Σε ποιες περιπτώσεις γίνεται δεκτή η αποποίηση κληρονομιάς μετά την πάροδο της τετράμηνης προθεσμίας αποποίησης

Στη περίπτωση θανάτου συγγενικού προσώπου, ακόμα και μακρινού, πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι από τη στιγμή που δεν εκκινούν τη διαδικασία αποδοχής κληρονομιάς, δεν θα επέχουν και καμία ευθύνη ως προς τα χρέη του θανόντος συγγενή τους. Η εσφαλμένη αυτή αντίληψη, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πλέον λόγω της οικονομικής κρίσης πολλές κληρονομιές είναι υπερχρεωμένες, έχει ως αποτέλεσμα πολύ συχνά οι κληρονόμοι να βρίσκονται βεβαρημένοι με τα χρέη της κληρονομιάς.

Σύμφωνα με το ισχύον στην Ελλάδα κληρονομικό δίκαιο, από τη στιγμή του θανάτου του κληρονομουμένου, οι κληρονόμοι του αποκτούν αμέσως και χωρίς καμία άλλη διαδικαστική ενέργεια την κληρονομιά του δηλ περιουσιακά στοιχεία και χρέη. Ωστόσο, ο νόμος τους δίνει τη δυνατότητα μέσα σε προθεσμία τεσσάρων (4) μηνών από την γνώση του θανάτου του κληρονομουμένου αλλά και τη γνώση του τρόπου με τον οποίο καλείται ο κληρονόμος στην κληρονομιά (διαθήκη, εξ αδιαθέτου),   να προβούν σε αποποίηση. Η αποποίηση γίνεται με δήλωση στο γραμματέα του Δικαστηρίου της κληρονομιάς. Αν, όμως, παρέλθει άπρακτη η προθεσμία αυτή, τότε συνάγεται σιωπηρώς ότι ο κληρονόμος δεν ήθελε την αποποίηση, οπότε και θεωρείται ότι αυτός αποδέχτηκε την κληρονομιά, ακόμα και αν αυτή αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος της από χρέη!!

Τι γίνεται σε περίπτωση που παρέλθει άπρακτη η τετράμηνη προθεσμία αποποίησης της κληρονομίας:

1.         Να ασκήσει αγωγή ακύρωσης της πλασματικής αποδοχής κληρονομίας  επικαλούμενος ότι δεν γνώριζε ότι είναι κληρονόμος είτε διότι αγνοούσε το γεγονός του θανάτου του συγγενικού του προσώπου, είτε διότι αγνοούσε την ύπαρξη διαθήκης ή ότι ο εγγύτερος κληρονόμος έχει αποποιηθεί οπότε η κληρονομία υπάγεται σε εκείνον.

2.         Ο κληρονόμος δεν μπορούσε να γνωρίζει τις νομικές διατάξεις σχετικά με την ύπαρξη, αποδοχή και την αποποίηση της κληρονομιάς

Διαφορετική είναι η περίπτωση όταν ο κληρονόμος γνωρίζει μεν ότι είναι κληρονόμος, αλλά λόγω πλάνης, απάτης ή απειλής έχει αποδεχθεί ή αποποιηθεί ενώ έχει λανθασμένες πληροφορίες. Η πλάνη περί του παθητικού (χρεών) της περιουσίας δεν θεωρείται ουσιώδης και απορρίπτεται.   

Στην περίπτωση που έχει πλάνη ουσιώδη ή λόγω απάτης ή απειλής αποδέχθηκε ή αποποιήθηκε ο κληρονόμος μπορεί εντός έξι μηνών από τη στιγμή που θα μάθει τα περί πλάνης, απάτης, απειλής  να ασκήσει στο αρμόδιο δικαστήριο αγωγή ακύρωσης της αποδοχής ή αποποίησης του, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1857 του Α.Κ.

             Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894 και 6932 455478.

 

Αποζημίωση από τροχαίο

Παρότι, δυστυχώς, η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις στον αριθμό τροχαίων ατυχημάτων κάθε χρόνο, ελάχιστοι γνωρίζουν τα δικαιώματα αποζημίωσης που έχουν για τις υλικές ζημίες, τις σωματικές βλάβες αλλά και για την ηθική βλάβη που υφίσταται κάποιος που εμπλέκεται σε τροχαίο ατύχημα.

Ως αποτέλεσμα, οι περισσότεροι αποζημιώνονται περιορισμένα αν όχι ελάχιστα. Επίσης, επειδή είναι γνωστό ότι η δικαιοσύνη στη χώρα μας είναι αργοκίνητη, υπάρχει η εύλογη πεποίθηση ότι θα πάρει χρόνια μέχρι μια αγωγή αποζημίωσης να προχωρήσει και να αποδώσει καρπούς. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει, καθώς τέτοιας φύσεως αγωγές κινούνται πολύ πιο γρήγορα, και μάλιστα αν η αγωγή ασκηθεί ενώπιον του Πρωτοδικείου είναι δυνατόν να συζητηθεί ακόμη και μέσα σε ένα τρίμηνο από την κατάθεσή της.

Αρχικά, αποζημίωση δικαιούνται τόσο ο  παθών οδηγός ή/και ιδιοκτήτης του οχήματος που ενεπλάκη στο ατύχημα, όσο και οποιοσδήποτε τρίτος μπορεί να έπαθε κάποια βλάβη από το ατύχημα αυτό. Από την άλλη πλευρά, υπόχρεος προς αποζημίωση είναι ο ιδιοκτήτης και ο οδηγός του οχήματος που προκάλεσε τη ζημία, αλλά και η ασφαλιστική εταιρεία στην οποία το όχημα αυτό είναι ασφαλισμένο. Η ευθύνη αυτών είναι εις ολόκληρον, δηλαδή μπορείς να ζητήσεις ολόκληρο το χρηματικό ποσό από οποιονδήποτε επιλέγεις.

Έπειτα, θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η αξίωση για αποζημίωση από τροχαίο ατύχημα, τόσο εναντίον του ζημιώσαντος παραγράφεται εντός πενταετίας από το συμβάν ενώ εναντίον της ασφαλιστικής εταιρίας που τον καλύπτει, παραγράφεται εντός διετίας! Σε περίπτωση, λοιπόν, που δεν ασκηθεί η αγωγή εμπρόθεσμα, η αξίωση παύει να είναι δικαστικά επιδιώξιμη, εκτός κι αν θεωρηθεί ότι για το ποσό που οφείλεται έχει υπάρξει παράνομος πλουτισμός του υπαιτίου και ο πλουτισμός αυτός σώζεται… Επομένως, δεν θα πρέπει ο παθών να αφήσει το ζήτημα στην τύχη του επ’ αόριστον ούτε να ενδώσει στην πίεση που ενδεχομένως θα ασκήσει η ασφαλιστική εταιρεία του ζημιώσαντος για την επίτευξη κάποιας εξωδικαστικής συμφωνίας.

Γιατί, όμως, να μην προτιμήσει κάποιος μια απευθείας συμφωνία με την ασφαλιστική εταιρεία; Μα φυσικά επειδή το ποσό που θα λάβει από αυτή την συμφωνία σε σχέση με το ποσό που θα του επιδίκαζε το δικαστήριο δυνάμει αγωγής αποζημίωσης είναι εξαιρετικά χαμηλότερο. Αυτό συμβαίνει διότι οι ασφαλιστικές καλύπτουν πολύ συγκεκριμένα ποσά τα οποία αφορούν αυστηρά υλικές ζημίες και τραυματισμούς. Ωστόσο, ως γνωστόν, ένα τροχαίο ατύχημα, και δη ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα, συνήθως προκαλεί πολλά περαιτέρω προβλήματα για τα οποία θα χρειαστεί να δαπανηθούν διόλου ευκαταφρόνητα ποσά, τα οποία μόνον ένας έμπειρος δικαστής αυτοκινήτων μπορεί να αντιληφθεί και να κοστολογήσει αναλόγως.

Επιπλέον όλα αυτά δεν αργούν όπως παλιότερα.

Είναι δυνατόν σε λίγους μήνες να υπάρχει δικαστική απόφαση για όλα αυτά!

Επομένως, με την αγωγή είναι δυνατόν να διεκδικήσει κάποιος χρήματα που να αντιστοιχούν

• στο ποσό κατά το οποίο μειώθηκε η εμπορική αξία του οχήματος,
• σε δαπάνες για την χρήση ταξί ή την μίσθωση οχήματος λόγω της στέρησης του οχήματος,
• στην αξία τυχόν καταστραφέντα προσωπικά είδη (κινητό, ρούχα, γυαλιά, κοσμήματα),
• σε νοσήλια ή μελλοντικά νοσήλια (αν είναι βέβαιο ότι θα χρειαστούν στο μέλλον νέες επεμβάσεις κτλ),
• σε δαπάνες για αποκλειστικές νοσοκόμες ή και οικιακές βοηθούς (σε περίπτωση που ο παθών χρειαστεί βοήθεια και στο σπίτι),
• σε δαπάνες για βελτιωμένη διατροφή (καθώς είναι πιθανόν ο παθών να χρειαστεί να ακολουθήσει ειδική διατροφή λόγω τραυματισμού),
• σε χρήματα που αντιστοιχούν σε απώλεια εισοδήματος, δηλαδή στα χρήματα που κατά προσέγγιση θα αποκόμιζε ο παθών από την εργασία του υπό φυσιολογικές συνθήκες, δηλαδή σε περίπτωση που δεν είχε συμβεί το τροχαίο.

Τέλος, το δικαστήριο κατά κόρον επιδικάζει και ποσά για την ηθική βλάβη την οποία υφίσταται κάποιος, δηλαδή, την ταλαιπωρία, την θλίψη και την στεναχώρια που βιώνει ως συνέπεια του τροχαίου.

Ακόμη, η ασφαλιστική εταιρεία, είναι πιθανόν ενόψει της συζήτησης της αγωγής, και προκειμένου να αποφύγει τα δικαστικά έξοδα μια αγωγής αποζημίωσης, να κάνει πιο αξιόλογες προτάσεις προς τον παθόντα. Η αγωγή, δηλαδή, μπορεί να λειτουργήσει ως «μοχλός πίεσης» προς την εξεύρεση μια συμφέρουσας εξωδικαστικής συμφωνίας.

Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να απευθυνθείτε άμεσα σε έμπειρο στα τροχαία ατυχήματα δικηγόρο ώστε να σας καθοδηγήσει σωστά από την αρχή, ήτοι την κατάθεση σας στην τροχαία, μέχρι την εκδίκαση της αγωγής ή την τυχόν συμβιβαστική λύση που μπορεί να επιτευχθεί με την ασφαλιστική εταιρεία.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Διαμεσολάβηση: υποχρεωτική πριν τις δίκες

Η σχέση της Διαμεσολάβησης με τη Χώρα μας είναι μία ιστορία ταραχώδης. Για πρώτη φορά εισήχθη στην νομική πραγματικότητα της Ελλάδας με το Ν. 3898/2010, ως ένας νέος, εναλλακτικός τρόπος εξωδικαστικής επίλυσης ιδιωτικών διαφορών. Παρά ταύτα, η πρώτη αυτή προσπάθεια ένταξης της Διαμεσολάβησης στο ελληνικό νομικό καθεστώς στέφθηκε με αποτυχία: επρόκειτο για μία διαδικασία παντελώς άγνωστη για τον ελληνικό κόσμο. Σήμερα, δέκα ολόκληρα χρόνια μετά, η Διαμεσολάβηση είναι λίγο γνωστή αλλά έχει καταστεί αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής δικαιοσύνης, σε μεγάλο βαθμό υποχρεωτικό.

Τί είναι όμως η Διαμεσολάβηση και πώς λειτουργεί σήμερα ως στάδιο της δικαστικής διαδικασίας;

Πρώτα απ’ όλα, για να αντιληφθεί κανείς τί ακριβώς είναι η Διαμεσολάβηση, πρέπει να ανατρέξει στο αρχικό νομοθέτημα (Ν. 3898/2010), το οποίο αναλύει με μεγάλη ενδελέχεια τις συνιστώσες του θεσμού. Έτσι, σχεδιαγραφείται η Διαμεσολάβηση, όπως είπαμε, ως ένας εναλλακτικός τρόπος εξωδικαστικής επίλυσης ιδιωτικών διαφορών, κατά την οποία τα μέρη, με τη βοήθεια του Διαμεσολαβητή, διαπραγματεύονται ώστε να επιλύσουν ειρηνικά και συμβιβαστικά τη διαφορά τους, καταλήγοντας σε μία αμοιβαία επωφελή συμφωνία.

Τα οφέλη της Διαμεσολάβησης είναι πολλαπλά, ιδίως εν συγκρίσει με τη δικαστική οδό: η διαδικασία είναι ταχύτερη, χωρίς διαδικαστικές και τυπικές καθυστερήσεις, ενώ τα έξοδα είναι πολύ λιγότερα. Το σημαντικότερο είναι ότι, εν αντιθέσει με μία δικαστική απόφαση, που κατά κανόνα έχει έναν νικητή κι έναν χαμένο, στη Διαμεσολάβηση, τα μέρη «συνδημιουργούν» την απόφαση, ώστε να βγαίνουν και οι δύο κερδισμένοι. Παράλληλα, όλη η διαδικασία καλύπτεται από εχεμύθεια (πρακτικά δεν τηρούνται). Η ιδιαιτερότητα της Διαμεσολάβησης, πάντως, εντοπίζεται κυρίως στον εκούσιο χαρακτήρα της: τα μέρη προσφεύγουν με δική τους πρωτοβουλία στη διαδικασία, επιλέγοντας ελεύθερα από κοινού το πρόσωπο του Διαμεσολαβητή, ώστε να διασφαλίζεται η αμεροληψία και η ανεξαρτησία του και να προστατεύονται τα συμφέροντά τους, τα οποία διασφαλίζονται επιπροσθέτως από την υποχρεωτική παράσταση νομικού συμπαραστάτη (δικηγόρου). Σημειωτέον ότι ακόμη και μετά την προσφυγή στο Δικαστήριο είναι δυνατό τα μέρη να επιλέξουν τη Διαμεσολάβηση, με όριο όμως την έκδοση τελεσίδικης απόφασης επί της διαφοράς τους.

Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι ο Διαμεσολαβητής δεν είναι κάποιο τυχαίο πρόσωπο. Τουναντίον, προηγείται διαδικασία κατάρτισης, κατά την οποία ο Διαμεσολαβητής εκπαιδεύεται κι εξετάζεται, ώστε να διαπιστευθεί από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο μάλιστα τηρεί ειδικό κατάλογο όπου περιλαμβάνονται όλοι οι Διαπιστευμένοι Διαμεσολαβητές. Έτσι, όταν λέμε ότι τα μέρη είναι ελεύθερα να επιλέξουν το πρόσωπο του Διαμεσολαβητή, εννοείται ότι υπάρχει η προϋπόθεση το πρόσωπο αυτό να είναι εγγεγραμμένο στον ειδικό αυτό κατάλογο.

Κάθε διαφορά ιδιωτικής φύσης μπορεί να υπαχθεί στη Διαμεσολάβηση, εφ’ όσον τα μέρη έχουν εξουσία διάθεσης του αντικειμένου της διαφοράς. Αυτό σημαίνει ότι όλες σχεδόν οι αστικές (διαφορές μισθωτικές, οικογενειακές, κληρονομικές, εργατικές, μεταξύ άλλων) κι εμπορικές διαφορές υπάγονται στη Διαμεσολάβηση. Από την άλλη, διαφορές π.χ. ενός ιδιώτη με το Δημόσιο ή διαφορές που ο νόμος προϋποθέτει την προσφυγή στα δικαστήρια (όπως η επιμέλεια ανηλίκου), εξαιρούνται από το φάσμα της.

Όλα τα διαδικαστικά ζητήματα επιλέγονται ελεύθερα από τα μέρη, ώστε να είναι αυτή προσαρμοσμένη σε όλες τις ιδιαίτερες περιστάσεις κι απαιτήσεις της διαφοράς τους. Οι συναντήσεις διενεργούνται από κοινού αρχικά, παρουσία του Διαμεσολαβητή, ώστε τα μέρη να μπορέσουν να παρουσιάσουν τις θέσεις τους, κι έπειτα πραγματοποιούνται και κατ’ ιδίαν συναντήσεις, όπου, με την καθοδήγηση και τις επισημάνσεις του Διαμεσολαβητή το κάθε μέρος διαμορφώνει τις θέσεις του, ενώ δύναται να υποβάλει προτάσεις στο άλλο μέρος, μέσω του Διαμεσολαβητή. Η κάθε Διαμεσολάβηση, βέβαια, είναι μοναδική, όσο και η υπαγόμενη διαφορά. Τουτέστιν, δεν είναι προκαθορισμένη ούτε η διαδικασία ούτε και ο χρόνος για την ολοκλήρωσή της. Έτσι, μπορεί να διαρκέσει αρκετές συνεδρίες, κοινές ή κατά μόνας, ή και μόνο μία· η εμπειρία αποδεικνύει ότι πολλές διαφορές επιλύονται πράγματι εντός μίας ημέρας, όπως είναι και το ζητούμενο!!!

Το αποτέλεσμα της Διαμεσολάβησης δεν είναι απόφαση, αλλά συμφωνία, αμοιβαία αποδεκτή, η οποία, όταν επιτευχθεί, αποτυπώνεται εγγράφως, υπογράφεται από τα μέρη και κατατίθεται στο κατά τόπο αρμόδιο Πρωτοδικείο. Εκεί, λαμβάνει εκτελεστό χαρακτήρα, όπως ακριβώς οι δικαστικές αποφάσεις.

Ο ευέλικτος κι ελκυστικός χαρακτήρας της διαμεσολάβησης υποσχόταν την ανατροπή του κλασικού μοντέλου δικαστικής επίλυσης των ιδιωτικών διαφορών από το νεοείσακτο θεσμό. Το καλωσόρισμα της Διαμεσολάβησης όμως στη Χώρα μας ήταν αρκετά ψυχρό. Παρά τις ενημερωτικές καμπάνιες, που πληροφορούσαν τον κόσμο για τον πρωτοποριακό θεσμό, τις υψηλές προδιαγραφές του και την επιτυχία του ιδίως στις χώρες της Ευρώπης και τις Η.Π.Α., η Διαμεσολάβηση αντιμετωπίστηκε με καχυποψία, δισταγμό κι εν τέλει, αδιαφορία.

Έτσι, το 2018, με τον Ν. 4512/2018, ο Έλληνας νομοθέτης επεδίωξε για πρώτη φορά να καταστήσει τη Διαμεσολάβηση υποχρεωτική. Η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία δημιούργησε αντιδράσεις από ολόκληρο το νομικό κόσμο της Ελλάδας, που υποστήριζε ότι η Χώρα μας δεν ήταν ακόμη προετοιμασμένη για αυτήν την αλλαγή. Μετά από διαδοχικές παρατάσεις στην εφαρμογή του νόμου, εκδόθηκε τελικά ο Ν. 4640/2019, σκοπός του οποίου ήταν να εξορθολογίσει την ενσωμάτωση της Διαμεσολάβησης στην ελληνική πραγματικότητα, με τρόπο σταδιακό, κλιμακωτό και στην πραγματικότητα, ευκολότερο.

Έτσι, προέβλεψε ο νόμος ότι θα υπάγονται υποχρεωτικά στη Διαμεσολάβηση α. οι οικογενειακές διαφορές (πλην ορισμένων εξαιρέσεων, πχ. περιπτώσεις διαζυγίου, ακύρωσης γάμου, προσβολής πατρότητας – μεταξύ άλλων) και β. όλες οι διαφορές που εκδικάζονται με την τακτική διαδικασία και υπάγονται στην αρμοδιότητα του Μονομελούς (εφ’ όσον υπερβαίνουν το ποσό των τριάντα χιλιάδων ευρώ) και του Πολυμελούς Πρωτοδικείου. Πρόκειται δηλαδή  για τη συντριπτική πλειονότητα των υποθέσεων. Υποχρεωτική όμως δεν καθίσταται η επίλυση της διαφοράς μέσω της Διαμεσολάβησης, αλλά η απόπειρα επίλυσής της. Ειδικότερα, υποχρεωτική κατέστη μόνον η αρχική συνεδρία (Υποχρεωτική Αρχική Συνεδρία: Υ.Α.Σ.), η αποφυγή της οποίας συνεπάγεται σαφέστατες – δικονομικού χαρακτήρα – κυρώσεις. Σκοπός είναι έτσι να πραγματοποιηθεί μία πρώτη επαφή με τον θεσμό της Διαμεσολάβησης από τα μέρη, ώστε να διαπιστωθεί ότι, τουλάχιστον σε μεγάλο ποσοστό, οι διαφορές μπορούν να επιλυθούν μέσω αυτής, χωρίς την ανάγκη της προσφυγής στα δικαστήρια. Παράλληλα, όμως, η προσφυγή ακριβώς στα δικαστήρια δεν αποκλείεται.

            Η διαδικασία της Υ.Α.Σ. είναι απλή. Το ενδιαφερόμενο μέρος επικοινωνεί με έναν Διαμεσολαβητή της επιλογής του, ο οποίος στη συνέχεια επικοινωνεί με το άλλο μέρος, για να εγκρίνει κι εκείνο τον ορισμό του συγκεκριμένου Διαμεσολαβητή ως αυτού που θα διενεργήσει την Υ.Α.Σ. Διότι ο θεσμός της Διαμεσολάβησης διέπεται καθ’ ολοκληρίαν από τη συναίνεση των μερών. Έτσι, και μόνον έτσι, είναι εφικτή η επιδίωξη μίας πραγματικά κοινής, συναινετικής λύσης της διαφοράς.

            Εφ’ όσον οριστεί ο Διαμεσολαβητής και ο χώρος και χρόνος της Υ.Α.Σ., τα μέρη προσέρχονται με το δικηγόρο τους, ώστε να εκτεθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι επιμέρους θέσεις και τα συμφέροντά τους κατά τη διάρκεια της προσπάθειας εξεύρεσης της κοινής συμφωνίας. Τα μέρη είναι δυνατόν ήδη από την Υ.Α.Σ., να συμφωνήσουν να συνεχίσουν μέσω της διαδικασίας της Διαμεσολάβησης έως την εξεύρεση κοινής και συναινετικής λύσης ή απλώς να «συμφωνήσουν ότι διαφωνούν» και να οδηγηθεί η διαφορά τους στα δικαστήρια.

            Έτσι λοιπόν, εάν διαπιστωθεί ότι η λύση είναι εφικτή, αυτή αποτυπώνεται κατ’ αρχάς προφορικά και κατόπιν οι δικηγόροι των μερών, με την καθοδήγηση του Διαμεσολαβητή, αποτυπώνουν κι εγγράφως τη συμφωνία αυτή, επί τόπου, ώστε να συμπεριληφθεί στο πρακτικό συμβιβασμού – επίτευξης της συμφωνίας, η οποία υπογράφεται από τα μέρη κι έπειτα κατατίθεται στη γραμματεία των αρμόδιων δικαστηρίων για να αποτελέσει εκτελεστό τύπο. Εάν όμως τα μέρη διατυπώσουν εντελώς ασυμβίβαστες προτάσεις και διαφαίνεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα επίλυσης της διαφοράς, συντάσσεται πρακτικό αποτυχίας, το οποίο επιτρέπει στα μέρη να στραφούν στη δικαστική διαδικασία και το οποίο πρέπει υποχρεωτικά να προσκομιστεί και κατατεθεί στο δικαστήριο – διαφορετικά η συζήτηση της υπόθεσης θα είναι απαράδεκτη!

Ως προς τις οικογενειακές διαφορές, η πρόβλεψη για την Υ.Α.Σ. τέθηκε σε εφαρμογή την 15.01.2020, ενώ για τις υποθέσεις τακτικής διαδικασίας των Πρωτοδικείων της επικρατείας θα ετίθετο σε ισχύ την 15.03.2020, λόγω όμως της έλευσης της πανδημίας του νέου κορωνοϊού στη Χώρα μας, ανεστάλη η διαδικασία, έως την 01.07.2020.

Το γραφείο μας, διαθέτει άδεια πιστοποιημένου διαμεσολαβητή και εμπειρία άνω των 30 ετών στο πλαίσιο της επίλυσης των διαφορών.

Για περισσότερες πληροφορίες καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο – διαμεσολαβητή στα τηλ: 210 8811903 και 6932455478.

 

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΚΟΡΩΝΟΙΟ – ΠΡΟΣΤΙΜΟ

Η γενική απαγόρευση των μετακινήσεων που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα από την 23η.03.2020 αποτελεί ένα μέτρο απαραίτητο για την αποφυγή της εξάπλωσης του κορωνοϊού στη Χώρα μας, η ανάγκη του οποίου δεν χρειάζεται εξηγήσεις και η αποτελεσματικότητά του επιβεβαιώνεται διαρκώς από τις εκτιμήσεις των ιθυνόντων για αισιόδοξη πορεία της Ελλάδας, εν συγκρίσει μάλιστα με λοιπές Ευρωπαϊκές (και μη) χώρες, όπου δυστυχώς η κατάσταση έχει υπερβεί τα εσκεμμένα.

Παρά ταύτα, η ανάγκη για μετακίνηση για πολλούς συμπολίτες μας είναι πολύ συχνά ανυπέρβλητη και δεν μπορεί να αναβληθεί. Αντιμετωπίζεται πολύ συχνά το εξής πρόβλημα: ο λόγος για τον οποίο η μετακίνηση πρέπει να πραγματοποιηθεί να είναι τόσο ειδικός ή συγκεκριμένος που να μην μπορεί να εναρμονιστεί πλήρως με έναν από τους συγκεκριμένους λόγους μετακίνησης που προβλέπονται επί του παρόντος ή τα κριτήρια των οργάνων ελέγχου να είναι εξαιρετικά αυστηρά. Η κατεπείγουσα θέση σε εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων μετακίνησης έχει δημιουργήσει αρκετά προβλήματα, όπως αποδεικνύει αφ’ ενός η από 26.03.2020 συμπληρωματική υπουργική απόφαση που προσέθεσε τρεις λόγους στους ήδη υπάρχοντες (μετάβαση σε δημόσια υπηρεσία, μεταφορά από και προς τον τόπο εργασίας συζύγου ή συγγενούς πρώτου βαθμού, εφ’ όσον υφίσταται σχετική ανάγκη και μετάβαση για σίτιση αδέσποτων ζώων), ενώ πηγές από την αστυνομία αναφέρουν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις που ενώ η ανάγκη είναι πρόδηλη αλλά η πρόβλεψη του νόμου ελλιπής, επιδεικνύουν κατανόηση στους «δυνητικούς» παραβάτες. Από την άλλη, μία δυστυχής πραγματικότητα είναι το γεγονός ότι πλήθος αστυνομικών επιδεικνύουν υπερβάλλοντα ζήλο κατά τη διενέργεια των ελέγχων, απαιτώντας πλήθος εγγράφων από τους μετακινούμενους ή ερμηνεύοντας αυστηρά και συσταλτικά τον νόμο, ώστε να είναι αναπόδραστη η επιβολή του προστίμου των 150 ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι το μέτρο αυτό δεν είναι εισπρακτικό, αλλά σκοπό έχει να αποτελέσει αντικίνητρο για τις άσκοπες μετακινήσεις, όπως παραδέχονται και οι αστυνομικές αρχές.

Έτσι, αποτελεί συχνό φαινόμενο να επιβάλλονται πρόστιμα σε ελεύθερους επαγγελματίες κι αυτοαπασχολούμενους όταν οι ανάγκες της εργασίας τους (και της επιβίωσής τους) τους οδηγούν μακριά από τον τόπο εργασίας τους ή και εκτός έδρας, σε εργαζόμενους που δεν έχουν προλάβει να αποκτήσουν την έγγραφη βεβαίωση του εργοδότη τους και την έχουν π.χ. μόνον σε φωτογραφία και σε συγγενείς και συζύγους εργαζομένων που μεταφέρουν τους ανθρώπους τους προς και από την εργασία τους, καθώς η ύπαρξη ανάγκης ερμηνεύεται εξαιρετικά αυστηρά. Φαίνεται δηλαδή ότι σε πολλές περιπτώσεις το κίνητρο για το πρόστιμο δεν είναι η αποτροπή των άσκοπων μετακινήσεων, αλλά αντιθέτως η είσπραξη προστίμων, τα οποία έχουν ήδη υπερβεί πανελλαδικά τις 7.000 μεμονωμένες περιστάσεις. Τούτο εξαναγκάζει όμως πολλούς συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη να μετακινηθούν να καλούνται να επιλέγουν μεταξύ του ρίσκου της επιβολής του προστίμου και την ανάγκης που πρέπει να ικανοποιήσουν, κλίνοντας πολλές φορές στην εκ προοιμίου αποδοχή ενός (άδικου) προστίμου.

Για τον σκοπό αυτό, είναι σκόπιμο οι συμπολίτες μας να έχουν υπόψη ότι, όταν τους επιβάλλεται ένα άδικο πρόστιμο, ένα πρόστιμο που οφείλεται περισσότερο στο ζήλο και την αυστηρότητα των κριτηρίων του ελέγχοντος οργάνου κι όχι στο νόμο, δικαιούνται, εντός τριών ημερών από την επιβολή του προστίμου, να καταθέσουν ένσταση κατά αυτού στον διοικητή του αρμόδιου αστυνομικού τμήματος. Και μάλιστα, για να μην εξαναγκαστούν οι συμπολίτες μας να προβούν σε μετακίνηση για τον σκοπό αυτό και να αντιμετωπίσουν έναν ενδεχόμενα αυστηρό έλεγχό, τονίζεται ότι έχουν τη δυνατότητα να αποστείλουν την ένσταση αυτή τόσο με FAX όσο και με ηλεκτρονικό μήνυμα (άρθρο 104 παρ. 2 του Κ.Ο.Κ.). Σύμφωνα δε με τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (άρθρ. 4), η υπηρεσία οφείλει να απαντήσει εντός 50 ημερών κι αν δεν το πράξει, ο πολίτης μπορεί να κλιμακώσει τις ενέργειές του, το οποίο συνεπάγεται ενδεχομένως πειθαρχικές και διοικητικές κυρώσεις για τα αρμόδια όργανα.

Σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς είναι σημαντικό να μην απολέσουμε την ανθρωπιά μας, καθόσον τα μέτρα που έχουν παρθεί συντείνουν μεν στην προστασία όλων μας, αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να ανεχόμαστε άδικους και εσκεμμένους ελέγχους που δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη ανάγκης, χρησιμοποιούν άπιαστα και εντελώς αυστηρά κριτήρια για τη διενέργεια του ελέγχου και υπερβαίνουν τα όρια της αποτροπής των άσκοπων μετακινήσεων, ώστε να επιδοθούν ορισμένοι «ζηλωτές» σε ένα απάνθρωπο κυνήγι επιβολής προστίμων αδιακρίτως ύπαρξης ανθρώπινης ανάγκης. Η ευσυνειδησία είναι υποχρέωση και των πολιτών και των οργάνων τάξης και ασφάλειας. Είναι άδικο συνάνθρωποί μας να αποδέχονται τον κίνδυνο να καταβάλουν ένα πρόστιμο που δεν οφείλουν, όταν καλούνται να καλύψουν ανάγκες, καθημερινές ή έκτακτες, εργασιακές ή προσωπικές, οι οποίες τους εξωθούν όχι σε άσκοπες, αλλά σε όλως απαραίτητες μετακινήσεις.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Ενόψει αναστολής λειτουργίας Δικαστηρίων

Με ακέραιο το αίσθημα ευθύνης μας απέναντι στους συμπολίτες μας κι ενόψει της πρωτόγνωρης για τη Χώρα μας συγκυρίας, θα θέλαμε να επισημάνουμε πως για την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση των εντολέων μας, σκόπιμη είναι η ταχύτερη δυνατή επικοινωνία με το γραφείο μας, ώστε να δρομολογηθεί άμεσα ο προγραμματισμός των υποθέσεών σας.

Η επανεκκίνηση των δικαστηρίων και των αρμόδιων αρχών θα σημάνει την αναπόδραστη συσσώρευση υποθέσεων, κι ως εκ τούτου η προηγούμενη σύνταξη προγραμματισμού και η θέση προτεραιότητας είναι απαραίτητη για την καλύτερη δυνατή κινητοποίηση των απαραίτητων διαδικασιών ώστε να μη διακινδυνεύσει η απώλεια προθεσμιών και κάθε είδος νομικής προφύλαξης (επί παραδείγματι απέναντι σε ζητήματα που αφορούν επιχειρηματικές-εμπορικές ανάγκες, μηνύσεις, πλειστηριασμούς, διατροφές, αποζημιώσεις, διεκδικήσεις, υποθέσεις κληρονομιών, ακινήτων, πνευματικής ιδιοκτησίας, ρύθμισης δανείων, διαζύγια και πολλά άλλα).

Η μεγάλη καθυστέρηση στην ενημέρωσή μας και την οργάνωση της εκάστοτε υπόθεσης μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επιζήμια για εσάς, καθώς ενδεχομένως δεν θα υπάρχει ικανός χρόνος συγκέντρωσης εγγράφων και σύνταξης δικογράφων, γι’ αυτό σας παρακαλούμε όπως μεριμνήσετε άμεσα για την δρομολόγηση των θεμάτων που σας αφορούν.

Επικοινωνήστε μαζί μας τηλεφωνικά ή με email ώστε άμεσα και υπεύθυνα να εξυπηρετήσουμε  όπως κάθε υπόθεση απαιτεί για να την κερδίσουμε.

Για περισσότερες πληροφορίες μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

Email akorela.lawfirm@gmail.com

 

Τι συμφέρει στα τροχαία για τις αποζημιώσεις

 

Συμβιβασμό ή δικαστική αποζημίωση στα τροχαία;

ΤΡΟΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ: ΤΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ;

            Η καθημερινότητα της σύγχρονης Ελλάδας τακτικά συγκλονίζεται από ειδήσεις τροχαίων ατυχημάτων, καθώς, σε πολλές περιπτώσεις, πέρα από τις υλικές ζημίες, υπάρχουν σωματικές βλάβες, σοβαροί τραυματισμοί, ακόμη και θάνατοι. Η στατιστική πιθανότητα κάποιος οδηγός να μην εμπλακεί στη ζωή του σε κάποιο τροχαίο, είτε ως παθών είτε ως προκαλών το ατύχημα (ή, χειρότερα, το δυστύχημα), είναι δυστυχώς αμελητέα. Για τούτον ακριβώς το λόγο σκόπιμο είναι κανείς να γνωρίζει τα δικαιώματα, αλλά και τις υποχρεώσεις που δημιουργούνται μετά από ένα τέτοιο συμβάν.

            Αρχικά, είναι σαφές ότι δικαιούμενοι σε αποζημίωση, κατόπιν και λόγω ενός τροχαίου ατυχήματος, είναι όχι μόνο ο παθών ιδιοκτήτης του οχήματος που ενεπλάκη στο ατύχημα, αλλά και οποιοσδήποτε τρίτος μπορεί να έπαθε κάποια βλάβη από το ατύχημα αυτό. Αυτός μπορεί να είναι π.χ. επιβάτης του οχήματος ή πεζός παρευρισκόμενος, μεταξύ άλλων. Από την άλλη, υπόχρεος προς αποζημίωση είναι ο ιδιοκτήτης και ο οδηγός του οχήματος που προκάλεσε τη ζημία, αλλά και η ασφαλιστική εταιρεία στην οποία το όχημα αυτό είναι ασφαλισμένο. Η ευθύνη αυτών είναι εις ολόκληρον, δηλαδή μπορείς να ζητήσεις ολόκληρο το χρηματικό ποσό από οποιονδήποτε επιλέγεις.

            Υπάρχουν βασικά τρεις κατηγορίες «βλαβών» για τις οποίες οι παθόντες δύνανται να διεκδικήσουν αποζημίωση: 1. Υλική Ζημία, 2. Σωματική Βλάβη, 3. Χρηματική Ικανοποίηση λόγω Ηθικής Βλάβης (όπου περιλαμβάνεται και η αποζημίωση για Ψυχική Οδύνη).

1. Η πλέον αυτονόητη και πιο συνηθισμένη απαίτηση που προκύπτει από το τροχαίο ατύχημα είναι αυτή της αποζημίωσης για τις ζημίες που προκλήθηκαν στο όχημα του παθόντος. Αυτό το κονδύλι μπορεί να περιλαμβάνει είτε το κόστος της επισκευής της ζημίας του οχήματος (αν αυτή είναι δυνατή) είτε ολόκληρη την εμπορική αξία του οχήματος προ του ατυχήματος (αν η επισκευή κρίνεται ασύμφορη ή δεν είναι καν εφικτή). Βεβαίως, το τροχαίο για το όχημα αποτελεί μελανό στίγμα για το «ιστορικό» του, ήτοι η εμπορική του αξία μειώνεται εκ των πραγμάτων. Αυτή η διαφορά εμπορικής αξίας προ και κατόπιν ατυχήματος μπορεί επίσης να διεκδικηθεί. Μεταξύ των ζημιών, είναι πιθανό να περιλαμβάνονται όμως και υλικές ζημίες σε αντικείμενα που σχετίζονται ή και όχι με το όχημα. Μπορεί δηλαδή να πρόκειται για επιπρόσθετο εξοπλισμό του αυτοκινήτου (π.χ. συναγερμός, ραδιόφωνο) ή και προσωπικά αντικείμενα, από ρουχισμό και αξεσουάρ μέχρι και τεχνολογικά προϊόντα (π.χ. κινητό). Για κάθε τέτοιου είδους ζημία, δηλαδή, που προέκυψε από το ατύχημα, ο παθών μπορεί να αξιώσει την αποζημίωσή του.

2. Στο ενδεχόμενο που το ατύχημα είναι σοβαρότερο, είναι δυνατό να προκύψουν σωματικές βλάβες στους παθόντες, οι οποίες σημαίνουν κλονισμό της υγείας τους, παραμονή στο νοσοκομείο (νοσήλια), θεραπείες κι αγωγές βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες ακόμη (π.χ. φυσικοθεραπείες) και ούτω καθεξής. Όλα αυτά είναι δαπάνες κι έξοδα για τον παθόντα, κι ως εκ τούτου, δικαιούται αυτός να αποζημιωθεί  πλήρως για αυτά. Δεν είναι απίθανο βέβαια, η προκληθείσα σωματική βλάβη να είναι τόσο εκτεταμένη που να απαιτείται δαπάνη για αποκλειστική νοσοκόμα ή οικιακή βοηθό· κι αυτή η δαπάνη μπορεί να αναζητηθεί από τον ζημιώσαντα. Τέλος, ένας τέτοιου είδους τραυματισμός είναι πιθανό να οδηγήσει σε ανικανότητα εργασίας του παθόντος για ορισμένο χρονικό διάστημα – κι επομένως απώλεια εισοδημάτων. Κι αυτά τα απολεσθέντα εισοδήματα μπορούν να αναζητηθούν. Με το ίδιο σκεπτικό, εάν ο παθών έχει υποχρέωση να διατρέφει τρίτα πρόσωπα (π.χ. τέκνα, υπέργηρους γονείς κ.λπ.), και λόγω του τραυματισμού περιέρχεται σε αδυναμία, την υποχρέωση της διατροφής αναλαμβάνει ο ζημιώσας.

3. Ηθική βλάβη είναι η θλίψη, η ταλαιπωρία, ο πόνος και η αναστάτωση που προκαλείται στον παθόντα λόγω της παράνομης ενέργειας του ζημιώσαντος. Εν προκειμένω, στην περίπτωση των τροχαίων ατυχημάτων, μπορεί να δημιουργηθεί υποχρέωση αποζημίωσης για πρόκληση ηθικής βλάβης για τους κάτωθι λόγους: α. λόγω του γεγονότος του τραυματισμού καθαυτού και της συνακόλουθης ταλαιπωρίας που αυτός συνεπάγεται. Την αποζημίωση αυτή είναι δυνατό να διεκδικήσει και οικείος του τραυματισθέντος (π.χ. γονέας τραυματισμένου τέκνου) για τη δική του θλίψη και αναστάτωση. β. λόγω της καταστροφής αντικειμένων με τα οποία ο παθών έχει ιδιαίτερα συναισθηματικό δέσιμο. Ακόμη και η ζημία ή η καταστροφή του οχήματος καθαυτού είναι ικανή να επιτρέψει την επιδίωξη τέτοιου είδους ικανοποίησης. γ. ιδιαίτερη περίπτωση ηθικής βλάβης εισάγει η διάταξη του άρθρου 931 του Αστικού Κώδικα, η οποία αναφέρεται σε αναπηρία ή παραμόρφωση που προξενήθηκε στον παθόντα κι η οποία θεμελιώνει αυτοτελή αξίωση για αποζημίωση. δ. ιδιαίτερη επίσης είναι η περίπτωση της ψυχικής οδύνης. Πρόκειται για την έντονη οδύνη που προκαλεί η απώλεια ζωής στους οικείους του θύματος, κι εν προκειμένω για τα οικεία πρόσωπα αυτού που έχασε τη ζωή του σε τροχαίο ατύχημα. Ο ψυχικός αυτός πόνος είναι ιδιάζουσας έντασης και διάρκειας κι ως εκ τούτου κατά κανόνα οι αποζημιώσεις που επιδικάζονται για την ικανοποίηση της ψυχικής οδύνης είναι υψηλές.. Την αποζημίωση αυτή δικαιούται μόνον ο λεγόμενος «σκληρός πυρήνας» της οικογένειας του θύματος, ήτοι οι γονείς του, ο/η σύζυγος ή αρραβωνιαστικός/ά του, τα τέκνα του αλλά και τα αδέλφια του).

Ανάλογα με τη φύση και τη βαρύτητα των συνεπειών του ατυχήματος, ο παθών και ζημιωθείς από το τροχαίο δύναται να διεκδικήσει ορισμένα κονδύλια, τα οποία, μεταξύ άλλων, μπορεί να περιλαμβάνουν όποιες δαπάνες έγιναν για τη μεταφορά του ζημιωθέντος με ταξί, ελλείψει οχήματος, τα έξοδα μεταφοράς του οχήματος μέσω γερανού στα οποία ενδεχομένως προέβη, καθώς και φύλαξής του σε γκαράζ. Έτσι, θα μπορέσει να καλύψει κάθε είδους βλάβη, ζημία και έξοδα στα οποία έχει υποβληθεί συνεπεία ακριβώς του ατυχήματος.

Στην περίπτωση συμβιβασμού από τα παραπάνω που δικαιούται ο παθών και οι δικοί του ελάχιστα δίνονται από τις ασφαλιστικές εταιρίες, δηλαδή μόνο κάποια από αυτά που με έγγραφα αποδεικνύονται! Επομένως εάν κάποιος θέλει να διεκδικήσει όλα όσα δικαιούται και τόκους επί αυτών ασκεί αγωγή και σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα από ότι παλιότερα αποζημιώνεται πολύ καλύτερα.

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Διαμεσολάβηση. Ο θεσμός win-win

Η «ΝΕΑ» ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ

Μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσε στην ελληνική πραγματικότητα, και ιδίως στο νομικό κόσμο η θέσπιση του νόμου 4512/2018, που κατέστησε για πρώτη την Διαμεσολάβηση έναν υποχρεωτικό θεσμό της ελληνικής δικαιοσύνης, ψηφίστηκε την 30.11.2019 ένας νέος νόμος, ο Ν. 4640/2019, που προσπαθεί να διορθώσει όλα τα πρακτικά και τεχνικά ζητήματα που εντοπίστηκαν μέχρι σήμερα κατά την προσπάθεια εφαρμογής του ως άνω νόμου, με σκοπό να τον εξορθολογίσει.

Η προσπάθεια που γίνεται συνίσταται στο να εμπεδωθεί στον Έλληνα πολίτη – και τον Έλληνα νομικό – ότι ο θεσμός της Διαμεσολάβησης έχει πολλά πλεονεκτήματα συγκριτικά με την κλασική προσφυγή ενώπιον των δικαστηρίων, ιδίως από άποψη χρόνου και κόστους και, πολύ περισσότερο, δύναται να έχει ως αποτέλεσμα την αμοιβαία επωφελή επίλυσης των διαφορών, όπου δεν θα υπάρχει νικητής και ηττημένος, αλλά δύο μέρη που συμβιβάζουν, αν όχι συμφιλιώνουν, τα συμφέροντα και τις απαιτήσεις τους. Έτσι, το αναδιαρθρωμένο σύστημα που επιδιώκει να εισαγάγει στην ελληνική πραγματικότητα ο νέος αυτός νόμος προβλέπει ένα πιο ολοκληρωμένο σύστημα Διαμεσολάβησης, εύκολα προσβάσιμο από τους πολίτες.

Εξ αρχής τονίζεται ότι δεν εμπίπτει κάθε διαφορά νομικού χαρακτήρα στο σύστημα της Διαμεσολάβησης. Παρά ταύτα, ο νόμος 4640/2019 προβλέπει ένα αρκετά ευρύ πεδίο υποθέσεων που υπάγονται υποχρεωτικά στη διαδικασία αυτή και συγκεκριμένα:

1. Οι οικογενειακές διαφορές, εκτός από τις περιπτώσεις διαζυγίου, ακύρωσης γάμου και αναγνώρισης ύπαρξης ή ανυπαρξίας του, καθώς και περιπτώσεις προσβολής πατρότητας ή μητρότητας κλπ.
2. Όλες τις διαφορές που εκδικάζονται με την τακτική διαδικασία και υπάγονται στην αρμοδιότητα του Μονομελούς (εφ’ όσον υπερβαίνουν το ποσό των τριάντα χιλιάδων ευρώ) και του Πολυμελούς Πρωτοδικείου.
3. Τις διαφορές όπου υπάρχει έγγραφη συμφωνία των μερών και σε αυτήν γίνεται ρητή μνεία σε προσφυγή στην διαμεσολάβηση.

Σημειωτέον ότι εξαιρούνται από τις περιπτώσεις αυτές οι διαφορές που είναι διάδικο μέρος το Δημόσιο, Ο.Τ.Α. ή Ν.Π.Δ.Δ.

Η μεγάλη διαφοροποίηση με το προϋφιστάμενο καθεστώς είναι ότι πλέον για τις υπαγόμενες στην διαδικασία της Διαμεσολάβησης διαφορές, υποχρεωτική θα είναι μόνον η αρχική συνεδρία (η αποφυγή της οποίας θα συνεπάγεται σαφείς – δικονομικού χαρακτήρα – κυρώσεις), χωρίς έτσι να αποκλείεται η κίνηση δικαστικής διαδικασίας. Σκοπός είναι έτσι να πραγματοποιηθεί μία πρώτη επαφή με τον θεσμό της Διαμεσολάβησης από τα αντίδικα μέρη, ώστε να διαπιστωθεί ότι, τουλάχιστον σε μεγάλο ποσοστό, οι διαφορές μπορούν να επιλυθούν μέσω αυτής, χωρίς την ανάγκη της προσφυγής στα δικαστήρια.

Το σύστημα αυτό θα τεθεί σε ισχύ στους πρώτους τρεις μήνες του 2020, κλιμακωτά, και συγκεκριμένα από τις 15 Ιανουαρίου για τις οικογενειακές διαφορές και από τις 15 Μαρτίου για τις διαφορές που υπάγονται κατά την τακτική διαδικασία στο Μονομελές Πρωτοδικείο – εφόσον η αξία του αντικειμένου υπερβαίνει το ποσό των τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ – και στο Πολυμελές Πρωτοδικείο.

Σημειώνεται τέλος ότι τα μέρη παρίστανται κατ’ αρχήν με τον νομικό τους παραστάτη στη συνεδρία της Διαμεσολάβησης, ενώ ο διαμεσολαβητής είναι πάντοτε τρίτο πρόσωπο, το οποίο συμφωνείται από κοινού από τα δύο μέρη. Ο χρόνος, ο τόπος και όλες οι λεπτομέρειες της διεξαγωγής της διαδικασίας συμφωνείται επίσης από κοινού. Αυτή η ευελιξία ως προς την διαδικαστική οργάνωση των συνεδριών της Διαμεσολάβησης είναι χαρακτηριστική, κι ένα από τα μεγάλα της πλεονεκτήματα έναντι της δικαστικής προσφυγής.

Η Διαμεσολάβηση είναι ένας νομικός θεσμός που απαντάται σε ολόκληρο τον κόσμο, ως ένα εξειδικευμένο και προχωρημένο «εργαλείο» επίλυσης διαφορών, κι έχει σπουδαία αποτελέσματα να παρουσιάσει. Παραμένει όμως εν πολλοίς άγνωστη στην ελληνική πραγματικότητα, σήμερα δε αντιμετωπίζεται με καχυποψία, σε μεγάλο βαθμό λόγω της βεβιασμένης προσπάθειας του νομοθέτη να την εισάγει, με τρόπο «πιεστικό» στην ελληνική δικαιοσύνη. Δεν πρέπει όμως αυτή η ατυχής διαχείριση του νομοθέτη να σπιλώσει την εικόνα της Διαμεσολάβησης, και τα πλεονεκτήματά της πολύ σύντομα θα συνοδεύονται και από την υψηλή της αποτελεσματικότητα και στην ελληνική κοινωνία.

Για περισσότερες πληροφορίες καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο – διαμεσολαβητή στα τηλ: 210 8811903 και 6932455478.

 

ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ

Μόνο με την άσκηση αγωγής μεγάλη αποζημίωση

            Το τροχαίο ατύχημα ή δυστύχημα, πάντα έχει πολλά δυσάρεστα επακόλουθα, τόσο για τον παθόντα, όσο και για τους οικείους αυτού. Με την άσκηση της αγωγής, επιτυγχάνεται η προάσπιση των συμφερόντων της οικογένειας και του ανθρώπου που υποφέρει ή χάθηκε άδικα, με την καταβολή  αποζημίωσης για τις υλικές ζημιές και την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης.

Αυτά τα κονδύλια αφορούν κυρίως την δαπάνη στην οποία προέβη ο παθών για την θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του, τα έξοδα τα οποία διογκώθηκαν κατά την διάρκεια της αδυναμίας του να εργαστεί, αλλά και τα διαφυγόντα από την εργασία του κέρδη, τα οποία μπορούν να ζητηθούν με την άσκηση της αγωγής. Επίσης ζητούνται κι έξοδα για την πλήρη αποκατάσταση της υγείας, όπως φυσικοθεραπείες, διαμονή  σε ειδικά κέντρα αποκατάστασης, επιπλέον έξοδα για πρόσωπα που βοηθούν τον παθόντα σε όλο αυτό τον Γολγοθά καθώς και στις οικιακές εργασίες. Μαζί με τα παρπάνω ζητείται και κονδύλι που αφορά την επισκευή του οχήματος, ενώ σε περίπτωση ολικής καταστροφής ή τόσο εκτεταμένης βλάβης ώστε η επισκευή του  να θεωρείται ασύμφορη, μπορεί να ζητηθεί σε χρήμα η αξία του οχήματος, αποβλέποντας στην αντικατάστασή του. Στο ίδιο πλαίσιο, ζητείται χρηματική αποζημίωση για την μείωση της εμπορικής αξίας του οχήματος, αφού ακόμα και κατόπιν της επισκευής του, υπάρχει διαφορά στην τιμή μεταξύ ενός «ατρακάριστου» και ενός «τρακαρισμένου – πλην επισκευασμένου» οχήματος.

Επίσης, στο δικόγραφο της αγωγής, μπορούν να ζητηθούν κονδύλια που αφορούν την χρήση ταξί ή την μίσθωση οχήματος, όσο δεν ήταν δυνατόν να κυκλοφορήσει το όχημά σας, καθώς και χρήματα που αφορούν τα έξοδα στα οποία προβήκατε για την μεταφορά και την φύλαξή του μετά το τροχαίο. Εάν, δε, κατά την σύγκρουση, καταστράφηκαν και προσωπικά αντικείμενα, όπως laptop, κινητό, κράνος, γυαλιά, ρούχα ή και κοσμήματα ακόμα, η αξία τους μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα και να αναζητηθεί.

Ταυτόχρονα, ζητείται με το περίφημο «κονδύλι της ηθικής βλάβης», ένα σοβαρό χρηματικό ποσό, το οποίο αποτελεί μια «κάλυψη» της ανυπολόγιστης ψυχολογικής φθοράς κατά τον τραυματισμό και την αποκατάστασή σας. Σε περίπτωση, δε, που έχετε υποστεί αναπηρία ή/και παραμόρφωση, επιδικάζεται συνήθως ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό, που αντισταθμίζει ως ένα βαθμό, την δυσμενή θέση στην οποία βρεθήκατε, από ένα τόσο σφοδρό χτύπημα της μοίρας. Ακόμα περισσότερα επιδικάζονται στους συγγενείς στην περίπτωση θανατηφόρου δυστυχήματος.

Ένα μέρος από αυτά τα κονδύλια, είναι δυνατόν να σας αποδοθούν από τις ασφαλιστικές εταιρείες στο πλαίσιο συμβιβασμού. Χωρίς, όμως, την άσκηση της αγωγής, εννοείται πως τα ποσά αυτά είναι ελάχιστα γιατί συμπεριλαμβάνουν μόνο στοιχειωδώς δαπάνες για το όχημα και τα φάρμακα! Για να μπορέσετε να διατηρήσετε την θέση ισχύος που επιθυμείτε να έχετε, κρίνεται απαραίτητο να ασκηθεί αρχικά δικαστικά η ειδική αγωγή για την υπεράσπιση των συμφερόντων σας, ενώ στην πορεία, υπάρχει πάντα η δυνατότητα να παραιτηθείτε από το δικόγραφο της αγωγής. Έτσι, ακόμα και σε περίπτωση που επιθυμείτε να προβείτε σε συμβιβασμό με τις ασφαλιστικές εταιρείες, διατηρείτε το «πάνω χέρι» στην διαπραγμάτευση και μπορείτε να αξιώσετε μεγαλύτερα ποσά από εκείνα που θα σας πρότειναν εάν δεν είχατε προηγουμένως ασκήσει αγωγή.   

            Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 6932455478.

 

Διαμεσολάβηση υποχρεωτική

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΑΠΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ 2019

ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΠΡΟΚΑΛΕΙ  ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΤΙΘΕΜΕΝΟΥΣ Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗ  ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

ΕΥΚΟΛΗ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ

ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ   ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΑΣ

            Υποχρεωτικά – πλέον – υπάγονται πολλές ιδιωτικές διαφορές στην διαδικασία της διαμεσολάβησης, επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης του ένδικου βοηθήματος και γενικά της προσφυγής στα δικαστήρια από τους ενδιαφερόμενους!! Αυτό, εξασφαλίζει μεν την αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων ανά την Επικράτεια, αλλά δημιουργεί, δε, ένα μεγάλο αίσθημα ανασφάλειας στον πολίτη, που δεν ξέρει πώς να βρει το δίκιο του.

            Το γραφείο μας, διαθέτοντας άδεια πιστοποιημένου διαμεσολαβητή και με εμπειρία άνω των 30 ετών στο πλαίσιο της επίλυσης των διαφορών, μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά, ως από μηχανής Θεός, στην επίλυση των διαφορών σας,   πριν χρειαστεί να  ακολουθήσετε τον οποιονδήποτε δικαστικό Γολγοθά.

            Το κλασσικό μοντέλο δικαστικής επίλυσης των ιδιωτικών διαφορών αλλάζει, διότι στον νεοείσακτο θεσμό της διαμεσολάβησης υπάγονται:

α) Οι διαφορές ανάμεσα στους ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων από τη σχέση οροφοκτησίας, οι διαφορές από τη λειτουργία απλής και σύνθετης κάθετης ιδιοκτησίας, οι διαφορές αφενός ανάμεσα στους διαχειριστές ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους και κάθετης ιδιοκτησίας και αφετέρου στους ιδιοκτήτες ορόφων, διαμερισμάτων και κάθετων ιδιοκτησιών, καθώς επίσης και διαφορές που εμπίπτουν στο ρυθμιστικό πεδίο των άρθρων 1003 έως 1031 του ΑΚ.

β) Οι διαφορές που αφορούν απαιτήσεις αποζημίωσης οποιασδήποτε μορφής για ζημίες από αυτοκίνητο, ανάμεσα στους δικαιούχους ή τους διαδόχους τους και εκείνους που έχουν υποχρέωση για αποζημίωση ή τους διαδόχους τους, όπως και απαιτήσεις από σύμβαση ασφάλισης αυτοκινήτου, ανάμεσα στις ασφαλιστικές εταιρείες και τους ασφαλισμένους ή τους διαδόχους τους, εκτός αν από το ζημιογόνο συμβάν επήλθε θάνατος ή σωματική βλάβη.

γ) Οι διαφορές από αμοιβές του άρθρου 622Α του ΚΠολΔ.

δ) Οι οικογενειακές  διαφορές, εκτός από αυτές της παραγράφου 1 περιπτώσεις α΄, β΄ και γ΄ και της παραγράφου 2 του άρθρου 592 ΚΠολΔ.

ε) Οι διαφορές που αφορούν σε απαιτήσεις αποζημίωσης ασθενών ή των οικείων τους σε βάρος ιατρών, οι οποίες ανακύπτουν κατά την άσκηση της επαγγελματικής δραστηριότητας των τελευταίων.

στ) Οι διαφορές που δημιουργούνται από την προσβολή εμπορικών σημάτων, διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, βιομηχανικών σχεδίων ή υποδειγμάτων.

ζ) Οι διαφορές από χρηματιστηριακές συμβάσεις.

Ο εκάστοτε ενδιαφερόμενος πολίτης, λοιπόν, δύναται να υποβάλλει αίτημα προσφυγής στη διαδικασία της διαμεσολάβησης, σε πιστοποιημένο και εγγεγραμμένο διαμεσολαβητή που μπορεί να επιλεγεί από τη λίστα διαπιστευμένων διαμεσολαβητών του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και να προσπαθήσει – πλέον – με αυτόν τον τρόπο να λύσει το κάθε πρόβλημά του.

ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ και ΛΥΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΑΣ ΑΜΕΣΑ, ΜΕ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑ!!

Τώρα μπορείτε με την καθοδήγηση του Δικηγορικού μας γραφείου να προετοιμαστείτε κατάλληλα ώστε να έχετε άμεσα την δυνατότητα υπαγωγής στην νέα διαδικασία της διαμεσολάβησης!!!  

Για περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού καλέστε στο δικηγορικό γραφείο και μιλήστε με εξειδικευμένο δικηγόρο στα τηλ: 210 8811903, 210 8251894 και 6932455478.