταγής πληρωμής πρέπει να γίνει μέσα σε προθεσμία μόλις 15 εργάσιμων ημερών!

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο – διαμεσολαβητή για διάσωση περιουσίας κι αποφυγή πλειστηριασμών στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Άρειος Πάγος: νέα απόφαση που μας αποδεικνύει την σπουδαιότητα του εμπορικού σήματος.

Το Α1 Πολιτικό Τμήμα του δικαστηρίου του Αρείου Πάγου με τη υπ’ αρ. 249/2021 απόφασή του απέρριψε αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης του Εφετείου, η οποία έκρινε ότι υφίσταται κίνδυνος σύγχυσης του καταναλωτικού κοινού από τη χρήση της επίμαχης λεκτικής ένδειξης από την πρώτη εναγομένη για την διάκριση των προϊόντων της.

Πιο συγκεκριμένα, κατά την κρίση του αναιρετικού δικαστηρίου, ο μέσος καταναλωτής μπορεί να σχηματίσει την εσφαλμένη εντύπωση ότι τα προϊόντα της εναγομένης προέρχονται από την επιχείρηση της ενάγουσας ή ότι δύο επιχειρήσεις είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους.

Ήδη το Εφετείο είχε διαπιστώσει ότι εφόσον σε αμφότερες τις ενδείξεις υπάρχει διαφορετική απεικόνιση, δεν πρόκειται για ταυτόσημες ενδείξεις, αλλά για όμοιες, συνεπώς θα έπρεπε να ερευνηθεί η ύπαρξη του κινδύνου σύγχυσης.

Για να καταστήσουμε πλήρως σαφή την έννοια του κινδύνου σύγχυσης, αυτός συνίσταται στο κατά πόσο ο μέσος ενημερωμένος καταναλωτής μπορεί λόγω της ομοιότητας των σημάτων να σχηματίσει την εντύπωση ότι τα προϊόντα μιας επιχείρησης προέρχονται από άλλη επιχείρηση ή συνδέονται με αυτή. Θα πρέπει να ερευνηθεί, επομένως, εάν υφίσταται οπτική, ηχητική και εννοιολογική ομοιότητα μεταξύ των δύο επίμαχων σύνθετων ενδείξεων.

Η τυχόν ομοιότητα εκτιμάται σφαιρικά, δηλαδή παίζει ρόλο η συνολική εντύπωση που δημιουργείται στον καταναλωτή, ο οποίος προσλαμβάνει το σήμα ως ολότητα και δεν εξετάζει τις διάφορες λεπτομέρειες που το αποτελούν.

Στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με την εφετειακή απόφαση, που αντιπαρέβαλε τις δύο ενδείξεις, κρίθηκε ότι, καταρχάς, υπάρχει ηχητική ομοιότητα, καθώς αμφότερες φέρουν ηχητικά ταυτόσημη ένδειξη, η οποία ενέχει έντονη διακριτική δύναμη, καθώς είναι πρωτότυπη και αποτυπώνεται εύκολα στη μνήμη του μέσου καταναλωτή.

Το Εφετείο επίσης έκρινε ότι η προσθήκη της ένδειξης winery από την πρώτη εναγομένη, η οποία ενέχει περιγραφικό χαρακτήρα, δεν αρκεί για να διαφοροποιήσει αισθητά το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα. Όπως πολύ σωστά έκρινε η απόφαση, ιδίως όσον αφορά στα οινοπνευματώδη ποτά, ο μέσος καταναλωτής προσέχει περισσότερο το λεκτικό στοιχείο, διότι πρόκειται για μια κατηγορία εμπορευμάτων που προσδιορίζονται συνήθως με την ονομασία του προϊόντος και όχι με τα απεικονιστικά στοιχεία της ετικέτας. Με απλά λόγια αποτελούν προϊόντα που τα ζητάς, τα παραγγέλνεις με το όνομά τους, χωρίς απαραιτήτως να έχεις οπτική επαφή με το σήμα.

Επιπλέον, το δικαστήριο τόνισε ότι η ενάγουσα χρησιμοποιεί την ένδικη λέξη επί σειρά ετών και έχει έντονη διαφημιστική προβολή με αποτέλεσμα τα προϊόντα της να έχουν υψηλή αναγνωρισιμότητα στον χώρο της παραγωγής οίνου αλλά και στις αγορές της Ελλάδος και του εξωτερικού, προσδίδοντας στην επίμαχη ένδειξη πρόσθετη διακριτική δύναμη. Για να αποτραπεί, επομένως, ο κίνδυνος σύγχυσης, απαιτείται μεγαλύτερος από τον συνήθη βαθμός διαφοροποίησης.

Διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της απόφασης:

«Με βάση τις ανωτέρω παραδοχές, το Εφετείο έκρινε ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκληθείσα απόφασή του, ορθά εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις ως προς το ζήτημα της ύπαρξης κινδύνου συγχύσεως και απέρριψε το σχετικό λόγο έφεσης των εναγομένων και ήδη αναιρεσειόντων… Ειδικότερα, την εφαρμογή των διατάξεων αυτών δικαιολογούν οι παραδοχές της πληττόμενης απόφασης: Ότι, από το 1997, η ενάγουσα και ήδη αναιρεσίβλητη εταιρεία άρχισε να δραστηριοποιείται στον τομέα παραγωγής και εμπορίας οίνων και είχε θέσει επί των προϊόντων της, ως διακριτικό γνώρισμα, τη λεκτική ένδειξη «Μελι…», η οποία συνοδεύεται και από την απεικόνιση μιας μέλισσας εντός ελλειπτικού κύκλου. Ότι, από τις 4-9-2007, κατέστη δικαιούχος κοινοτικού σήματος, αποτελούμενου από την ίδια ως άνω λεκτική ένδειξη, με λατινικούς χαρακτήρες «Meli…» και την ανωτέρω απεικόνιση, τα δε προϊόντα της διατίθενται ευρέως στην εγχώρια αγορά. Ότι, από το 1996, ο δεύτερος εναγόμενος, ήδη δεύτερος αναιρεσείων, διατηρούσε ατομική επιχείρηση εμπορίας και παραγωγής οίνου, με διακριτικό τίτλο τη λεκτική ένδειξη «Meli… Winery», διέθετε δε τα προϊόντα του σε περιορισμένο κύκλο προσώπων εντός της νήσου Κεφαλληνίας και, στη συνέχεια, κατέστη δικαιούχος, δυνάμει αμετάκλητης δικαστικής απόφασης, σήματος τοπικής ισχύος, ήτοι εντός των εδαφικών ορίων της ως άνω νήσου. Ότι, το 2007, ο ανωτέρω κατέθεσε αιτήσεις για κατοχύρωση της λέξης «Meli…» ή «ΜΕΛΙ…» ως ημεδαπό σήμα πανελλήνιας εμβέλειας, οι οποίες, όμως, απορρίφθηκαν από την αρμόδια αρχή. Ότι το 2013 κατέθεσε αιτήσεις για κατοχύρωση ως εθνικών σημάτων των λεκτικών ενδείξεων «Οινοποιείο Μελι…», «Meli… Winery», «Gold Meli… Winery» «Gold Οινοποιείο Μελι…», οι οποίες έγιναν δεκτές από τη Διοικητική Επιτροπή Σημάτων, διατάχθηκε, όμως, στη συνέχεια, η διαγραφή τους, κατά παραδοχή αντίστοιχων αιτήσεων διαγραφής, που υπέβαλε η ενάγουσα και ήδη αναιρεσίβλητη, η υπόθεση δε ήδη εκκρεμεί ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων. Ότι το Δεκέμβριο του 2014 συστήθηκε η πρώτη εναγομένη, ήδη πρώτη αναιρεσείουσα, η οποία κατέστη ειδική διάδοχος των ανωτέρω διακριτικών γνωρισμάτων, συνέχισε δε την εμπορική δραστηριότητα της ατομικής επιχείρησης του δεύτερου, ήτοι την παραγωγή και εμπορία οίνου. Ότι αυτή άρχισε να διαθέτει τα προϊόντα της (οίνους), τα οποία φέρουν ως διακριτικό γνώρισμα τη λεκτική ένδειξη «Meli… Winery», συνοδευόμενη από την απεικόνιση ενός κυκλικού κτιρίου με κυκλικές κολώνες πάνω σε ένα βράχο δίπλα στη θάλασσα, ενώ διατηρεί ιστοσελίδα με το ίδιο όνομα , όπως και λογαριασμούς σε διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω των οποίων διαφημίζει τα προϊόντα της. Ότι από την αντιπαραβολή των ανωτέρω ενδείξεων συντρέχει ηχητική ομοιότητα, καθόσον αμφότερες φέρουν την ηχητικά ταυτόσημη ένδειξη «meli…», που έχει έντονη διακριτική δύναμη και πρωτοτυπία, ενώ η μεν προσθήκη της λέξης winery, που αποτελεί μετάφραση στην αγγλική γλώσσα της λέξης ‘οινοποιείο’, έχει, δηλαδή, περιγραφικό χαρακτήρα και δεν αρκεί για να διαφοροποιήσει αισθητά το ηχητικό αποτέλεσμα, τα δε διαφορετικά εικαστικά τους στοιχεία δεν μεταβάλλουν τη συνολική εντύπωση. Ότι, λόγω της ομοιότητας των ανωτέρω ενδείξεων σε ταυτιζόμενα προϊόντα (οίνοι), είναι δυνατό να προκληθεί κίνδυνος σύγχυσης στο μέσο και όχι στον εξειδικευμένο καταναλωτή, ο οποίος, ερχόμενος σε επαφή με τη συσκευασία και την επαφή των προϊόντων της πρώτης εναγομένης, ευλόγως του δημιουργείται η εντύπωση ότι μεταξύ των επιχειρήσεων της ενάγουσας και της πρώτης εναγομένης υπάρχει εμπορική σχέση ή οικονομικός δεσμός. Εξάλλου, από τη διατύπωση, που χρησιμοποιήθηκε, σε συνδυασμό με το όλο περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης συνάγεται με σαφήνεια ότι το Εφετείο δέχθηκε την ύπαρξη ομοιότητας μεταξύ των δύο αντιπαραβαλλόμενων διασχηματισμών, που αφορούν σε ταυτιζόμενα προϊόντα (οίνοι), τα οποία παράγουν και εμπορεύονται αμφότερες οι ανωτέρω επιχειρήσεις, ενώ δεν προκύπτει αδιαρατάρακτη συνύπαρξη αυτών, αλλά διαρκής δικαστική διαμάχη μεταξύ των δύο επιχειρήσεων.»

Διαχρονικά η κατοχύρωση ενός σωστού και δυνατού εμπορικού σήματος αποτελεί την σημαντικότερη επένδυση για μια επιχείρηση. Γι’ αυτό σας εφιστούμε την προσοχή, αν είστε έτοιμοι να προχωρήσετε στην κατοχύρωση του σήματος της επιχείρησής σας, να απευθυνθείτε σε έμπειρο δικηγόρο σημάτων, ο οποίος θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τυχόν σφάλματα και ελλείψεις και θα σας καθοδηγήσει σωστά, ώστε να αποφύγετε τις δικαστικές περιπέτειες.

Το γραφείο μας ασχολείται επί σειρά ετών με υποθέσεις εμπορικού δικαίου και σημάτων συγκεκριμένα και μπορεί να σας βοηθήσει τόσο στην κατοχύρωση όσο και στην υπεράσπιση του σήματός σας στα δικαστήρια. Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.